Mijn artikel werd 56 gedeeld, het hoogste aantal delingen van de overige artikelen. Het artikel van Combat:vechten tegen inflatie van Balraadjsing stond op 54 delingen, terwijl de vaste schrijfster mevrouw Vasseur op 1 deling stond met haar artikel:ik zie ik zie wat jij niet ziet. En dan gebeurd er iets zeer merkwaardigs. Vanaf vrijdag 29 januari kunnen geen van de artikelen op vrije tribune van dagblad suriname gedeeld worden en staan alle artikelen op 0 delingen. Bij elk artikel dat je wil delen krijg je de volgende foutmelding:
| Fout |
Warning
De oorlog in Suriname is er een van kennis tegen diefstal. Met andere woorden tussen beschaving en gangsterisme van krijgsheren. Gestolen macht, gestolen democratie van een eerlijk en beschaafd volk, alleen hierom al kan 25 februari 1980 nooit beloond worden als nationale vrije dag. Beloning betekent de wereld op zijn kop zetten. En dit is al die tijd gebeurd, upside down denken met als logisch gevolg verzet en dus verdeling van ons volk in twee kampen. Een kamp waarvan de meerderheid aansloot bij de mondiale norm van kennis, ontwikkeling en beschaving. En een minderheid die aan diefstal van de macht en de democratie vasthield met in hun kielzog een slaafse achterban die niet hoefde na te denken of hard te werken. Patronage van dienst en wederdienst tierde welig in dit pyramidaal opgebouwde stelsel van het krijgsheerschap. Dit niet vooruitstrevende slaafse denken bracht onaanvaardbaar gedrag met zich mee. Inhoud was totaal onbelangrijk, agressie en hebzucht werd de norm. De emancipatorische ontwikkeling van deze slaafse achterban kwam daarom niet op gang, zowel wat betreft de persoonlijke karakter vorming en ontwikkeling alsook de mentale vorming door scholing. De Surinaamse politiek kampt vanaf 1969 met dit probleem. Politieke propagandisten, activisten en vakbondsleiders als inzet voor politieke doeleinden onder het mom van arbeiders- en volks belangen. Machtsverwerving was het einddoel van de oude politieke garde, inclusief de NDP. Gestolen macht zonder ontwikkelingsvisie is wat met het stelen door wegschieten van een democratisch regiem is gekomen. Illegale macht met illegitiem gezag is de schijnwereld waarin wij leefden onder militair gezag. De tijd waarin vakbonden regeringen naar huis stuurden werd onder Bouterse niet herhaald. Bouterse zette juist vakbonden in om zijn macht (in 2010 en 2015 verkregen door foefjes en trucjes) te consolideren. Zeven maanden van de nieuwe regering zien wij weer vakbondsleiders die zwegen, zich roeren. Wij leven thans onder de omstandigheid van een democratisch gekozen president met executieve macht en verregaande bevoegdheden. Het jaar 2020 was er een van onze zuur verdiende en heroverde gestolen macht en democratie. Met name de Marrons die volop emancipatorische ontwikkeling beleven op onze Universiteit, hebben hun kansen gegrepen, weliswaar op basis van etniciteit, maar toch. De zwarte bevolking wereld wijd doet hetzelfde en is in transitie. Dit gegeven heeft o.a. de Trumpisten zo gek gemaakt maar ons ook Kamala Harris geschonken. Onder zwarte mensen zijn er dus grote verschillen, de een is de ander niet. Wij hebben een lange geschiedenis van vooruitstrevende en emancipatorische denkers, onze vrijheidsstrijders, Elisabeth Samson en vele andere voorbeelden te over. Bij onze blaka buba (alle niet witte mensen) heeft er dus altijd al zwarte beschaving bestaan. Dat veranderde met 25 februari 1980. Nu moeten wij het kaf van het koren scheiden. Het jaar 1980 heeft ons een dure les geleerd, hoe braver de intellectuelen hoe slimmer de criminelen. Vanuit de hoek van het kaf worden rellen, opstand, bestorming, burgeroorlog gepropageerd. How low can you go, dat zelfs het instrument van rascisme wordt ingezet om machtsverwerving. Rascisme als instrument en geforceerde aanleiding om olie op het vuur te gooien zodat de vlam in de pan kan slaan en een regering het regeren onmogelijk wordt gemaakt. Op 25 mei 2020 heeft Suriname haar beste wapen ingezet, de relschoppers en stoorzenders zullen geen enkele kans van slagen hebben. Tact en wijsheid zal winnen, beschaving heeft de overhand. De ontevredenheid heeft niets te maken met rassen en blaka buba bundru. De discussie is het gebrek aan inhoud van de zwakke schakels. Alleen kennis doorbreekt scheidslijnen. Hierin zit onze gezamenlijke kracht op weg naar het veiligstellen en uitputten van onze natuurlijke rijkdommen, onze olievondsten en diversificatie van onze economie. Dit is wat de regering doet. De staat, dat zijn wij allemaal op een grondgebied. De regering, de Nationale Assemblee en de rechterlijke macht samen zijn dieners van de staat. De eerste burger, de president, verdedigt namens de grondwet samen met zijn volk de staat en de democratie met alle hem ten dienste staande middelen. De staatsrechtelijke domheid van de NDP om de trias politica te willen stelen met het twee handen op een buik van regering en DNA, is afgestraft. Door de plechtige belofte van onze huidige DNA geen verlengstuk van welke regering dan ook te zijn, is de juiste weg ingeslagen. Wij zitten op het goede spoor. Nu beleven wij de democratie. Zo verdedigen wij de staat, dus onszelf met ons verstand en ondersteunen wij onze regering die op haar beurt gestadige en duurzame economische ontwikkeling kan stuwen. Het tijdperk van populisme is voorbij. De middenklasse, de ruggengraat van elke samenleving, maakt zich op om haar heroverde positie te versterken. Bedrijfsleven en ondernemers doen hetzelfde. Suriname is in beweging, de tegenbeweging is kansloos. Met de herschikking van economie en samenleving is er veel huiswerk en geen tijd voor stoorzenders. Eigen verantwoordelijkheid eerst. De president noch de vice-president hebben macht en democratie gestolen, dus de beginsituatie is fundamenteel anders en de eis dat de regering naar huis moet is daarom volkomen absurd. Een land met een gestolen macht en democratie kon niet anders eindigen dan in grote armoede, materieel en immaterieel. De strafwet is nu aan zet wat betreft de ongekende corruptie. Kortom wij gaan terug naar de tijd van de beschaving en maken korte metten met de onbeschaafdheid van mensen die denken boven wet en recht te staan. De dieven van macht en democratie zullen niet opgeven en hun pionnen vooruit blijven schuiven op hun schaakbord. Dus om met de woorden van onze vice-president te eindigen: “We kunnen veel nederlagen (tegenslagen) tegenkomen, maar we mogen niet verslagen raken.” Dus forwards ever, backwards never!
Mevr. A. Fernald
afernald34@gmail.com
https://www.dbsuriname.com/2021/01/26/gestolen-macht-is-de-grondslag-van-alle-ellende/
Rationeel denken….rationeel handelen
24 februari 2021
INGEZONDEN– Op 8 februari 2021 is in een regeringsvergadering de vrije dag van 25 februari afgeschaft.
Deze dag die officieel te boek staat als “Dag van Bevrijding en Vernieuwing” , in de volksmond Revo Dey genoemd, is de meest controversiële dag in de Republiek Suriname welke al 40 jaren wordt herdacht.
Zij die de geschiedenis van voor 1980 kennen zullen ook wel weten dat het grootse deel van de bevolking zeer verheugd was met deze dag evenals het voormalig moederland, die zelfs gelijk weer ontwikkelingshulp ter beschikking stelde.
Thans in 2021 wordt door de regering gesteld dat een groot deel van de bevolking deze dag toch niet als een vrije dag wil.
Rationeel denkend vraag ik me af als stichting 8 december en DA’91 behoren tot een groot deel van de bevolking, want andere groeperingen heb ik niet hierover gehoord of zijn niet door de president of regering aangegeven. Als de NDP met haar 16 zetels geen groot deel van de bevolking is en niet gehoord is wie dan wel?
Rationele handeling van zowel de minister van Defensie als ook de President die als Opperbevelhebber van het Nationaal Leger een groet brengt aan het vaandel van het Nationaal Leger. Maar staan ze er wel bij stil dat het vaandel uit een aantal wapenfeiten van het Nationaal Leger bestaan, welke met wimpels worden aangegeven?
De eerste wimpel op dit vaandel is “25 februari 1980”. De eerbiedige begroeting van het vaandel betekent ook dat deze eerste wimpel die waardering krijgt van rechtmatig bestaan van deze dag.
Een kritische burger
Santokhi: Een dag waarop democratische principes zijn kapotgeslagen, mag niet gevierd worden door een samenleving
Een dag waarop democratische principes zijn kapotgeslagen, mag niet gevierd worden door een samenleving, waarin er verschillende meningen bestaan over 25 februari 1980.
Dit schrijft president Chandrikapersad Santokhi in de nota van toelichting met betrekking tot de wijziging van het Staatsbesluit van 19 februari 2021, houdende wijziging van het “ Besluit Rustdagen 1971”.
Met de aanpassing van dit Staatsbesluit wordt 25 februari, meer bekend als de Dag van Revolutie, niet meer tot een nationale feestdag gerekend.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken heeft zondagavond in een bekendmaking ook laten weten dat deze dag niet meer gelijkgesteld wordt als de zondag.
Omtrent de status en het karakter van 25 februari 1980 bestaan er maatschappelijk diverse inzichten, staat verder in de nota van toelichting.
In ieder geval hebben de gebeurtenis van deze dag een significante invloed gehad op de loop van de Surinaamse geschiedenis, aldus Santokhi.
Een sociaal-maatschappelijke en economische ontwrichting van de Surinaamse samenleving is het direct gevolg geweest van deze staatsgreep. In de periode van 25 februari 1980 vonden er tal van gebeurtenissen plaats die welke in strijd zijn met de democratische principes welke horen binnen een rechtsstaat.
Het omverwerpen van een democratisch gekozen regering past niet binnen de grenzen van een rechtsstaat. De Surinaamse regering heeft daarom na overleg met maatschappelijke organisaties besloten de dag van 25 februari voortaan niet meer als een met de zondag gelijkgestelde dag te beschouwen, aldus Santokhi.
Abop gaat uitdagingen niet uit de weg
Vandaag mag de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (Abop) terugblikken op haar 31-jarig bestaan. De Abop is opgericht op 11 februari 1990, door een groep ontwikkelingsgeoriënteerde Surinamers, van marronafkomst. Wij schuiven de etnische basis van de partij niet onder stoelen of banken, maar zijn trots dat wij door het leveren van waarachtige strijd, in eerste instantie voor de marrongemeenschap en nu ook voor onze Hindostaanse, Javaanse, inheemse, joodse en creoolse broeders en zusters opkomen.
De Abop wordt sedert haar oprichting onderschat, ook werd er vaker op de partij neergekeken. Hetgeen de katalysator was om harder te werken, beter te presteren en elke keer weer een beter verkiezingsresultaat neer te zetten. De leden en de leiders van de Abop kennen geen cultuur van opgeven. Als wij hadden geluisterd naar de doemdenkers, waren we allang met de politiek gestopt.
De Abop gaat uitdagingen niet uit de weg. Omdat we weten dat een slechte sociaal-maatschappelijke situatie, vooral door politieke macht veranderd kan worden. Gedurende de afgelopen 31 jaar is dat altijd het doel van de partij geweest. Kansen voor de kansarmen, door sociaal zwakkeren de kans te geven om zichzelf te ontplooien. De Abop gelooft dat elke Surinamer, ongeacht woonplaats of cultuur, de gelegenheid moet hebben om te streven naar welvaart, welzijn en vreugde.
Ook nu de partij regeermacht heeft verworven, timmeren wij hard aan de weg. De staatskas is zo goed als leeg achtergelaten, omdat miljoenen US dollars gestolen en verbrast zijn. Het land zit met torenhoge binnenlandse en buitenlandse schulden. Vele parastatalen bedrijven, die vijf jaar geleden winstgevend waren staan nu op de rand van faillissement. Desondanks heeft de Abop de zware taak op zich genomen, fu yepi pari a boto.
De Abop werkt nu mee aan de wederopbouw van ons land. Ook nu gaat de focus en het doel die de oprichters van de Abop in 1990 hadden niet aan ons voorbij. Onder moeilijke omstandigheden strijden wij door, voor een beter Suriname, gi ala Srananman.
De Abop is niet meer weg te denken uit de politieke arena, hetgeen is gebleken bij de invulling van het vicepresidentschap en de voorzitter van De Nationale Assemblee. De partij zal de fouten van de voorgaande regeerders helpen corrigeren en Suriname tot de parel maken van Zuid-Amerika en het Caribisch Gebied.
Wij gedenken degene die voor ons hier waren en het harde voorwerk hebben verzet. Wij wensen elke Surinamer liefde, gezondheid, en vele zegeningen.
Abop Media
http://www.dwtonline.com/laatste-nieuws/2021/02/11/ingezonden-abop-gaat-uitdagingen-niet-uit-de-weg/
25 februari wordt afgeschaft als nationale vrije dag
08 Feb, 2021, 21:09
In een toelichting op het besluit wordt aangegeven dat op 25 februari 1980 er een politieke omwenteling plaatsgevonden heeft in Suriname, waarbij vernieuwingen werden aangekondigd die een ommekeer moesten brengen in de situatie waarin het land toen verkeerde. Over de status en het karakter van 25 februari 1980 bestaan er maatschappelijk diverse inzichten. In ieder geval hebben de gebeurtenissen van deze dag een significante invloed gehad op de loop van de geschiedenis. Een sociaal-maatschappelijke en economische ontwrichting van de Surinaamse samenleving is het direct gevolg geweest van de staatsgreep. In de periode na 25 februari 1980 vonden er tal van gebeurtenissen plaats die in strijd zijn met de principes welke horen binnen een rechtsstaat.
Ingevolge de Surinaamse Grondwet is de Republiek Suriname een democratische Staat gebaseerd op de soevereiniteit van het volk en op eerbiediging en waarborging van fundamentele rechten en vrijheden. In het kader van een democratische rechtsstaat is het essentieel dat de basisprincipes van de rechtsstaat worden beschermd en gewaarborgd, stelt de regering. Het omverwerpen van een democratisch gekozen regering past niet binnen de grenzen van een rechtsstaat. Een dag waarop democratische principes zijn kapotgeslagen, mag nimmer gevierd worden door een samenleving, waarin er verschillende meningen bestaan over deze gebeurtenissen.
Deze groep van 16 militairen bestond uit de volgende personen:
Desi Bouterse
Paul Bhagwandas (overleden 1996)
Benny Brondenstein
Steven Dendoe
Roy Esajas (overleden 2012)
Ernst Gefferie
Arthy Gorré (overleden 2018)
John Hardjoprajitno
Wilfred Hawker (geëxecuteerd 1982)
Roy Horb (in 1983 onder verdachte omstandigheden overleden)
Ewoud Leeflang (overleden)
Guno Mahadew (overleden)
John Nelom (overleden)
Roy Tolud (verdwenen in 1999)
Ruben Rozendaal (overleden 2017)
Marcel Zeeuw (overleden 2015)
Brief aan President en DNA
ODE aan INSPECTEUR VAN POLITIE, MEVROUW NADIA DURGA-SOEKHNANDAN
Datum: | Bron: FB bericht | Door: Redactie
Vandaag heeft Inspecteur Durga op een prachtige wijze haar taak volbracht als Commandant Veiligheid bij de rechtzitting van het 8 december proces. Er doen zich momenteel heel wat wilde verhalen de ronde, over Inspecteur Durga. Maar alvorens haar onterecht te beklagen voor de veronderstelling dat zij geweld wilde gebruiken, volgt hieronder de ware toedacht.
De leden van het KPS waren in 3 linies opgesteld conform opdrachten en protocollen.
Gewoon uit het niets komt een bekende manspersoon op de 1ste linie af. Schreeuwend eiste hij dat hij koste wat kost naar binnen moest gaan. Een kaderlid van het KPS werd gestuurd om de meneer in kwestie tot bedaren te brengen, maar laatstgenoemde bleef fel ageren heel dicht bij het gezicht van het kaderlid, notabene zonder mondmasker. Het kaderlid werd daarom onmiddellijk teruggeroepen. Het was namelijk niet verantwoord te communiceren met iemand die zich niet kon houden aan de normen.
Na enkele keer te zijn aangemaand en betrokkene nog steeds weigerde zich te houden aan de veiligheidsregels, is Commandant Durga toen zelf naar voren gelopen en heeft het heethoofd terecht aangesproken dat er geweld tegen hem gebruikt zal moeten worden, indien hij zich niet vrijwillig verwijderd.
En toen was het hek van de dam. Het KPS in het algemeen en de vrouwen in het bijzonder, werden daarna het doelwit van heftig verbaal geweld met verzonnen veronderstellingen, alsof een zwerm bijen aangevallen werden bij het horen van het begrip “geweld”. Uit de menigte is door een vooraanstaande zelfs geopperd dat de Commandant haar tijd nuttiger kan gaan besteden door criminelen op te pakken.
In tegenstelling dus tot andere valse berichten, heeft Commandant Durga zich juist correct opgesteld en zich niet laten verleiden door zich te begeven op het niveau van de verdwaalde aanwezigen, die weer eens getracht hebben om zand in de ogen te strooien.
RASCISME VAN EX-FIRST LADY INGRID WALDRING- BOUTERSE
Vandaag heeft Inspecteur Durga op een prachtige wijze haar taak volbracht als Commandant Veiligheid bij de rechtzitting van het 8 december proces. Er doen zich momenteel heel wat wilde verhalen de ronde, over Inspecteur Durga. Maar alvorens haar onterecht te beklagen voor de veronderstelling dat zij geweld wilde gebruiken, volgt hieronder de ware toedacht.…
VROUW SKUIF ZE HOOR…..
Elisabeth Samson (1715 – 1771)
De eerste zwarte miljonaire van Amerika…
woonde in Suriname!
HUIS VAN ELISABETH SAMSON
OFFICIELE WEBSITE: https://elisabethsamsonhuis.com/
Vrienden van Stichting Elisabeth Samson Huis
De naam van Elisabeth Samson komt voor in alle grote historische werken over Suriname, omdat ze in 1764 wilde trouwen met een witte man. Aangezien ze een 100% negerin was, -een gebruikelijke beschrijving in de tijdgeest van de 18de eeuw- was dit volgens het koloniaal gezag onmogelijk, omdat er sinds gouverneur van Sommelsdijk (1685) een wet was, die huwelijk tussen wit en zwart verbood. (In die tijd was ‘zwart’ 100% Afrikaans, men bezigde daarvoor het nu beladen woord ‘neger’) Elisabeth Samson, die een VRIJE vrouw was, schreef een verzoekschrift aan de eigenaren, de directeuren van de Geoctroyeerde Sociëteit.
Het hoogste gezag in de kolonie, Hof van Politie, schreef ook: ze hadden in hun brief 19 argumenten tegen dit huwelijk, maar moesten toegeven dat er in dit specifieke geval wel één argument was in t voordeel van het huwelijk, en dat was het feit dat die vrouw ZO RIJK was en ‘door dit huwelijk zou haar rijkdom dan bij de ‘blanken’ terechtkomen, want het was niet goed als ‘negers’ rijk waren.’
De Geoctroyeerde Sociëteit durfde niet te beslissen en zond de brieven naar de Staten Generaal, die na ruim drie jaar beslisten dat er geen Hollandse wet tegen dit huwelijk was, maar toen was de aanstaande bruidegom al overleden. Elisabeth Samson vond echter een andere en trouwde in december 1767 met de witte Hermanus Daniel Zobre die 22 jaar jonger was dan zij.
Iedereen vroeg zich af, hoe deze zwarte vrouw zó puissant rijk was geworden. Historici veronderstelden en schreven dat ze zeker de slavin en concubine van een witte man geweest moest zijn die haar de vrijheid had geschonken en haar zijn bezit had nagelaten.
Surinaamse auteur Cynthia Mc Leod heeft ruim twaalf jaar zeer intensief historisch onderzoek gedaan naar dit opmerkelijk stukje uit onze geschiedenis. Zij kon al na vier jaar archief-onderzoek aantonen, dat deze veronderstelling slechts berustte op het idee van ‘White supremacy’. Want met feiten en documenten kon zij bewijzen, dat de vrij geboren Elisabeth Samson haar rijkdom zelf had vergaard. Zij was in haar tijd waarschijnlijk de rijkste vrouw van Suriname, dankzij haar intellect, kennis en haar vermogen tot zaken doen.
In een wetenschappelijk document, uitgegeven door de Universiteit van Utrecht werd dit duidelijk gemaakt. Ook wordt aangetoond hoeveel en welke vormen van tegenwerking zij heeft ondervonden en hoe ze die allemaal heeft overkomen. Mevrouw Mc Leod zette haar research voort, en publiceerde in 2000 -na twaalf jaar research- de roman: ‘De Vrije negerin Elisabeth’, die veel drukken kende en in het Engels vertaald is.
Het huidige pand Wagenwegstraat 22, is het huis dat door deze Elisabeth Samson is gebouwd (ca 1742). Ze heeft er gewoond met haar eerste partner Carl Otto Creutz, die kapitein was in t leger van de Sociëteit, en in 1748 vredesbesprekingen heeft gevoerd met opperhoofd Adoe. Na Creutz’s overlijden in 1762 wilde Elisabeth wettig trouwen, wat uiteindelijk lukte in 1767 en ze woonde in ’t huis met haar wettige echtgenoot tot haar overlijden in 1771. (Mc Leod heeft op papier de inventaris en de inrichting van het gebouw destijds).
Stichting Elisabeth Samson’s Huis koopt pand aan Wagenwegstraat van de Staat
20 januari 2021
Foto (c) Stadsherstel Suriname | Voorzitter van de Stichting Elisabeth Samson’s Huis Cynthia Mc Leod-Ferrier tekent bij de overdracht.
Goed nieuws voor het Surinaams gebouwd erfgoed: de Stichting Elisabeth Samson’s Huis is vanaf dinsdag 19 januari 2021 de trotse eigenaar van het historische, monumentale pand aan de Wagenwegstraat 20B in Paramaribo. De Stichting heeft met behulp van een donatie van de Nationale Postcode Lotterij het pand van de Staat Suriname gekocht. Het gebouw zal op eigen kosten gerestaureerd en onderhouden moeten worden.
Er komt een Elisabeth Samsonmuseum en een Museum van Arbeid in het gebouw. Nog in het eerste kwartaal van 2021 zal worden gestart met fase 1 van de restauratie, de kaskofase. Deze zal ruim USD 310.000 kosten en volgens planning elf maanden duren.
De fondsen hiervoor zijn aanwezig door giften van de Nationale Postcode Loterij en enkele Surinaamse bedrijven, en door gelden die de Stichting eerder opbracht met fondsvormingsactiviteiten.
De fondsen voor verdere afbouw, circa USD 1.000.000, heeft de Stichting nog niet, maar hoopt die in de komende tijd te krijgen van internationale organisaties die het behoud van erfgoed ondersteunen, en van lokale bedrijven en personen die het belangrijk vinden dat het Surinaamse erfgoed bewaard blijft en blijft bijdragen aan de schoonheid van Paramaribo.
Elisabeth Samson was een vrije, zwarte vrouw en de eerste zwarte vrouwelijke miljonair in heel Amerika. Ondanks tegenstand van het koloniaal bestuur werd zij de eerste zwarte Surinaamse vrouw die met een blanke man trouwde, wat haar een optekening in de historische werken bezorgde.
De Stichting Elisabeth Samson’s Huis heeft als doel het beheren, bewaren en conserveren van roerende en onroerende goederen, zaken en rechten die verband houden met de geschiedenis van Elisabeth Samson en van de werkende mens, en het voor het publiek toegankelijk maken daarvan.
Lees hier meer over het huis van Elisabeth Samson.
Brunswijk ondersteunt verkoop huis Elisabeth Samson
15 Oct, 2020, 10:33
| Cynthia McLeod, voorzitter van stichting Elisabeth Samson Huis en vicepresident Ronnie Brunswijk. (Foto: Directoraat Volkscommunicatie) |
Vicepresident (vp) Ronnie Brunswijk heeft Cynthia McLeod, voorzitter van stichting Elisabeth Samson Huis, meegedeeld dat de regering meewerkt aan de verkoop van het Elisabeth Samson huis op de hoek van de Wagenwegstraat en de Heerenstraat. In juni 2019 gaf de vorige regering groen licht voor de verkoop van het pand. Deze werd vertraagd nadat de notaris de partijen erop wees dat nog niet alle wettelijke kaders aanwezig waren voor de rechtsgeldigheid van de verkoop/koop. De huidige regering heeft volgens de vp tijdens de vergadering van de Raad van Ministers op 22 september, toestemming verleend om het pand te verkopen.