Het artikel: “Een NDP netwerk in de top van het bestuur en de basis ruim je niet zomaar op” stuurde ik op 4 januari 2021 naar Dagblad Suriname.
Op 5 januari 2021 stuurde ik het artikel: ” Van Krijgsheerschap naar Staatsmanschap” naar Suriname Herald. Binnen 20 min na verzending publiceerde Suriname Herald mijn artikel.
Enkele uren na de publicatie door Suriname Herald, publiceerde Dagblad Suriname het hen opgestuurde artikel.
Zeer verheugd, want het latere artikel naar Suriname Herald werd dus eerder gepubliceerd maar blijkt achteraf naadloos aan te sluiten op het latere artikel gepubliceerd door Dagblad Suriname. De volgorde had niet beter kunnen zijn. Een toevallige speling maakte een prachtig geheel.
Van krijgsheerschap naar staatsmanschap
Suriname maakte op 25 mei 2020 de keus voor modern leiderschap. De politieke ontstaansgeschiedenis van de NDP herbergde in zich onderdrukking en onderwerping van ons volk aan een groep mensen die de macht grepen. Deze politieke machtsgroep breidde haar economische macht uit met een soort Afrikaans model van heerschappij over eigendommen van de staat. Het krijgsheerschap teerde op een basis van voornamelijk ongeschoolden, terwijl in de top de rijke handelaren en ondernemers werden gepositioneerd en voor het karretje van de NDP-krijgsheren werden gespannen.
Definitie krijgsheer: Een krijgsheer is een militaire en politieke leider, die controle heeft over een beperkt gebied, meestal onafhankelijk van de centrale regering. Een krijgsheer is in essentie niet veel anders dan een roverhoofdman, bendeleider, of piraat die zijn ‘beroep’ op grote schaal uitoefent en daarbij een bepaald territorium onder exclusieve controle heeft.
Maar wat is een staatsman? Politicoloog Stefaan Walgrave van de Universiteit van Antwerpen zegt er het volgende over: “Hoe definiëren we een staatsman? Ik zou zeggen: iemand die onpopulaire beslissingen neemt en compromissen durft te sluiten in ‘s landsbelang. Iemand die daarbij ook tegen zijn eigen partij durft in te gaan,” aldus Walgrave.
Carl Devos van de Universiteit van Gent zegt: “Het vooral los kunnen komen van eigen partijbelangen. Het gaat om een hoger doel dienen, ook al ligt dat bij de kiezer soms moeilijk. Een staatsman hanteert een strenge deontologie en handelt bedachtzaam,” aldus Carl Devos. (Bron: de Standaard, 26-10-2018)
De krijgsheren, bejaarde top NDP’ers met een militaire achtergrond hebben zowel in het binnenland als in de kustvlakte de staat Suriname volledig geplunderd. Hun idee van een land ontwikkelen baseerden zij op de enorme haat jegens het ex-moederland en het kapitalisme. Hun ideologie hield in dat rijkdommen aan Surinamers toebehoorden en niet aan de witte man. Dit primitief denken doet denken aan Zimbabwe en Zuid-Afrika die blanke boeren onteigenden en de neergang van de agrarische sector was gauw merkbaar. In Suriname deed Desi Bouterse niet anders dan dit model toepassen en hij ging in de leer bij de president van Equatoriaal Guinee, een rijk olieproducerend land met een straatarme bevolking en een zeer welgestelde top van het land.
Zeer kwalijk is dat de NDP-krijgsheren de Marrons misleiden via granmans, kapiteins en partijtoppers uit deze etnische groep die de arme achterban in het binnenland moesten neutraliseren met beloften van grondenrechten. De Inheemsen ondervonden hetzelfde bedrog met een ex-president die zich pikin ingi boi noemde. Het binnenland werd door de krijgsheren aldus als strategische verdedigingslinie beschouwd voor het beschermen van hun gestolen rijkdommen. De lagere partijgoden namen genoegen met de kruimels. Het leger werd zelfs ingezet ter bescherming van de privébelangen van de krijgsheren en hun entourage. En intussen steeg de koers en verarmde het volk nog verder.
De Surinaamse middenklasse werd weggevaagd, want in dit model van krijgsheerschap was West-Europa met haar kapitalisme de grote vijand. Export-Import Bank of China, Dalian en CHEC profiteerden mee met de doctrine van het krijgsheerschap en de staat Suriname werd voor tientallen miljoenen dollars opgelicht. Steeds meer raakte de NDP geïsoleerd van zichzelf omdat zij ook de centrale regering vormde.
Staatsstructuren en organen werden volledig uitgehold ten gunste van het krijgsheerschap. Van ontwikkeling was geen sprake. Integendeel, de gevolgen van het wanbeleid zijn momenteel moordend. De huidige president kreeg op 25 mei 2020 het vertrouwen van het volk, maar ook van het buitenland. Dit is het grootste gevaar voor de krijgsheren, die beseffen dat met deze president modern bestuur en leiderschap haar intrede heeft gedaan. De harde strijd van ons volk heeft als kern hoe Bouterse verder onschadelijk te maken die op de armoede zijn imperium bouwde en hoe Chan Santokhi verder te versterken die de moderne samenleving bouwt door (dienstbaar)leiderschap en staatsmanschap.
De staat in een staat-gedachte van de NDP-top door het binnenland als haar privéeigendom te beschouwen en zelfs oproepen hun belangen met de wapens te verdedigen, is een halt toegeroepen door de huidige president. Dat het de huidige regering menens is bewijzen de strafrechtelijke onderzoeken en processen tegen prominente NDP’ers. En terwijl de regeringskaravaan verder trekt richting de internationale wereld is het schip van de NDP aan het zinken.
Drie belangrijke zaken voor het instorten van het Bouterse-imperium zijn de goede strategie van de huidige regering om continu te verwijzen naar de oorzaken van de huidige ellende en voorts onze kritische burgers, ook binnen de NDP. Rest ons land nog de bijdrage van de onderzoeksjournalisten die de weelde en rijkdom van de krijgsheren gaan blootleggen. Het bedrog van de NDP vraagt hierom, want ons volk is veel te lang van alles voorgelogen.
De NDP heeft de eigen Surinamers zwaar aangevallen, onderling verdeeld, vals beschuldigd en verarmd. Het doek is gevallen voor deze valse NDP-ideologie. Er is geen weg meer terug, met het aantreden van de huidige president. De NDP-oude valse stijl is ontmaskerd, tijd voor de partijgenoten om zichzelf nu in de spiegel te kijken en hun verantwoordelijkheid te nemen in plaats van de ontwikkeling te frustreren die zijzelf nooit heeft kunnen brengen voor Suriname.
Angela Fernald
afernald34@gmail.com
Een NDP-netwerk in de top van het bestuur en de basis ruim je niet zomaar op
De grote leugen van de eeuw, die van het 8 december proces daargelaten is dat een “onzichtbaar” NDP netwerk in de bestuurlijke top is verbonden met een NDP netwerk aan de basis. De leugens geven het krijgsheerschap-denken van de NDP aan. Een primitieve manier van een land willen bezitten maar niet kunnen ontwikkelen en dan maar een volk van alles voorliegen. Daarom heeft dit netwerk dat echt niet uit zoete jongens bestaat, doelbewust aan de basis bommen gelegd zodat er enorme ontploffingen van ontevredenheid over de koers, de prijzen en het rascisme is. Warrige NDP-ers die in de pen klimmen in plaats van bij hun veroorzakers van ellende te rade te gaan. Duurzame netwerken van moderne ontwikkeling op weg naar nationale ontplooiing en staatsmanschap bedreigt het primitieve denken van netwerken in krijgsheerschap. Het verschil zit hem in het dienen van belangen. Een krijgsheer als volkspresident of een president als staatsman voor nationale doelen. De richting is al bepaald op 25 mei 2020. Wij mogen niet aan de verwevenheid van dit NDP netwerk voorbij gaan. In al onze oprechtheid roepen en schrijven wij dat de regering dit en dat anders moet doen. Maar dit netwerk loert op ons. Mensen, we zitten met z’n allen in een val van NDP denken. Nu wij dingen anders willen doen zien wij al vanaf 26 mei 2020 het enorme gevaar vanuit dit netwerk op ons afkomen. Voor de krijgsheren is de strijd niet afgelopen met het verlies van de verkiezingen. Het volk wordt massaal opgehitst.
De strijd wordt nog chaotischer als ook politieke partijen enz aan dit netwerk voorbij gaan en zich steeds maar weer opmaken om een regering naar huis te sturen. Dit is de grote vergissing, het diepe gat waar wij in zitten. We richten ons, weliswaar soms terecht, volledig op fouten van een zittende regering. Dit wordt opgeklopt, personen worden tot volksvermaak, massa hysterie van ontevredenheid wordt gevoed. Bewust, zodat het netwerk maar niet opgerold kan worden. Hoe is het anders mogelijk dat cruciale exponenten uit dit NDP netwerk spoorloos zijn en de PG enorm wordt gehinderd bij strafrechtelijke onderzoeken. De chaos is georkestreerd. Onze president weet dit. Het is toneel van het netwerk en wij trappen er met beide benen in met allerlei wild-west verhalen. Het zorgvuldig opgebouwde netwerk naar alle geledingen van de samenleving probeert de eenheid te breken in de regering, in politieke partijen en onder het volk. Het geschreeuw vanuit het netwerk wordt alsmaar luider op het moment dat deze lijnen, deze puzzel langzaam worden ontrafelt door onze president en zijn team. Het volk wil dat en tegelijkertijd hebben wij te maken met een soort Stockholmsyndroom. De verarming schreeuwt om oplossing, schreeuwt dus tegen de regering om oplossing. En de NDP lacht. Covid doet er een schep boven op. En dit maakt het allemaal zo moeilijk voor de regering die ook moet roeien met riemen die ze niet wil hebben. Er is persstilte vanuit het NDP netwerk wetende dat het netwerk hardnekkig en moeilijk op te rollen en uit te roeien is. Maar zij weten ook dat met de ondersteuning vanuit de moderne wereld oplossing kan worden gebracht. In die riante positie van kennis en kunde zit Suriname nu want de wereld kijkt mee.
Het netwerk kan dus kapot, met of zonder de regering onnodig te belasten. Wij maken het makkelijker voor onszelf en voor elkaar door de aanval op het netwerk tot ons hoofddoel te maken. Dit nieuwe nationaal streven is het eerste niveau van denken en zal maken dat het doelbewust opgeklopte rascisme vanzelf naar de achtergrond wordt verdrongen. Het is onmogelijk om niveau 1 over te slaan en op niveau 2 kritisch te wezen. De heilige opdracht is om niveau 1 uit te schakelen. Anders kunnen wij niet verder. Omdat het een van het ander afhangt. De regering kan niets zonder dit netwerk uit te schakelen. Ons volk kan niet verder zonder dit netwerk uit te schakelen, dit krijgsheerschap denken remt onze ontwikkeling en onze ontplooiing. Onze opdracht is ons kind met het badwater niet weg te gooien. Er is geen weg terug met deze president. Dit is de oorlog die ons volk voert. Dit modern en nuchter denken alleen kan alle scheidslijnen van rascisme doorbreken en dan heeft het netwerk geen poot meer om op te staan. Dan kan justitie nog beter haar werk gaan doen. Dan kunnen wij optimaal kritisch zijn. Dit is de angst van het NDP netwerk, daarom zoveel chaos door aan de basis (o.a. social media, vakbond, activisten) flink de gemoederen te bespelen en te stoken in de onderbuik gevoelens. Omdat wij Surinamers snel vergeten kunnen wij ons het makkelijker maken door bij elke kritiek op de regering onszelf altijd drie dingen voor ogen te houden: 1. wat de NDP regering moreel-financieel-economisch heeft geflikt, 2. wat onze eerste prioriteit is, hun netwerk onschadelijk maken, 3. wij kritische burgers denken in oorzaak en gevolg en blijven onze regering vanuit de eerste, en dus officiële bronnen volgen. Doen wij dit niet dan gaan wij in chaos ten onder aan krijgsheerschap daar geen enkel goed fundament wordt gelegd door stappen en fasen over te slaan. Onderzoeksjournalistiek kan ons helpen hierbij met vragen als wie is wie en wie bezit wat. Want zoals Franklin D. Roosevelt al zei: “In politics nothing happens by accident. If it happens, you can bet it was planned that way.”
Mevr. A. Fernald
SANTOKHI WIL UITGEGEVEN GOUDCONCESSIES TERUG
08/03/2021 10:10 – Jason Pinas
HANOVER – De regering bekijkt nu mogelijkheden om een aantal goudconcessies terug te krijgen in de boezem van de staat. Dit heeft president Chandrikapersad Santokhi zondag bij het startsein voor de bouw van een scholencomplex in Para benadrukt. Volgens hem heeft minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen nu al de opdracht om met een team van juristen na te gaan welke concessies ingetrokken kunnen worden. “De visie die we hebben is dat de natuurlijke hulpbronnen aan het volk van Suriname toebehoren. Die visie gaan we realiseren. We gaan met ze praten, maar die dingen moeten terug in de boezem van de natie”, aldus het staatshoofd.
Santokhi zei dat deze regering wil voorkomen dat het volk straks niets overhoudt van de grote voorraden goud die nu nog in de bodem zitten. “Wat is met ons gebeurd met de bauxietsector in Para met een geweldige raffinaderij? Pe a de now? En waar is de Surinaamse bauxietmaatschappij? A no de! We leren uit de fouten”, merkte de president op.
Het streven is daarom om een eigen goudmaatschappij op te zetten. De regering is nu al bezig met de randvoorwaarden voor dit bedrijf. De president meent dat dit onderwerp regelmatig wordt besproken met vicepresident Ronnie Brunswijk. “Mi kan taygi yu, a o kon” verzekerde Santokhi. Volgens hem zijn de eerste presentaties al gegeven door Abiamofo.
Het staatshoofd zei dat meerdere bedrijven belangstelling hebben om in zee te gaan met Suriname. Hij vindt het daarom noodzakelijk dat de eigen positie wordt versterkt. “We hebben verschrikkelijk veel goud”, benadrukte Santokhi. Echter, hij merkte op dat nagenoeg alles is weggegeven aan concessies. Op welke concessies hij mikt en of dat ook deel zal zijn van de ordening van de kleinschalige goudsector die nu loopt, heeft de president niet gezegd. Wanneer dit uiterlijk een feit moet zijn is ook onduidelijk gebleven na de toespraak van het staatshoofd.
http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/03/08/santokhi-wil-uitgegeven-goudconcessies-terug/
STAAT SURINAME BEROOFD VAN GOUDRIJKE CONCESSIES
Het ziet er ook niet naar uit dat het zal gebeuren, aangezien de nieuwe concessiehouder over rechtmatige documenten beschikt, verstrekt door de vorige regering onder leiding van president Desi Bouterse. De bedoeling was dat in het Lelygebied een eigen Surinaamse goudmijn zou worden opgezet, maar de toenmalige regering gooide roet in het eten door de concessies in te trekken en daarna te geven aan een bedrijvengroep in Suriname. Minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) wenst de naam van de bedrijvengroep niet prijs te geven.
De wijze waarop deze handelingen hebben plaatsgevonden voldoen aan alle eisen van grootschalige benadeling van de staat Suriname, favoritisme, machtsmisbruik en corruptie. Ex-president Desi Bouterse zou daar persoonlijk aan hebben meegewerkt, maar is nooit hierop ingegaan.
Zijn opvolger Abiamofo is ook tot de conclusie gekomen dat het Kabinet Bouterse de staat enorm heeft benadeeld met de intrekking van de goudrijke concessies met als doel een particulier te bevoordelen. Er is momenteel een onderzoek gaande naar hoe het proces precies is verlopen. Op basis van de voorstellen en adviezen, kan het zijn dat er een strafrechtelijk onderzoek volgt. “Het is nu op het bord van de regering, en de regering zal een besluit moeten nemen erover”, zegt Abiamofo.
https://unitednews.sr/staat-suriname-beroofd-van-goudrijke-concessies/
Staatsmanschap
DE CAMBRIDGE DICTIONARY definieert statesmanship (staatsmanschap) als de handelingen van een staatsman die zijn gericht op het in goede banen leiden van de belangen van een staat. Een vrij algemene definitie is dat, maar duidelijk zijn de elementen ‘in goede banen leiden’ en ‘belangen van de staat’. Wanneer wordt gekeken naar het staatsmanschap van de Surinaamse leiders en daar deze definitie op loslaten, is er veel mis.
Suriname en veel landen in het Caribisch Gebied zijn bekend om de omarming van vrijwillige arbeidsimmigranten. Vanaf de balata-industrie kwamen er mensen van andere eilanden om te werken. Ook de goudkoorts die daarna volgde, zorgde ervoor dat er een aanwas was van mensen uit de regio die er kwamen werken. Recent nog is Suriname heel erg open geweest voor de Guyanezen. Die kwamen er en vonden hun weg en zijn absoluut van toegevoegde waarde geweest.
De huidige stroom arbeidskrachten schijnt centraal te worden aangestuurd door figuren met een twijfelachtige achtergrond die banden hebben met de regeringspartijen
Ook de Haïtianen zijn geen ‘nieuwe’ arbeidsimmigranten. Ze hebben Suriname vaker aangedaan omdat het er in Suriname beter aan toeging/gaat dan op Haïti. Wat wel nieuw is bij deze stroom arbeidsimmigranten is de plotselinge politieke affiliatie. Sinds de geruchten al bij de vorige verkiezing dat ze in Coronie zouden worden ingezet voor het vergaren van stemmen voor een bepaalde partij of partijen is deze groep plotseling ‘een belangengroep’ waarmee rekening wordt gehouden.
De huidige stroom arbeidskrachten schijnt centraal te worden aangestuurd door figuren met een twijfelachtige achtergrond die banden hebben met de regeringspartijen. Plotseling, na al die jaren, is het ‘noodzaak’ dat een president – in deze dus Chandrikapersad Santokhi – de groep Haïtianen bezoekt en hen (politieke) toezeggingen doet. Zoals hij praat, wekt hij de verwachting dat de arbeidsimmigranten ook in aanmerking zullen komen voor grond en leningen voor financiering van woningbouw.
Het is het overwegen waard of hij hiermee het belang van de staat dient. Suriname heeft meer mensen nodig die actief aan landbouw doen, mensen die in de lijnproductie willen werken. Dat willen de Haïtianen wel. Daarnaast gaat het nu veel slechter in het land dan bij vorige groepen immigranten en wil Santokhi kennelijk ervoor zorgen dat de mensen via grond en financiering een binding opbouwen met het land.
Maar, en nu komt het, dat moet middels beleid. Niet met populistische plaatsen en zelf ‘kerkbezoeken’ afleggen. Dat is geen staatsbelang, maar eerder partijbelang. Het doen voorkomen alsof niet het land er belang in ziet de migranten te faciliteren, maar eerder dat de VHP dat doet. En zo wordt gewerkt aan een band van patronage: ‘ik doe voor jou, dus jij doet – stemt – voor mij’. Dat is nou precies waarom Santokhi geen blijk geeft van goed staatsmanschap. Hij zet zich in voor de belangen van zijn partij, niet voor de belangen van het land. Zonder dat er beleid klaarligt dat de staat moet maken zal dit bezoek van de president geen zoden aan de dijk leggen. Integendeel wekt hij verwachtingen bij een groep die – in ieder geval voor nu – niet realiseerbaar zijn. Dat is zeer jammer.