De nep vrijheid op 1 juli Keti Koti
Auteur: Angela Fernald
Gepubliceerd op: 27-06-2019 19:06
Bron: Dagblad Suriname
Deze schijnheiligheid is een aanklacht tegen het systeem van bedrog. Want door opkomende dictatuur is onze vrijheid in gevaar. Omdat vrijheid het hoogste goed is van een mens, is leven in angst en onder dwang een aanklacht tegen de menselijkheid. Als slaafse onderdanen met of zonder een academisch diploma onder het onderdrukkende systeem van de oude politiek in Suriname, is het niet mogelijk een fatsoenlijk bestuur op te bouwen. Erger nog, voor de gehele samenleving leidt dit systeem van de oude politiek tot geïnstitutionaliseerde corruptie, want in achterkamertjes, onder de tafel, in de wandelgangen worden deals gesloten en zo een groot deel van ons volk gecorrumpeerd omdat niemand iemand meer kan vertrouwen in dit oneerlijke oude koloniale systeem van paternalisme en vriendjespolitiek. Controle is een farce in dit soort systemen omdat bijna iedereen meedoet aan zelfverrijking. Deze minderwaardige denkwijze en handelwijze is meer gewoonteregel dan uitzondering geworden in Suriname, een subcultuur, een benadeling van de staat en de samenleving vindt plaats, van hoog tot laag, van bankwezen en bedrijfsleven tot studenten, instituten en organen. “Decolonizing the mind” is daarom slechts een kreet, een slap aftreksel en komt niet bij de bron van dit nog steeds heersende onderdrukkende systeem met inherent het zaad van zelfverrijking, argwaan en tegenwerking. “Decolonizing the mind’ is eerder een middel, een bewuste afleidingsmanoeuvre van de heersende elite om met name de dragers van de samenleving, (artsen, verplegers, onderwijzers, militairen, agenten, studenten, het bedrijfsleven enz.) in het gareel te houden en aan te pakken met koloniale wetgeving indien men maar durft uit de ban te springen door zelfstandig te denken of te handelen. Daarom is het politieke gebeuren in Suriname lood om oud ijzer als het bestuurlijke systeem in tact blijft en slechts een wisseling van de wacht plaats vindt waarvan de leiders het koloniale minderwaardige slaafse denken in stand houden, puur uit eigen gewin. Van goed bestuur kan pas sprake zijn als oude systemen, oude denkwijzen, wetten en partijpolitieke machtsconcentratie eerst afgebroken worden en dan kunnen mensen veranderen en dingen anders gaan doen. Helaas belet het systeem van angst en broodvrees deze verandering en blijven wij dus in een vicieuze cirkel draaien waarbij eigen denken en eigen initiatief in de kiem wordt gesmoord omdat deze methode niet werkt in Suriname. Eerlijke mensen zijn eerder verdacht en worden dus bestreden in Suriname. Dat ervaren artsen, verplegers, onderwijzers, militairen, agenten, studenten, wetenschappers, het bedrijfsleven en noem maar op. Als het de heersende elite uitkomt worden eerbare burgers diep beledigd en onderworpen aan wetgeving van de voormalige kolonisator, want als je niet doet wat de regering wil dan volgen er straffen en vele pesterijen w.o. verdachtmakingen, overplaatsingen, zogenaamde mutaties, het mislopen van gunningen, intrekking concessies. Deze meester-slaaf verhoudingen heersen in de gehele samenleving, op de scholen, de universiteit, de ministeries, in politieke partijen en overige besturen van clubs, bedrijven en organisaties. Deze afhankelijkheids relaties houden stand omdat misbruik wordt gemaakt van de laaggeletterdheid, de onmondigheid en de angst van de bevolking. Maar wie body heeft pikt deze vernederingen van het bestuur niet, biedt tegenstand of verlaat liever het land om in vrijheid te leven, te denken en te werken. Het zijn vaak de hoger geschoolden die wegtrekken en hun heil elders in de wereld zoeken. Met excuses voor het slavernijverleden zijn wij er dus nog lang niet, evenmin met “decolonizing the mind’, daar in Suriname structureel niets verandert aan onderdrukkende mechanismen uit de koloniale tijd gericht tegen verzet van het Surinaamse volk, want wie denkt wordt gestraft, is verdacht, is tegen ontwikkeling, is geen Surinamer, is nog niet zover in zijn/haar denken, is een gekoloniseerde geest en noem maar op. Het roemen van het socialisme en Anton de Kom, Cuba, China, Venezuela, Rusland door de huidige machthebbers zet geen zoden aan de dijk en is slechts wishful thinking. Vervangen van koloniale symbolen evenzo, allemaal instrumenten om Surinamers zand in de ogen te strooien zodat slechts een kleine kliek blijft profiteren van de geneugten van de macht. Zijn we eigenlijk niet erger dan de ex-kolonisator, is datgene wat wij ons op 1 juli moeten afvragen. We weten allemaal heel goed dat macht in Suriname corrumpeert, kijk maar naar bepaalde vakbondsleiders, bepaalde politici met overloop gedrag in alle politieke partijen want er wordt alles gedaan voor behoud van de macht, dus voor het vullen van de eigen zak. Suriname zal deze mensen een worst wezen. Zolang de discussie over onze eigen houding, van massale misbruik van elkaar, van nationale vernedering, systematische tegenwerking en letterlijk wegwerken en wegjagen van ons volk door onze eigen bestuurders niet eerlijk gevoerd wordt, blijven wij als persoon slachtoffer van het systeem van knechting en onderwerping in Suriname en zal er nog vele jaren langer niets gebeuren dan te draaien in hetzelfde kringetje. Het ergste is dat slachtoffers nimmer ontwikkeling en beschaving kunnen brengen. Het gijzelen van een heel volk in mentale onvrijheid is wat “gedecolonized” moet worden. De poeha rondom 1 juli, Keti Koti, zal anders blijven zoals het is, namelijk het feest van de eigen nieuwe onderdrukkers, de scheppers van de dictatuur langs democratische weg en hun vooruitgeschoven boodschappers /handlangers met op de tribune de stille toekijkende onderdrukten. Alleen al hierom is de Mapane eenheidsbeweging meer dan welkom, een nieuw begin om gezamenlijk aan een nieuwe nationale toekomst te bouwen en een verlossing van valse ideologieën, valse geschiedenis, onderdrukkings strategieën en nieuwe kolonisatoren. Al krijgt Suriname honderden miljarden aan herstelbetalingen en excuses en men voort gaat met het oude koloniale systeem van verdeel en heers, zal het geld blijven verdampen bij enkelen en blijft de beroemde vraag “pe a moni de”? onbeantwoord. “That’s the point and that’s why the rich get richer and the poor stay poor”. Daarom de hoogste tijd om ondersteunende diensten, instituten, instanties en wetten tegen het licht te houden en te ontkoppelen van partijpolitiek en onder te brengen bij onafhankelijke deskundige organisaties/ personen. Onafhankelijke organen tevens ontkoppelen van de partij politiek, want met de wet in de hand worden kritische vrije geesten en denkende Surinamers onderdrukt en verjaagd uit hun eigen land, of zij nu wel of niet behoren tot een of andere politieke club. Het patronage systeem is overal en wie niet met de partijpolitiek bemoeit kan slachtoffer worden van onvrijheid en knechting omdat o.a. de personeelswet en ambtenaren rechtsspraak, de kieswet en het OKB, het Politiehandvest met de muilkorfwetten niet gevrijwaard zijn van oude politieke denken. Onderzoek naar knechtende wetgeving dient na verdrijving van de huidige machthebbers in 2020 een belangrijke issue te zijn op weg naar echte nationale ontwikkeling. Want terwijl wij maar steeds achteruitkijken naar onze slavernij geschiedenis blijft voor ons nageslacht de toekomst in vrijheid onzeker. Wie houdt wie dus voor de gek?
Mw. A. Fernald afernald34@gmail.com
01-07-2020
HET WITTE POPULISTISCHE DENKEN VAN DE ZWARTE MENS.
Auteur: Angela Fernald.
Mijn Stellingen:
Wie heeft afgeschaft? De witte overheersers! De focus ligt helemaal op de slavenmeesters. Wie heeft ervoor gezorgd dat er afgeschaft moest worden? De vrijheidsstrijders, en de focus is niet op hen. Dat is mijn punt. Sterke traditie van de Marrons, sterke talen worden gewoon weggedrukt.
- Wij hebben ons vrijgevochten dus a keti no koti, Boni nanga den trawan no koti neks, bika den ben fri keba fu feti a strei!
- De slavenbroeders die niet deelnamen aan de gewapende strijd zijn niet degenen waarop het accent gelegd moet worden.
- Vrijgevochten met in de voorhoede de gewapende vrijheidsstrijders in plaats van afschaffing van de slavernij die uitgaat van terminologie vanuit het denken van de witte man. Dit geeft aan hoe geestelijk onvrij wij nog steeds zijn door deze begrippen maar te blijven na-papagaaien. Daarom zegt Bob Marley: “EMANCIPATE YOURSELF FROM MENTAL SLAVERY”.
- Is het idee, het uitgangspunt niet overeenkomstig de oprechte waarheid en de werkelijkheid dan heeft dat als gevolg dat automatisch ook de aanpak van het probleem verkeerd is. En is de aanpak verkeerd dan ontstaat er een complete babylonische spraakverwarring en gaat iedereen uit van zijn eigen gelijk.
- Sterke zwarte culturele en politieke organisaties moeten zich profileren in krachtige beinvloeding door benijdens-en bewonderingswaardige exellente cultuuroverdracht en politieke innovatieve wetenschappelijke inzicht over het verleden en de toekomst op grond hiervan een een mooie plek geven samen met de witte mensen in de witte landen en samenlevingen. Dit gedrag dwingt respect af i.p.v. met alle respect rappers en voetballers over dit gecompliceerde probleem de microfoons aan te bieden. Schoenmaker hou je bij je leest.
- De Surinaamse regering laat het jaar op jaar totaal afweten wat betreft een grootse eensgezinde en gecentraliseerde herdenking en viering middels een immense manifestatie van cultureel en politiek erfgoed, waar de grootste kracht en waardigheid vanuit gaat. Alleen maar blablablablabla elk jaar weer!
- De witte samenleving lacht, want aan de buitenkant verandert alles wat de zwarten willen, geen zwarte gezichten meer, geen negerzoenen meer, geen dit en geen dat meer, maar van binnenin is en blijft alles zo verrot als een nispel. Is dit, deze aanpak de oplossing van het probleem?? Er verandert wat, ja, that’s all, de samenleving verhardt juist steeds verder en steeds meer, zichtbaar en onzichtbaar, terwijl de achterstand van de zwarten steeds groter wordt.
Het grootste probleem is als men niet eens weet dat men niet weet. De slavernij is overwonnen, bevochten, verworpen en vertrapt door onze voorouders. De voeding vanuit de bron is niet goed met alle gevolgen van dien. De populistische napraters in Suriname en Nederland hebben in de media het hoogste woord terwijl de heroische bron en kern van onze daadwerkelijke bevrijding van de nazaten van de bevrijders wordt ondergesneeuwd, hoe cynisch klinkt nu dit Nederlandse woord.
Voorts is er een onopgeloste tegenstelling tussen de stadscreool en de Marron. De MAPANE BEWEGING wil deze tegenstelling oplossen.
De kijk naar de term KETI KOTI alleen al, komt uit het hoofd van de witte man. De Marrons die de Boni oorlogen gevoerd hebben zouden nooit keti koti in hun hoofden hebben gehaald. De witte man stuurt ons steeds weer met een kluitje in het riet met de eisen die wij zelf stellen als zwarten: excuses voor het slavernijverleden, straten en pleinen vernoemen naar verzetstrijders, gesminkte zwarte-pieten-gezichten weg, vereren van het standbeeld van kwakoe aan de Dr. Sophie Redmonstraat of het slavernij beeld in het oosterpark in Amsterdam, herstelbetalingen, speeches in het Oosterpark, meer tekst over de slavernij in boeken, eisen tot het maken van 1 juli tot een nationale vrije dag in Amsterdam/Nederland, het bekladden van koloniale standbeelden, enz enz. Maar in d kern blijft alles zoals het altijd is en was, erger nog, onderhuids neemt het geinstitutionaliseerd rascisme juist toe en ondergaat ook een verandering aan de oppervlakte door een pen door van alles heen te halen. En waarom blijft alles gewoon bij het oude? Omdat de zwarte mens geen vuist weet te maken, geen eenheid is, niet samen weet te werken, elkaar het licht in de ogen niet gunt en dus hierom blijft schieten op de verkeerde schijven in de witte samenleving terwijl de kern van het “BLACK LIFES MATTERS” onaangeroerd blijft. De kern van het rascisme is m.i. dus de zwarte mens zelf. Hoe de zwarte mens omgaat en denkt over zichzelf en de groep, zo zal de witte man de gehele zwarte groep over een kamp scheren. Wat Suriname betreft is het zaak dat de 1 juli keti koti onder een vergrootglas wordt gelegd. Suriname had reeds bij het begin haar huiswerk goed moeten maken, en daarna aanpassingen kunnen plegen omtrent de datum van 1 juli en de naamgeving. Het in de wereld gooien van het begrip KETI KOTI zal onze nakomelingen altijd blijven achtervolgen als een schijn-emancipatie en neppe inhoud van onze heroische geschiedenis. Over de bevrijdingsstrijd zullen de populistische napraters en onze nakomelingen verder weinig weten omdat zij zich hierin niet verdiepen daar het populisme voor hen persoonlijk veel meer roem en geld oplevert. De zwarte mens kruipt dus over de rug van de eigen zwarte mens en verschilt hierin geen zier van de witte mens.
Because it is all abouth money.
terwijl de Nederlandse televisie bol staat van slavernij viering in Nederland wordt er flink geld verdient. Vanavond wordt op NPO 3 de comedie show van Roue Verveer ” Typisch Surinaams”, uitgezonden. Hoe toepasselijk wederom deze titel want het is typisch Surinaams dat men weigert de hand in eigen boezem te steken. Het is altijd weer ” a- no- mie en het is de schuld van de ptatas. Het zijn altijd andere mensen die het niet menen met ons zwarte mensen en die voor ons niets goeds in petto hebben. De discussie is dusdanig populistisch en platvloers van aard geworden, dat Jan Maat en zijn Raap zich ermee bemoeien. Witten en zwarten staan tegenover elkaar en geen van beiden weten waar het eigenlijk om gaat omdat de zwarten geen vuist weten te maken en dus zelf ook niet weten waar de hele discussie over gaat. Ik stel voor om de LIJN VAN ONZE HISTORIE te volgen en nooit uit het oog te verliezen, want daar zit de kracht, de taal, de cultuur van de zwarte Surinamers en niet bij de STADSCREOOL. De rollen moeten nu dus wederom omgedraaid worden en de GESCHIEDENIS ZELF heeft een handje geholpen met de verkiezing op 29 juni 2020 van RONNIE BRUNSWIJK tot voorzitter van ons HOOGSTE COLLEGE VAN STAAT. De maiden speech van Ronnie Brunswijk gaat niet voor niets terug naar zijn voorouders. Wie wil horen hore en wie het niet kan begrijpen moet zwijgen. Het is voor Suriname een hulpmiddel om onze geschiedenis in beter perspectief te zien en opnieuw te starten met de werkelijke BEVRIJDINGSDAG VAN 1 JULI te positioneren op een ander tijdstip en onder een andere naam. THE HEROES OF OUR REVOLUTIONARY JUNGLE FIGHTERS AGAINST THE ARMY OF THE KOLONIALIST verdient een veel betere waardering dan slechts het beeld van Kwakoe te vereren. Het rascisme en discriminatie tegen de MARRONS hebben wij nog steeds niet opgelost en tegen deze tegenwerking in hebben de Marrons toch succes weten te boeken in hun emancipatie. Hun kracht is hun CULTUUR die zij hebben weten te behouden, waar de stadscreool van mag leren en met veel meer respect tegemoet mag treden in plaats van steeds weer deze groep nazaten van onze vrijheidsstrijders in een bepaalde discriminatoire hoek te drukken als te zijn dom en onbetrouwbaar. De Marrons zijn harde werkers, ondernemers en overlevers en zijn politiek gezien de stadscreool al voorbij gestreefd, getuige de verkiezingswinst van 25 mei 2020. De van oudsher creoolse NPS met 3 zetels heeft het anno 2020 afgelegd tegen de ABOP met 8 zetels. De NPS die op 29 september 1946 is opgericht en de ABOP die op 11 februari 1990 is opgericht heeft niet meer leiderschap aan de dag kunnen leggen dan de ABOP leider, een probleem waar de NPS maar niet overheen kan komen na het leiderschap van Ronald Venetiaan.
MARRONDAG IS KETI KOTI.
De Dag van de Marrons is een herdenkingsdag op 10 oktober waarbij de ondertekening van het vredesverdrag van 1760 tussen de Marrons van Suriname en de Nederlandse overheid gevierd wordt. De Marrons herdenken de strijd van hun voorouders tegen onderdrukking en voor vrijheid. Een strijd waarmee zij het Nederlandse koloniale bestuur dwongen vredesverdragen met hen te sluiten en daarmee hun vrijheid en menselijke waardigheid te erkennen https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Marrons
NAPAPAGAAIEN EN DE PLANK MISSLAAN is wat de klok slaat in Suriname. De vele ingezonden artikelen op deze gedenkwaardige dag, is het bewijs hoezeer de Surinamers de plank misslaan en weigeren om de koe bij de horens te vatten. Niemand die echt het belang van het DNA VOORZITTERSCHAP VAN EEN MARRON heeft geanalyseerd, het historisch belang hiervan aangegeven. Surinamers weigeren zichzelf dus echt serieus te nemen, elkaar te waarderen en moed en lof toe te spreken. Dat wij onszelf niet serieus nemen is te merken hoe wij omgaan met waardigheid, een standbeeld van KWAKOE HOORT GEEN MOND-NEUS KAP OP, dat zien wij ook nergens ter wereld gebeuren, maar Surinamers willen altijd afwijken van de regel, terwijl in feite dit afwijken terug te voeren is tot GEBREK AAN EIGEN WAARDE EN ZELFRESPECT. En dit is de kern van het probleem bij vele zwarte mensen. Door hun gedrag en handelingen verraden zij steeds weer zichzelf en moet de ander ervoor boeten. De agressie tegenover andersdenkenden is benedenmaats en geeft aan dat er teveel MET DE ONDERBUIK WORDT GEDACHT, ook weer een herkenbaar kernprobleem van de zwarte mensen. Zolang niet echt de hersenen de boventoon voeren zullen wij altijd in de achterstand situatie verkeren en tweede-rangs burgers blijven, wat wij grotendeels dus aan onszelf hebben te danken.
2020
Ingezonden: Stilstaan bij 157 jaar Keti Koti
01-0702020
Vandaag herdenken wij 157 jaar afschaffing van de Nederlandse slavernij en tegelijkertijd vieren wij de bevrijding van de Surinaamse gemeenschap.
De immigratie van Chinezen, Brits Indiërs en Javanen was het directe gevolg van de afschaffing van de slavernij. De omstandigheden waarin deze immigranten terechtkwamen was veel vergelijkbaar met die van de slaven gebaseerd op exploitatie, vernedering en uitbuiting.
Jammer genoeg heeft het Nederlandse Kabinet nooit officieel haar excuses aangeboden voor het slavernijverleden, wij van SHI vinden dat de vernedering en uitbuiting gecompenseerd moet worden. De Nederlandse regering moet de verantwoordelijkheid nemen.
Op de Keti Koti-dag wordt er stil gestaan bij de sporen die de Nederlandse slavernij en het koloniale verleden op ons persoonlijk leven heeft achtergelaten. De fysieke ketenen hebben plaatsgemaakt voor sociale en maatschappelijke ketenen, waarvan het ontkennen inmiddels geen zin meer heeft.
Het gedenken betekent ons te verzetten tegen elke vorm van de slavernij in ons zelf, in onze samenleving.
Dit doen we door verschillende activiteiten, waarin het samenkomen van mensen van verschillende kom af centraal staat.
De pijlers van de activiteiten is onder andere: het delen van ervaringen; het luisteren naar elkaar; het reflecteren van elkaars persoonlijke ervaringen en gevoelens; het samen bidden (op welke wijze dan ook); het samen lachen; het samen eten; het samen wandelen; het samen dansen, omdat dat de Surinamers bindt.
Daarom is de Keti Koti-herdenking en viering van ons aller bevrijding van onschatbare waarde voor de totale Surinaamse gemeenschap.
De Stichting Hindostaanse Immigratie (SHI) feliciteert alle bevolkingsgroepen die destijds naar Suriname zijn gebracht met de viering van de bevrijding van onze voorouders.
Stichting Hindostaanse Immigratie
https://www.gfcnieuws.com/ingezonden-stilstaan-bij-157-jaar-keti-koti/
NDP: “Together we will continue the job”
Vandaag 1 juli-keti koti, wordt het 157ste jaargang van de formele afschaffing van de slavernij in de Republiek Suriname herdacht. Dit jaar wordt “keti koti” in aangepaste vorm herdacht vanwege restricties als gevolg van de COVID-19-pandemie. Desalniettemin hebben wij als mens c.q. Surinamers de gelegenheid om meer gestalte te geven aan het aspect van bezinning en om de vrijheid die wij hebben verder uit te putten ten gunste van onszelf en onze medemens. Overigens dat leert deze COVID-tijd ons meer dan ooit!
De NDP hecht waarde aan de inzet en significantie van allen betrokken in het proces van “keti koti” en de bijdrage die daarbij geleverd wordt, door mee te denken en mee te doen aan het waarborgen van de vrede, tolerantie en verdere opbouw van ons gezegend land. Vrij van! en vrij om! In het kader van “keti koti” kan worden gesteld dat onze voorouders zo ook wij, uitgaande van 1863, in formele zin vrij zijn gekomen van het juk van slavernij en haar toebehoren. Heeft dat ook betekend dat wij allen vrij zijn (geweest) om ook als vrije mensen te denken, beslissen en te handelen?
De NDP heeft tezamen met u, een wezenlijke bijdrage geleverd aan een solide fundament om samen over zaken na te denken, te besluiten en ze ook samen uit te dragen ten gunste van de huidige en toekomstige generaties. We staan immers op de schouders van onze voorouders!
Als natie hebben we nog een lange weg af te leggen, maar als wij als volk ongeacht welke Regering aan de macht is, tezamen de ingeslagen weg steeds diepgaander in de geest van vrede en “soso lobi” continueren, zullen wij ook de vruchten daarvan plukken.
Het verhaal van “keti koti” is publieks geheim. Wij zouden het kunnen hebben over de diverse activiteiten rondom “keti koti”, of herstelbetalingen, excuses en reparaties, en vul het rijtje maar zelfs aan, hetgeen ook past binnen het kader van bezinning.
Heden is de keus om een nadrukkelijke oproep te doen aan u, aan ons allen , om meer als ooit tevoren te bezinnen waarvan wij vrij zijn gekomen en welke vrijheden wij in de achter ons liggende jaren ons eigen hebben kunnen maken en meer nog hoe die in de tijd die voor ons ligt in te kunnen zetten ten gunste van u en uw naaste.
De NDP, de “soso lobi” beweging, heeft zich in de achter ons liggende periode samen met u ingezet bij de verdere ontwikkeling van Suriname.
Wij hebben net een verkiezing achter de rug en verkeren in een transitie periode. Mede vanwege het feit dat verkiezingen voor ons geen doel maar een middel zijn, vertrouwen wij erop dat “together we will continue the job”.
De NDP maakt in een adem gebruik van de gelegenheid om haar solidariteit uit te spreken naar onder andere de oprechte strijders tegen racisme, onderdrukking en de “black lives matters” oproep!
Alhoewel de lockdown tijdelijk gedeeltelijk is opgeheven doen wij een dringend beroep op alle Surinamers om continue de gezondheidsmaatregelen in acht te nemen. Derhalve wenst de Nationale Democratische Partij u een bezinningsvolle “keti koti” toe.
Stay safe, God Bless, Soso lobi!
https://www.srherald.com/ingezonden/2020/07/01/ndp-together-we-will-continue-the-job/De Nationale Democratische Partij
NDP op keti koti-dag: Bezinning en vrijheid belangrijk
01 Jul, 2020, 13:12
Virtuele evenementen op Ketikoti
01/07/2020 10:33 – Van onze redactie
Naks viert Ketikoti dit jaar op haar digitale platformen. Foto: Terence Oosterwolde
PARAMARIBO – Ketikoti wordt jaarlijks groots gevierd. Vanwege de Covid-19-maatregelen is het dit jaar niet mogelijk om Ketikoti-activiteiten te organiseren, waardoor de traditionele (en culturele) bijeenkomsten zijn afgelast. Maar 157 jaar afschaffing van de slavernij gaat niet ongemerkt voorbij. Diverse organisaties zorgen ervoor dat hun programma’s online zijn te volgen.
Op 1 juli lanceert Naks een eigen YouTube-kanaal waarop filmpjes van de afgelopen Krioro wiki, die rond 1 juli wordt gehouden, worden vertoond. Sherida Mormon zal een Tak Tangi-boodschap brengen. Op de Facebookpagina van Naks zullen ook filmpjes worden geüpload, houdt voorzitter Siegmien Staphorst de Ware Tijd voor.
De website wordt aangevuld met drie artikelen van professor Chan Choenni, die momenteel bezig is met een boek over Afro-Surinamers van 1863 tot 1963. “1 Juli is een dag waarop we terugblikken op een stukje geschiedenis die niet fraai geweest is. Onderdrukking en het lijden van voorouders, maar ook een geschiedenis van strijd en overwinning. Dit is zeker een gebeurtenis die steeds herdacht moet worden, om te kunnen putten uit de kracht van onze voorouders, zodat we een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling. Deze dag kan en mag niet ongemerkt voorbijgaan”, zegt Staphorst.
Theater Thalia heeft in samenwerking met Ketikoti Tilburg een programma samengesteld van lezingen en debatten over het slavernijverleden, maar ook het vertonen van korte filmopnames alsook een herdenkingsbijeenkomst. “Het is de bedoeling dat we de komende periode veel online-evenementen organiseren met verschillende partijen. Eén daarvan is Ketikoti Tilburg”, aldus Marvin Halden, sales en marketing manager van het toneelgenootschap. Alle activiteiten zijn te volgen via Zoom.
Via de website van Ketikoti Tilburg kunnen tot maximaal vijfhonderd man de ceremonie volgen. “Zolang de situatie niet is genormaliseerd, zullen we deze virtuele meetings blijven doen”, zegt Halden. Een andere reden voor onlinebijeenkomsten is dat Thalia sinds april 183 jaar bestaat. “We hebben de jaardag van het oudste theater in Suriname niet groots kunnen vieren en fysiek bij elkaar komen, lukt nog niet, dus doen we het op deze manier. Wanneer alles is genormaliseerd, willen we een mix van beiden doen”, zegt Halden.
http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2020/07/01/virtuele-evenementen-op-ketikoti/
01 Jul, 2020, 11:05
NPS: Vrijheid begint met acceptatie van jezelf
01 Jul, 2020, 07:13
VHP op Keti Koti-dag: Vrijheid koesteren; nieuw tijdperk
01 Jul, 2020, 02:51
Keti Koti of Manspasi is een jaarlijks terugkerende feestdag. De geschiedenis heeft niet als doel om je te laten stilstaan. Daarom is Keti Koti ook een dag van bezinning over zowel onze geschiedenis als wel over de vraag hoe wij samen kunnen bouwen aan een mooie toekomst.
Kwakoe gaat mee met de tijd en heeft neus-mondkap op
01 Jul, 2020, 00:00
 | Het Kwakoe monument zag er de laatste jaren niet goed uit. Besloten is het monument te renoveren. |  |
| De kunstenaars Rinaldo Klas en Henry Renfrum hebben het initiatief genomen om het monument te renoveren. | |
| De organisatoren bij het opgeknapte monument van Kwakoe. Kwakoe heeft nieuwe pangi’s en een mondkap. |
2021
HET BESTAAT NOG STEEDS; A KETI NO KOTI
01/07/2021 10:04
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht om stukken niet te plaatsen, in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – We wonen in een prachtig land waar vele rassen en nationaliteiten in harmonie samenleven. Suriname is door zware stormen gegaan, maar het staat nog steeds overeind.
De harmonie was er niet altijd. Een bepaalde groep is jarenlang gebukt gegaan onder slavernij. Het woord slavernij zal u allen wel bekend zijn. Het betekent de ander onderdrukken en aan zich onderwerpen. Dit woord horen wij vaak, vooral tegen de tijd dat 1 juli, de datum van de afschaffing van de slavernij nadert.
Waar zijn we naar op weg?
Elk jaar wordt op 1 juli de afschaffing van de slavernij gevierd. We vieren het feit dat we niet meer in het keurslijf van de witte meester hoeven te lopen maar vooral dat we nu zelf mogen bepalen in welke richting wij ons leven willen dirigeren.
Als wij een blik werpen in onze huidige Surinaamse samenleving, moeten wij concluderen dat we niet de goede richting opgaan. We zijn hard op weg om in Suriname een egocentrische cultuur te manifesteren, wat het uitsluiten van bepaalde bevolkingsgroepen in de hand werkt.
Je zou kunnen zeggen dat we de ene slavernij voor de andere hebben ingeruild. Eerst werd ons leven door de blanke bepaald en nu zijn we slaaf van het egocentrisme. Egocentrisme is een term uit de psychologie. Wie egocentrisch is, heeft een verminderd vermogen om zich in een ander of diens standpunten of gevoel te verplaatsen. Het gevolg is dat die persoon zijn eigen visie en belangen centraal stelt en er vaak van uitgaat dat zijn visie ook de visie van anderen is.
Hij bekijkt de wereld door de bril van zijn eigen behoeften. Omdat zijn eigen behoeften centraal staan, valt er veel buiten zijn blikveld maar dat weet hij niet. Het heeft dus geen zin om hem daarop te wijzen want voor hem is het een blinde vlek. En een blinde vlek veroorzaakt een vertekening van een wereldbeeld. Die vertekening is voor degene zelf onzichtbaar maar voor anderen wel merkbaar.
Egocentrisme dient niet te worden verward met egoïsme. Egoïsme is simpelweg het handelen uit eigenbelang. Egocentrisch is vrij letterlijk vertaald: “Het ik-middelpunt” (ego = ik en centrum = het middelpunt.) Dit betekent dat egocentrische mensen geloven dat de wereld om hen draait (met zichzelf als een middelpunt) en dat hun eigen inzicht en belangen bovenaan staan.
Vaak hoort bij egocentrisme ook egoïsme, wat inhoudt dat egocentrische mensen uit eigen belang handelen. Over het algemeen hebben de meeste mensen wel een vorm van egoïsme, wat lang niet altijd slecht is. Het is immers heel belangrijk om soms jezelf centraal te stellen en voor jezelf op te komen. Een egoïstisch persoon weet heel goed dat de ander ook belangen heeft, terwijl een egocentrisch persoon die belangen vaak niet eens kent.
Je zou kunnen zeggen dat het verschil is dat egoïstisch meer ‘naar’ jezelf ’toe’ gericht is en egocentrisch handelt meer ‘vanuit zichzelf’. Egocentrisch is niet minder negatief dan egoïstisch. Tenslotte: Niemand vindt het leuk om te horen dat hij of zij egocentrisch is. We willen allemaal graag geloven dat wij empathisch en medelevend zijn en dat we net zo veel rekening houden met de gevoelens van anderen, als met die van onszelf.
Maar de gewoonte om ons meer te richten op onszelf dan op anderen is er jammer genoeg ingeslopen en het ziet ernaar uit dat egocentrisme de leefcultuur van Suriname zal blijven: a kon fu tan. Met onze manier van leven, dwingen we elkaar in het keurslijf van egocentrisme. Het is nog niet te laat om het tij te keren.
Op 1 juli vieren wij voor de zoveelste keer het heuglijke feit dat we zelf mogen bepalen in welke richting we als Surinaams volk op willen gaan:
– Willen we ons nageslacht een egocentrische samenleving opdringen of willen wij streven om dienende leiders te zijn?
– Willen we ons land en volk aan de wereld presenteren als egocentrisch of willen wij offers brengen voor de volgende generatie?
– Wij van A20 streven ernaar om Suriname op de kaart neer te zetten als een geciviliseerde, geordende, integere en veilige rechtstaat waar dienstbaar leiderschap elke vorm van slavernij terug dringt.
“Efu krosi no priti bigi a nafu nai bigi“; we kunnen het tij nog keren. Wij van A20 wensen u een bevrijdende en liefdevolle Ketikoti toe.
Media A20
http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/het-bestaat-nog-steeds-a-keti-no-koti/
NPS: ALL LIVES MATTER
01/07/2021 13:13
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – Bij de vrijverklaring van slaven op 1 juli 1863 is ongetwijfeld veel strijd, angst, pijn en verdriet aan voorafgegaan. De beleving van de echte vrijheid van lichaam en geest is echter een andere situatie waar velen tot nog toe over praten en uitputtend discussies over voeren. Zwarte gemeenschappen leveren anno 2021 nog steeds heftig strijd voor gelijke rechten. Dit getuige onder andere de felle ‘Black Lives Matter’-demonstraties die in verschillende delen van de wereld worden gevoerd.
“Black Lives Do Matter“, zegt de Nationale Partij Suriname (NPS) in haar Ketikoti-boodschap. Tegelijkertijd stelt de partij ferm dat “All Lives Matter“. De tijd van racisme en discriminatie moet achterwege worden gelaten. Evenals toen staan we nu voor de uitdaging om bevrijding, vrijheid en acceptatie van onszelf en anderen een fundamentele plaats te geven. Regeringen hebben de belangrijke taak om eraan te werken dat de wereld wordt getransformeerd tot een waardevolle plek waar wonen en leven voor eenieder aangenaam is.
In Suriname zal in dit kader veel meer aandacht moeten worden gegeven aan de culturele vorming van de samenleving. Onze pluriforme samenleving biedt geen ruimte aan één bepaalde etnische groep om zich verheven te voelen boven andere. De geschiedenis van ons slavernijverleden leert dat wanneer zulks gebeurt mensen strijd zullen leveren om het proces van gelijkwaardigheid in te zetten. De eenheidsgedachte, solidariteit en betrokkenheid moet in elk regeringsbeleid steeds de boventoon voeren.
Wij zullen daarom 1 juli moeten aangrijpen als een dag van bezinning. Daarbij moet worden nagaan wat de mogelijkheden zijn om te komen tot persoonlijke overwinning. Er mag geen sprake zijn van manipulatie of onderdrukking door derden. Toekomstperspectieven moeten voor elkeen aanwezig zijn.
Het is 158 jaar geleden dat de ketenen zijn verbroken. Het doel dat vanwege die achtergrond voortdurend moet worden nagestreefd, is om een vuist te maken en zo te werken aan een beter Suriname. De NPS wenst u een bezinningsvolle 1 juli toe.
Gregory Rusland
NPS-voorzitter
Lees meer: NPS: All Lives Matter – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/nps-all-lives-matter/#ixzz6zXHtCpmu
VHP: SLAVERNIJ DONKER TIJDPERK
01/07/2021 14:10
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – Op 1 juli 1863 werd de slavernij afgeschaft in Suriname. De afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863 is niet vlekkeloos verlopen. De dag van 1 juli is bij wet vastgelegd als de ‘Dag der Vrijheden’. Men is ervan uitgegaan dat het voor alle bevolkingsgroepen in ons land ook een belangrijke dag is, daar zonder afschaffing van de slavernij, zij niet hier zouden zijn, naast de inheemsen die er al waren.
Onderzoek naar de periode van de slaven en contractarbeiders heeft aangetoond dat er veel verschillen, maar ook veel overeenkomsten zijn. In de praktijk bleek contractarbeid in feite een nieuw systeem van slavernij te zijn. Contractarbeid was ook gebaseerd op racisme en de doelstelling was dezelfde, namelijk arbeidsprestatie leveren onder absolute gehoorzaamheid.
Bij herdenking van de afschaffing van de slavernij of Ketikoti, op 1 juli 1863, alsook bij herdenkingen van de immigratie van andere bevolkingsgroepen, wordt vooral het moedige verzet van onze voorouders om te ontkomen aan wrede onderdrukking, overheersing en uitbuiting herdacht. Ze hebben er niet voor geschroomd in opstand te komen tegen de mensonterende omstandigheden waaronder zij moesten werken en wonen.
De Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP) vindt daarom dat de dag van 1 juli een uniek moment biedt om als nazaten van slaven en contractarbeiders, gezamenlijk terug te kijken naar een verleden waaruit ze wijze lessen kan leren en die toepassen. Eén van die wijze lessen is dat wij als een multi-etnische samenleving ons niet moeten lenen om onderling uitgespeeld te worden tegen elkaar.
De slavernij wordt gekenmerkt als een donker tijdperk waarin slaven zwaar lichamelijke arbeid moesten verrichten en zwaar gemarteld en gestraft werden. Koloniale meesters en de politiek hebben raciale en religieuze sentimenten gebruikt in het voordeel van groepsbelangen. Bepaalde ideeën over superioriteit en inferioriteit worden nog steeds van generatie op generatie door nazaten overgeleverd.
De VHP onderschrijft dat geen enkele bevolkingsgroep superieur is aan een andere en verwerpt daarom elke vorm van overheersing en dominantie. Alle bevolkingsgroepen staan voor de uitdaging om op basis van eigen identiteit, in verscheidenheid, een waardevolle bijdrage te leveren aan de opbouw en ontwikkeling van ons geliefd land Suriname.
Een andere belangrijke wijze les is om te waarderen dat onze voorouders in staat waren, ondanks pijn en vernederingen, uit te groeien tot inspirerende helden die zich hebben ingezet voor een betere toekomst voor het nageslacht. Slaven en contractarbeiders hebben kracht geput uit elke zweepslag, lichamelijk geweld en elke vorm van geestelijk geweld om meer weerstand op te bouwen.
Het bestuderen van dit verleden laat zien dat ook onze huidige generatie een verantwoordelijkheid heeft tegenover de komende generaties om zich in te zetten voor een sociaal rechtvaardige samenleving met welvaart en welzijn voor eenieder. De VHP roept daarom alle Surinamers op, ongeacht ras, geloof, cultuur en taal, om met de ‘lessons learned‘ uit ons gedeeld verleden, eensgezind te werken aan een gezamenlijke toekomst waarin er geen plaats is voor uitbuiting en andere vormen van moderne slavernij.
Indachtig haar motto ‘Zelf sterk, samen sterker’ wenst de VHP de gehele Surinaamse natie een bezinningsvolle en een Switi Manspasidey toe.
Mediacommissie VHP
Lees meer: VHP: Slavernij donker tijdperk – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/vhp-slavernij-donker-tijdperk/#ixzz6zXI1BCsX
STILSTAAN BIJ 158 JAAR KETIKOTI
01/07/2021 15:07
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – Alhoewel de slaafgemaakten in Suriname de proclamatie van de ‘afschaffing’ van de slavernij op 1 juli 1863 te horen kregen, moesten ze nog tien jaar verplicht op de plantages blijven werken. Dit is zo goed buiten beeld gebleven dat zelfs de meeste zwarte nazaten tot vóór kort niet wisten dat dit een nieuwe vorm van slavernij en staatsdwang was.
In werkelijkheid wilden de kolonisatoren van toen nog zo lang mogelijk profiteren van hun arbeid en deze tijd gebruiken om naar vervangende landbouwkrachten te zoeken. De voormalige slaafgemaakten kregen geen schadeloosstelling.
De immigratie van Chinezen, Brits-Indiërs en Javanen was het directe gevolg van de afschaffing van de slavernij. De omstandigheden waarin deze immigranten terechtkwamen was veel vergelijkbaar met die van de slaven gebaseerd op exploitatie, vernedering en uitbuiting.
De verzetsstrijders Jumpa Raygaroo, Ramjanee en Mathura hebben evenals Baron, Boni en Joli Coeur een moedige strijd geleverd tegen het onderdrukkingssysteem van de koloniale machthebbers. Hun beeltenis is jammer genoeg niet bewaard gebleven maar hun daden blijven ons nog inspireren.
Alhoewel het Nederlandse kabinet het slavernijverleden beschrijft als een zwarte bladzijde in de geschiedenis heeft het officieel nooit zijn excuses aangeboden voor het slavernijverleden. De Stichting Hindostaanse Immigratie vindt dat de vernedering en uitbuiting moet worden gecompenseerd. De Nederlandse regering moet de verantwoordelijkheid hiervoor nemen.
Op de Ketikotidag wordt er stilgestaan bij de sporen die de Nederlandse slavernij en het koloniale verleden op ons persoonlijk leven hebben achtergelaten. De fysieke ketenen hebben plaatsgemaakt voor sociale en maatschappelijke ketenen, waarvan het ontkennen inmiddels geen zin meer heeft. Het gedenken betekent ons te verzetten tegen elke vorm van de slavernij in onszelf en onze samenleving. Daarom is de Ketikoti-herdenking en -viering van ons aller bevrijding van onschatbare waarde voor de totale Surinaamse gemeenschap.
De Stichting Hindostaanse Immigratie (SHI) feliciteert alle bevolkingsgroepen die destijds naar Suriname zijn gebracht met de viering van de bevrijding van onze voorouders.
Het bestuur van de Stichting Hindostaanse Immigratie
R. Jawalapersad
Lees meer: Stilstaan bij 158 jaar Ketikoti – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/stilstaan-bij-158-jaar-ketikoti/#ixzz6zXI99iDA
‘EXCUSES KUNNEN NIET ZONDER REPARATIE’
01/07/2021 15:35 – Audry Wajwakana
Het Nationaal Monument Slavernijverleden, ontworpen door wijlen Erwin de Vries, staat in het Oosterpark te Amsterdam, Nederland. Foto: FB Slavernij Online
PARAMARIBO – De aangeboden excuses voor betrokkenheid bij het slavernijverleden, op 1 juli, in het Oosterpark, door de Amsterdamse burgermeester Femke Halsema aan de Nederlandse Afro-gemeenschap, vindt Petter Richelieu (70) van stichting Grani een positieve daad. “Want zonder excuses zullen wij nooit vrede en eenheid brengen tussen de bevolkingsgroepen in de Amsterdamse samenleving. Maar excuses kan niet zonder reparatie”, zegt hij tegen de Ware Tijd.
Acht jaar geleden werd het hoofd van Koning Bandu teruggeven aan het Ghanese volk. Deze koning, uit de Ahante-stam, werd in 1838 door de Nederlanders opgehangen en onthoofd in Goudkust. Zijn hoofd werd meegenomen en op sterk water in het Anatomisch Museum van het Leidse Universitair Medisch Centrum bewaard tot het in 2008 door schrijver Arthur Japin werd ontdekt.
Voor stichting Grani was de onthoofding een vernedering voor de Afro-gemeenschap in Amsterdam die werd herinnerd aan de wreedheden waaraan haar voorouders werden onderworpen. “Excuses kunnen daarom niet zonder reparatie om te beginnen met het verwerkingsproces van het verleden en te werken naar de toekomst”, klinkt het vol overtuiging.
Zijn organisatie wil zich sterk maken voor een verwerkingsinstituut of een educatief centrum waar jongeren begeleiding krijgen met de verwerking van hun identiteit. In een brief aan het college van burgermeester en wethouders heeft de stichting in februari een korte toelichting gegeven over haar voornemens, maar daarop is tot nu toe niet gereageerd.
Richelieu zet zich al ruim drie decennia in met andere Afro-organisaties in Nederland, waaronder het Landelijk Platform Slavernijverleden van Berryl Biekman. De medeoprichter van het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee) woont sinds zijn pensionering in district Commewijne. Dat hij het historisch moment niet van dichtbij heeft meegemaakt, vindt hij niet erg. “De anderen waren er en we communiceren steeds met elkaar erover. En dat is het mooie van de organisaties als ze samenwerken.”
Net als Armand Zunder van de Nationale Reparatiecommissie Suriname (NRCS), ziet Richelieu graag dat de Nederlandse koning Willem Alexander in 2023, op Surinaamse bodem, namens de Nederlandse regering excuses aanbiedt voor het slavernijverleden. “Bika na dya katibo ben de!”
Lees meer: ‘Excuses kunnen niet zonder reparatie’ – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/excuses-kunnen-niet-zonder-reparatie/#ixzz6zXIHjaE7
HET KONINKLIJK BESLUIT VAN 1862 OVER AFSCHAFFING VAN DE SLAVERNIJ
01/07/2021 16:45
AANGEBODEN – Op 1 juli 1863 werd de slavernij in de kolonie Suriname bij Koninklijk Besluit van 3 oktober 1862 voor altijd afgeschaft. Op deze dag kreeg de ‘Slavenbevolking van Suriname’ voor het eerst mensenrechten en plichten. Eén van de rechten was het recht op ‘welzijn’. Hierin is het recht op een vorm van herstelbetalingen verdisconteerd. ‘Dusdoende zult Gij het mij gemakkelijk maken, de wijze bedoelingen des Konings voor Uw toekomstig welzijn ten uitvoer te leggen’.
Deze aankondiging werd het overblijfsel van de ‘Slavenbevolking van Suriname’ ingeprent, totdat ze ervan doordrongen waren dat zij met de afschaffing van de slavernij een recht hadden verworven: het recht op welzijn. “En om U des te beter in staat te stellen Uwe toekomstige regten en verplichtingen te leeren kennen, zal van deze Proclamatie en van de Wet, voor zover die U betreft, een vertaling in het Neger-Engelsch worden gemaakt en bij deze gevoegd.”
De Nederlandse slavernijindustrie duurde van 1598 tot 1872. Deze trans-Atlantische slavenhandel werd met de Bijbel in de hand verdedigd. Volgens de Fransen was die koloniale tijd van slavernij en slavenhandel een misdaad tegen de menselijkheid. De weigerachtigheid om het veroorzaakte leed en de uitgebuite levens te erkennen, doet geen recht aan het Koninklijk Besluit van 1862. Door dit besluit zijn immers met de vaststelling van het recht op welzijn, herstelbetalingen in het vooruitzicht gesteld. Want ‘welzijn’ houdt een zekere mate van materiele en immateriële tevredenheid in. En in het Koninklijk Besluit van 1862 wordt met het recht op welvaart deze voorziening getroffen.
Vastgesteld mensenrecht
Welzijn is geen betwistbare norm maar een vastgesteld mensenrecht, een waarborg die dwingt tot naleven ervan. Het debat over herstelbetalingen is nog niet ten einde gekomen. Ze zoekt een verbinding met de Kroon om de breuklijn in de geschiedenis te herstellen. De rechtsvoorganger van de Koning heeft de afkondiging tot afschaffing van de slavernij in Suriname in 1862 onvoorwaardelijk gemaakt. De erfdragers, het overblijfsel van de ‘Slavenbevolking van Suriname’, mochten daarom erop vertrouwen dat de huidige Koning van Nederland en diens rechtsvoorganger één zijn en ondeelbaar. Dat wil zeggen dat wat de Koning in 1862 heeft toegezegd door de Koning in 2021 alsnog wordt nagekomen: namelijk het uitkeren van herstelbetalingen als uitvloeisel van het recht op welzijn. Als de drempels voor excuses te hoog zijn, dan is alsnog uitvoeren van de overige onderdelen van het Koninklijk Besluit van 1862 het minste wat van de Kroon mag worden verwacht.
De late uitvoering van het bij Koninklijk Besluit vastgesteld recht op welvaart, is geen knieval voor de ‘Slavenbevolking van Suriname’ en evenmin een offer voor de zonde. Want, zoals de Amerikaanse president Biden het lyrisch zei, de afschaffing van de slavernij hield ook een belofte in op een betere toekomst. “Grote landen negeren hun pijnlijke geschiedenis niet, ze omarmen haar”, aldus Biden op de dag van de herdenking van de afschaffing van de slavernij in de VS. Het woud van de trans-Atlantische slavernij is aardedonker en ondoordringbaar. Wie erin verzeild raakt komt terug met de bekentenis van schuld. Wat de erfdragers van de ‘Slavenbevolking van Suriname’ toekomt, is de uitvoering van een bij Koninklijk Besluit toegezegd recht op welzijn.
De waarheid is dat tijdens de koloniale tijd de trans-Atlantische slavenhandel als een borrel werd weggedronken, die in de afdronk een bittere nasmaak heeft achtergelaten. Maar nu zal iemand wel het gelag moeten betalen bij wijze van herstelbetalingen. Zoals Duitsland, dat het Zuidwest-Afrikaanse land Namibië van 1884 tot 1915 heeft gekoloniseerd en daar zich aan genocide heeft schuldig gemaakt. Nu na honderd jaar erkent Duitsland schuld. Ze heeft het land Namibië en de afstammelingen van de slachtoffers om vergiffenis gevraagd om vervolgens 1,1 miljard euro aan herstelbetalingen uit te keren.
De werking van het Koninklijk Besluit van 1862 is niet gestuit door de historische tijdlijn. Een weigering om het bij Koninklijk Besluit vastgesteld recht op welzijn uit te voeren, schendt wel het vertrouwen dat het overblijfsel van de ‘Slavenbevolking’ heeft in het besluitvormingsproces van de Kroon. De weigering om de herstelbetalingen alsnog uit te keren, keert zich eveneens tegen de werking van dit Koninklijk Besluit. De aard en strekking daarvan verzet zich tegen de weigering om tot herstelbetalingen over te gaan.
Daarom moet de vraag worden opgeworpen: waarin is de rechtvaardiging gelegen om het onderdeel van het Koninklijk Besluit van 1862 niet uit te voeren? Het voorziet immers in het recht op welzijn, ofwel op een vorm van herstelbetalingen vanwege meer dan driehonderd jaren schending van de mensenrechten van de ‘Slavenbevolking van Suriname’. Deze vraag past nu eenmaal bij de werking van onze parlementaire democratie. Zij zal niet ophouden een vraag te zijn bij elke herdenking van de afschaffing van de slavernij. Wordt het niet eens tijd dat wij ons verzoenen met de gedachten dat herstelbetalingen een recht is, dat onontkoombaar is, en daarom al moet worden nagekomen?
Frank King
Rechtspoliticoloog en afstammeling van gevluchteHebreeuwse slaven
Lees meer: Een pleidooi voor rechtsherstel – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/het-koninklijk-besluit-van-1862-over-afschaffing-van-de-slavernij/#ixzz6zXIPgAdT
SLAVERNIJ EN CONTRACTARBEID PATRONEN SYSTEMATISCHE HANDEL IN MENSEN
01/07/2021 18:15
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – Deze dagen worden wij door de media overladen met berichten over het slavernijverleden van Nederland. Niet in de allereerste plaats door de tentoonstelling ‘Slavernij’ in het Rijksmuseum dat door zijne majesteit koning Willem-Alexander op 18 mei werd geopend, maar ook door eerdere initiatieven van Zeeland, Amsterdam en Rotterdam om de eigen directe betrokkenheid met de slavernij en de slavenhandel bloot te leggen.
In de steden Middelburg, Amsterdam en Rotterdam is de eigen betrokkenheid erkend met een monument dat aan dit verleden moet herinneren. Doch niet alleen in deze steden, ook Hoofddorp heeft een monument en naar alle waarschijnlijkheid verrijst er ook spoedig één in Tilburg en Den Haag. En dit is niet alles. Ook wordt op verschillende plaatsen in Nederland met veel verve sporen van het slavernijverleden gedocumenteerd, laatstelijk in Gelderland waar op 1 januari 2020 het project ‘Sporen van het slavernijverleden in Gelderland’ van start ging.
De Tweede Kamer ging in juli vorig jaar met het kabinet in debat over racisme en discriminatie, bij welke gelegenheid premier Rutte namens het kabinet “diepe spijt en berouw” uitsprak over de slavernij, maar tegelijkertijd duidelijk maakte dat er geen excuses zullen komen. Premier Rutte zei wel voorstander te zijn van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023, het jaar dat Nederland 150 jaar geleden een eind maakte aan slavernij.
Kort na dit debat stelde minister Ollongren van Binnenlandse Zaken het adviescollege Dialooggroep Slavernijverleden aan, om middels dialogen te onderzoeken hoe er in Nederland gedacht wordt over het slavernijverleden en de doorwerking daarvan in de hedendaagse samenleving. Van dit adviescollege wordt op 1 juli een rapport verwacht dat mogelijk van invloed zal zijn voor de invulling van het herdenkingsjaar 2023.
Enige dagen geleden is bekend geworden dat wethouders van de vier grote steden van de afschaffing van de slavernij op 1 juli een nationale feestdag willen maken. Ook bevelen zij aan een nationaal onderzoek te doen naar de rol van de Nederlandse staat in de slavernij, dat een aanloop kan zijn naar mogelijke excuses van de Nederlandse regering voor het slavernijverleden.
Deze extensieve aandacht van de landelijke en lokale politiek, evenals van museale instellingen voor het slavernijverleden, waartoe gelukkig ook de slavernij in de Oost wordt gerekend, vinden wij terecht. Het stelselmatig en bewust ontnemen van de vrijheid en waardigheid van mensen is immers mensonterend en er kan geen twijfel over bestaan dat wij dit verwerpen. Echter, bij al deze vormen van erkenning, missen wij de aandacht voor de andere bladzijden in de geschiedenis waarin mensen onder verkapte slavernijomstandigheden verplicht werden arbeid te verrichten.
In de context van Suriname betreft dit de periode van de contractarbeid, waarbij mensen uit voormalig Brits-Indië, beter bekend als Hindostanen, en mensen uit voormalig Nederlands-Indië, beter bekend als Javanen, na de afschaffing in Suriname van de slavernij in 1863, werden geworven – liever gezegd geronseld, tegen betaling van sommen geld aan wervers – om in de plaats van de vrijverklaarde slaven op de plantages te werken onder het strenge regime van de poenale sanctie. Die hield in dat voor contractbreuk strafrechtelijke bepalingen van kracht waren en bijvoorbeeld een plantage-eigenaar aan arbeiders zolang deze onder contract stonden zware straffen kon opleggen.
Tussen 1890 en 1939 werden met 96 scheepstransporten in totaal 32.956 Javanen vanuit Nederlands-Indië naar Suriname vervoerd. Het merendeel kwam aan in een periode waarin de Surinaamse economie zwaar leed onder het afnemend belang van plantagecultures aan het eind van de negentiende eeuw tot na de Eerste Wereldoorlog. Zo werden de contractarbeiders, ondanks contractuele verplichtingen van de werkgever, slecht behuisd, ondergingen een slechte behandeling en leden een armoedig bestaan.
Het bewust gevoerde beleid om voornamelijk mannen te werven, creëerde een groot vrouwentekort waardoor van gezinsvorming en een normaal gezinsleven geen sprake kon zijn. Onder armoedige en slechte hygiënische omstandigheden leden velen aan ziekten waaraan ze heel jong stierven. Baby’s werden doodgeboren en er was een groot zuigelingensterfte.
De volgens contract vastgelegde vrije terugkeer naar Indië, na vijf jaar arbeid, werd niet altijd nagekomen. Vaak was er geen schip om de contractanten terug te brengen en moesten zij noodgedwongen een nieuw contract afsluiten om hun recht op vrije terugkeer niet te verliezen. Zieke contractanten werden gerepatrieerd in plaats van te worden behandeld totdat ze in een betere conditie verkeerden om de terugreis te ondernemen.
Om deze redenen dient in de discussie over het slavernijverleden de contractarbeid niet vergeten te worden. Het was gebonden arbeid onder strafrechtelijke sancties. Slavenhandel, slavernij en contractarbeid komen voort uit imperialistische en kapitalistische denkbeelden, waarin het normaal werd gevonden om mensen hun vrijheid te ontnemen, in hen te handelen en hen te dwingen tot arbeid. Het is het product van systematisch handelen, geregisseerd door hetzelfde bestuurssysteem ter verrijking van de belangen van het groot kapitaal tot eer en glorie van het vaderland.
Drs. Hariëtte K. Mingoen (hariettemingoen@gmail.com)
Voorzitter Stichting Comité Herdenking Javaanse Immigratie/Bestuurslid van Javanen in diaspora Nederland
Johan Raksowidjojo (raksowjs@gmail.com)
Voorzitter Javanen in diaspora Nederland
Lees meer: Slavernij en contractarbeid patronen systematische handel in mensen – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/slavernij-en-contractarbeid-patronen-systematische-handel-in-mensen/#ixzz6zXIZqBMV
1 JULI: DE NOODZAAK VAN KOFU
01/07/2021 19:00 – Euritha Tjan A Way
Kwaku, het beeld dat symbool staat voor Ketikoti, wordt aangekleed. Foto: Irvin Ngariman
OPINIE – Black Lives Matter schreeuwt de wereld en een groot deel van zwart Suriname kijkt stoïcijns toe. De struggles van elke dag zijn verworden tot automatische patronen waar geen ruimte is voor out-of-the-boxdenken. De uitschieters zij zo weinig dat ze de trend bevestigen. Maar op 1 juli zou het besef tot de groep zwarten moeten doordringen: het moet anders!
We hopen te schrijven in 2033. De slavernij is al 160 jaar afgeschaft. Zwarten in Suriname hebben een black network opgezet en geven elkaar werkopdrachten. Het is afgelopen met het vieren van 1 juli 1873. Dat was tot tien jaar vóór 2033 nog de norm. Nu niet meer.
Een sterke zwarte leider die niets met politiek te maken wilde hebben is opgestaan, heeft de zwarten verenigd en heeft hen kunnen overhalen dat ze meer zijn dan gewezen koopwaar, meer kunnen dan ze denken, de groep schuwt de landbouw niet langer en heeft een vuist gemaakt, hun leider heet Kofu. Het zou zomaar kunnen, mits we vandaag beginnen.
Op 1 juli 1863 werd voor Nederland de slavernij afgeschaft, maar echt vrij was de zwarte mens pas in 1873. Toen pas was hij vrij om te staan en te gaan waar hij wilde. De tien jaren Staatstoezicht waren nodig om te zorgen dat er goedkope arbeiders beschikbaar bleven voor de plantages, een economisch hart van het moederland, Nederland.
Andere gedachten
Meer dan honderdvijftig jaar verder heeft niet eens dit simpel gegeven ons op andere gedachten gebracht voor wat betreft de 1 juli-viering. Sterker nog, er zijn andere dagen toegevoegd om de zwarten zoveel mogelijk af te houden van die zeer belangrijke eenheid. Er is 10 oktober, de Dag der Marrons, en nu ook de Saamaka Daka op 19 september. We dansen een banya op het feest van onze apartheid, maar de zegen van de voorouders heeft het niet. Immers, in tegenstelling tot een vuist wint een open hand geen strijd.
Natuurlijk bestaat Kofu (nog) niet, maar zo een karakter staat symbool voor alles dat de zwarte bevolking nodig heeft; een voorbeeldfiguur die af blijft van de spelletjes die in Suriname gepaard gaan met politiek en die tot de verbeelding spreekt van grote groepen zwarten. Op dit moment ontbeert de groep een voorbeeldfiguur die boven verschillen staat en die als geen ander weet dat het nu meer dan ooit de tijd is om zich te bundelen. Letten op verschillen in plaats van datgene wat bindt heeft de groep hier gebracht, en ‘hier’ is geen goede plek.
Negativiteit dominant
In de gevangenis zitten merendeel zwarte mensen, veel zwarten zijn werkloos, veel eenoudergezinnen zijn zwart, veel drop-outs zijn afkomstig uit zwarte gezinnen en in veel volksbuurten zijn het zwarte mensen die de dienst uitmaken. Het hoeft niet zo te zijn dat de zwarten op al deze negatieve fronten dominant zijn, maar als ze op al deze gebieden hoog scoren dan is de overall score wel negatief.
Toch blijven zwarten vasthouden aan concepten die aan hen zijn opgelegd en die de scheidingen dieper maken. Ze blijven het onderscheid maken tussen zwarte mensen van het binnenland en zwarte mensen in de kustvlakte, tussen zwarte mensen die bekeerd zijn en die niet bekeerd zijn, dogla en vol bloed zijn, lichter en donkerder zijn. Je noemt het maar op en de groepen bouwen er een splijtzwam in.
Armand Zunder kwam met het geniale idee om in plaats van de opgelegde bevrijding op 1 juli, de aankomst van de eerste Afrikaanse persoon die voet aan wal zette te vieren. Dat kan ook zijn de aankomst van de eerste door witte mensen geplunderde Afrikanen in Suriname. Zie daar een uitgangspunt dat ons zou verenigen! Aan de kerkleiders van de bekeerden en aan de niet-bekeerden de oproep om religie te bestempelen als een persoonlijke keus; de kaars van de één uitblazen zal in geen enkel geloofsconcept maken dat die van de ander helderder zal schijnen. Laat de persoonlijke keus van de ander zijn wat het is.
Laten zwarten elkaars overwinningen leren vieren en waarderen. Laten ze de aleke dansen, de awasa bewonderen en de banya omarmen. Wanneer je zwarte broer een kaars aansteekt, bidt ook voor hem en gun hem de wensen van zijn hart. Als je de kinderen van je zwarte broer fout ziet gaan, wijs ze de juiste richting aan. Ga het zakelijk gesprek aan met je zwarte ondernemende broer en versterk zo de groepscohesie.
Andere groepen
Het doet niets af aan de positie van andere groepen in de samenleving. Immers, als een achtergestelde groep eraan werkt om de scheefgegroeide verhoudingen recht te trekken kunnen alle groepen sneller vooruit. De angst die er is om het predicaat racist opgeplakt te krijgen, schijnt groter te zijn dan de behoefte van de zwarte Surinaamse mens om aan zichzelf te werken.
Terug naar 2033. De vruchten zijn zoet voor de zwarten én voor Suriname nadat Kofu als leider geaccepteerd is. Para is uitgegroeid tot een landbouwdistrict pur sang en samen met Nickerie levert het landbouwproducten waarmee het hele land kan worden voorzien. De hooglandrijst van het binnenland wordt gezien als een nicheproduct waar veel vraag naar is in de wereld. Superfoods als acai en dyamun worden op grote schaal geëxporteerd.
En de voorouders geven aan dit nieuwe Suriname hun zegen en breken de vloek van verdeeldheid. Zij schenken via Kofu vrede en vooruitgang aan Suriname. Hierachter hoort het karakteristieke The End niet. Want dit mag niet verworden tot een sprookje. In een sprookje zou Kofu immers een man zijn.
Lees meer: 1 juli: De noodzaak van Kofu – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/1-juli-de-noodzaak-van-kofu/#ixzz6zXIhxaRq
REACTIE OP ‘VHP: SLAVERNIJ DONKER TIJDPERK’
01/07/2021 22:11
De redactie van DWT Publishing NV stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van DWT Publishing NV. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.
INGEZONDEN – In haar ingezonden artikel van 1 juli 2021 meent de Mediacommissie van de VHP dat de Dag der Vrijheden, zoals bij wet is vastgelegd, voor alle bevolkingsgroepen een belangrijke dag zou zijn, althans dat dat de bedoeling was. Ik weet niet waarop die bewering over de bedoeling is gebaseerd, want 1 juli 1863 ging alleen maar over de afschaffing van de slavernij. Met uitzondering van inheemsen, de oorspronkelijke bevolkingsgroep in Suriname, waren er toen alleen maar tot slaaf gemaakten in Suriname en uiteraard slavenhouders uit Europa, met name uit Nederland. Hindostanen waren toen in elk geval nog in geen velden of wegen te bekennen.
Vervolgens poneert die commissie ook nog de stelling dat tussen slaven en contractarbeiders veel verschillen, maar ook veel overeenkomsten waren. Ik zie echter alleen maar verschillen met uitzondering van arbeidsprestatie van contractarbeiders, op basis van een overeenkomst dus.
Tot slaaf gemaakten werden niet naar Suriname vervoerd op basis van een contract dat met hen gesloten werd, maar werden ontvoerd uit Afrika en tegen hun wil naar Suriname gebracht. De tot slaaf gemaakten werden verder onderdrukt, gemarteld en gestraft. Ik ben benieuwd welke Hindostaan dat lot moest ondergaan en vooral ook door wie?
Tot slaaf gemaakten hebben kracht geput uit elke zweepslag, lichamelijk geweld en elke vorm van geestelijk geweld om meer weerstand op te bouwen. Sommigen van hen zijn zelfs gevlucht naar het binnenland om de strijd aan te gaan tegen slavenhouders.
Het toekennen van deze eigenschappen aan contractarbeiders is nogal vreemd omdat Javanen dat blijkbaar niet zo hebben ervaren. Zou het gebrek aan historisch besef van de Mediacommissie van de VHP misschien daarmee kunnen samenhangen dat in die kringen eng materialistisch wordt gedacht over wat er mogelijk in de toekomst in het verschiet ligt uit Nederland?
Rinaldo van Rhemen
Lees meer: Reactie op ‘VHP: Slavernij donker tijdperk’ – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/01/reactie-op-vhp-slavernij-donker-tijdperk/#ixzz6zXIpbniM
AFRO-SURINAAMSE POLITICI MASSAAL AFWEZIG BIJ 1 JULI-VIERING
02/07/2021 16:58 – Jason Pinas
Iwan Wijngaarde, voorzitter van de Feydrasi fu Afrikan Srananman in Suriname, constateerde dat de eenheid onder Afro-Surinamers nog steeds fragiel is. Traditiegetrouw was er op 1 juli een korte ceremonie bij het standbeeld van Kwakoe. Foto: Feydrasi fu Afrikan Srananman in Suriname
PARAMARIBO – Politieke leiders zijn ondanks ze waren uitgenodigd niet geweest naar de jaarlijkse Ketikoti viering bij Kwakoe. Dit is volgens Iwan Wijngaarde, voorzitter van de Feydrasi fu Afrikan Srananman, een grote tegenvaller geweest voor de organisatie. Hij zegt dat de VHP wel heeft laten weten dat de parlementariёrs vanwege de Covid-19- situatie niet aanwezig zouden kunnen zijn. Maar de Afro-Surinaamse politieke leiders op wie Wijngaarde wel had gerekend, lieten niets van zich horen.
“Onze leiders hebben ons diep teleurgesteld. Ze hebben niet eens het fatsoen genomen om te bellen. We hebben aan allemaal een nette brief gericht, maar ze zijn niet gekomen en dat doet pijn”, klaagt de voorzitter tegenover de Ware Tijd. Dit symboliseert volgens hem dat er nog te weinig eenheid is onder de Afro-Surinamers.
“De dingen moeten gezegd worden, want alleen door eerlijk te zijn naar jezelf zal je verandering brengen in jouw situatie. Maar zolang we huichelachtig zijn en elkaar blijven verdedigen waar we niet moeten verdedigen, gaat die rommel door. Dat moeten we voorkomen”, waarschuwt hij verder. De teleurstelling over het wegblijven van de politieke leiders van zowel coalitie als oppositie schuift Wijngaarde niet onder stoelen of banken.
Toch zegt hij niet boos te zijn op hun handelen. Zoals gebruikelijk heeft de feydrasi bloemen gelegd bij het standbeeld van Kwakoe. Als voorzitter van de feydrasi heeft Wijngaarde wederom opgeroepen tot meer eenheid onder Afro-Surinamers. Hij wees erop dat de groep nog altijd achtergesteld is in vergelijking met andere rassen in het land. Het verschil is vooral op economisch en sociaalmaatschappelijk gebied duidelijk te merken.
De excuses voor betrokkenheid aan de slavenhandel van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema aan de Nederlandse Afro-gemeenschap noemt Wijngaarde een positieve zaak. Echter, hij vindt dat dit alleen niet genoeg is. Voor de heling van de mentale achterstand die de slavernij heeft aangericht is geld nodig. Wijngaarde: “ze moeten naast de excuses dus ook geld geven.”.-
Lees meer: ‘Nog te weinig eenheid onder de Afro-Surinamers’ – DWTonline.com http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/07/02/afro-surinaamse-politieke-leiders-massaal-afwezig-bij-1-juli-viering/#ixzz6zXJ2VqZu