FEITEN & MARKANTE UITSPRAKEN *

9 jan 2025: BESCHOUWING — De mythe van Bouterse; hoe de NDP de waarheid blijft verhullen donderdag 9 januari 2025; 12:00 am in Achtergronden, Actueel, Decembermoorden BESCHOUWING — De mythe van Bouterse; hoe de NDP de waarheid blijft verhullen 1.7k SHARES 9.4k VIEWS Share on Facebook Share on Twitter De NDP positioneert, met oog op komende verkiezingen, haar overleden leider en erevoorzitter Desi Bouterse postuum als wereldleider en martelaar. Maar deze mythologisering staat haaks op de historische feiten en rechtsstatelijke normen. Voor de NDP bestaat maar één waarheid: die van Bouterse. Deze rechtlijnigheid botst met de claim dat hij het “symbool van eenheid” was. Tekst Iwan Brave Beeld Bentik Paulus De Nationale Democratische Partij (NDP) sprak haar “oprechte dank en waardering uit aan iedereen die op welke wijze dan ook heeft bijgedragen aan de respectvolle en waardige uitvaart van onze geliefde Desiré Delano Bouterse”. Ook memoreerde de partij “de morele, fysieke steun en attentie vanuit alle delen van de wereld: vrienden van de NDP in Europa, delen van het corps diplomatique, regeringsleiders, vertegenwoordigers van bevriende naties en internationale organisaties”. “De NDP is nu eenmaal geboren uit de dictatuur; dit is genetisch de ware aard van het beest(je)” Als je niet beter weet, krijg je inderdaad de indruk dat het hier niet alleen gaat om een volksleider, maar ook om een “wereldleider”, zoals wordt geclaimd. Een wereldleider is een invloedrijke persoon die een belangrijke politieke, economische of sociale rol speelt op het wereldtoneel. Vaak wordt hiermee een staatshoofd of regeringsleider bedoeld, zoals een president of premier van een land met aanzienlijke macht en invloed in internationale aangelegenheden. Al vanwege deze omschrijving was Bouterse geen wereldleider. Echter, de NDP is meester in het groter maken van zaken rondom haar overleden leider dan ze in werkelijkheid waren. Iedereen met redelijke kennis van zaken en gezond verstand kan daar vrij makkelijk doorheen prikken. Desondanks heeft de NDP succes, mede door de steun van figuren die de mythologisering van Bouterse ondersteunen. Veel mensen verrijkten zich economisch en politiek onder zijn leiderschap, wat zijn politieke macht versterkte. Groots en meeslepend Er valt niets af te dingen aan het grootse en meeslepende afscheid van Bouterse met ‘volkseer’. Het werd vooraf als een krachtmeting gepresenteerd, nadat de regering had besloten hem geen staatsbegrafenis te geven. Of je nu voorstander, tegenstander of kritisch beschouwer bent van zijn bijdrage, zijn stempel en naam zijn onuitwisbaar in de Surinaamse geschiedenis. Dat hebben we allen te accepteren. Echter, wat we niet hoeven te accepteren, is dat de rechtstaat en mensenrechten straffeloos worden geschonden door wie dan ook. Onder Bouterse en de NDP belandde Suriname drie keer in een sociaaleconomische afgrond. Nu, na bijna vijf jaar regering-Santokhi, klopt de paarse partij weer aan de poort van het machtscentrum, hopend op terugkeer naar de macht na de verkiezingen van 25 mei. De NDP presenteert alles wat Bouterse deed als in het belang van Suriname. Zo werd tijdens zijn uitvaartceremonie beweerd dat president Bouterse in 2020 “eerder overdroeg in belang van het land”. Maar in werkelijkheid droeg hij een maand eerder over omdat zijn regering financieel met de rug tegen de muur stond, zowel nationaal als internationaal. Dit gebeurde eerder, toen Bouterse als militaire leider in de jaren tachtig geen kant op kon en noodgedwongen het ‘democratiseringsproces’ moest opstarten. De verkiezingen werden in 1987 door de Front-partijen daverend gewonnen. De NDP behaalde als nieuwe partij slechts drie van de 51 zetels. ‘Telefooncoup’ en ‘kapitaalcoup’ In 1991, na de ‘telefooncoup’ tegen president Ramsewak Shankar, werden er weer verkiezingen uitgeschreven vanwege de economische crisis. Ook deze wonnen de (Nieuw) Front-partijen ruim. De noodlijdende economie moest worden hersteld, wat resulteerde in bezuinigingen. De Nieuw Frontpartijen behaalden eveneens bij de verkiezingen van 1996 de meerderheid, zij het krap. Maar een politiek steekspel leidde tot de ‘kapitaalcoup’, waarbij de NDP met hulp van de BVD (als afsplitsing van de VHP) en de KTPI door omkoperij en overloperij het presidentschap verwierf. Deze eerste NDP-regering, met president Jules Wijdenbosch aan het roer, zette in op infrastructurele projecten, zoals de asfaltering van wegen en de bouw van de twee megabruggen, over de Suriname- en de Coppenamerivier. Op zich niet verkeerd, alleen was hiervoor geen monetaire dekking. We eindigden met een dollarkoers van boven de 3.000 en Wijdenbosch werd na massademonstraties gedwongen om een jaar eerder vervroegde verkiezingen uit te schrijven. Zie hier het tweede faillissement onder Bouterse/NDP. “Hoe zou je in hemelsnaam iemand die is veroordeeld wegens vijftienvoudige moord en onderdook een ‘staatsbegrafenis’ moeten geven?” In 2000 behaalden de Nieuw Front-partijen hierdoor weer een klinkende overwinning en kregen we tot 2010 de regeringen-Venetiaan II en III. Suriname werd macro-economisch weer gezond gemaakt. De Surinaamse dollar werd ingevoerd en er werden drie nullen geschrapt, waardoor een cosmetische dollarkoers van SRD 2,7 ontstond. Ook hiervoor heeft het volk zware financiële offers moeten brengen door bezuinigingen. President Ronald Venetiaan hield de vinger te stevig op de knip, waardoor de ‘sociale paragraaf’ totaal werd verwaarloosd. Bouterse rook zijn kansen en beloofde dat het beter zou worden onder hem. Zo keerden de kiezers terug naar de NDP. De in 2010 aangetreden regering Bouterse beschikte over een flink gespekte staatskas en deelde die rijkdom (later) in de vorm van een ‘sociaal contract’. Er kwam gratis gezondheidszorg voor jongeren, senioren, social kwetsbaren en grote delen van de binnenlandbewoners. Ook werden kinderbijslag, sociale uitkeringen voor ouderen en mensen met een beperking fors verhoogd. Derde faillissement Niet verwonderlijk dat de verkiezingen van 2015 een gemakkelijke overwinning waren voor de NDP, die nu zelfs geen coalitie nodig had voor een meerderheid: een unicum in de jonge geschiedenis van de republiek. Hoewel economen en critici waarschuwden dat het sociaal contract een dikke sigaar uit eigen doos was, werd dit als onzinnig weggeschoven. Totdat de beruchte devaluatie van 20 procent van de SRD in november 2015 het derde faillissement inluidde onder de grote ‘revolutionair’ Bouterse. Onder leiding van de VHP en Abop ondergaan we nu weer bittere en noodzakelijke bezuinigingen als IMF-recept. Dit zet vooral kwaad bloed omdat het gepaard gaat met onverminderde corruptie en vriendjespolitiek. Dus dat de NDP weer haar kansen ruikt – “Yes, we can do the job!” – is vooral aan deze factoren te wijten. De NDP zet haar overleden leider Bouterse nu postuum in als mascotte en als martelaar voor de komende verkiezingen. De NDP zou de “gratie”-kaart spelen indien het de komende verkiezingen wint en Bouterse nog in leven zou zijn. Terwijl de NDP altijd claimt dat het om het landsbelang gaat, ging het in de uitvoering altijd om het persoonlijke en politieke lijfsbehoud van Bouterse. De NDP wil zich zo graag ‘democratisch’ voordoen, maar dit gaat ten koste van de rechtstaat, waarin niemand boven de wet staat. Bouterse werd december 2023 definitief veroordeeld tot twintig jaar voor zijn aandeel in de Decembermoorden van 1982. Hij en zijn bewierokers spreken van een ‘politiek proces’. Maar dat onder zijn regie de foltering en executie van vijftien weerloze mannen in één nacht werden voltrokken, daar wil de NDP niet over praten; ze verschuilt zich goedkoop achter Nederlandse dossiers die tot 2060 gesloten blijven. Ware aard Een mogelijke terugkomst van de NDP in het machtscentrum na 25 mei moet niet worden uitgesloten. Toen Surinaamse en buitenlandse journalisten hun accreditatiepassen afhaalden tijdens de singineti voor Bouterse, kregen zij te horen dat zij de woorden ‘moordenaar’ en ‘veroordeelde’ niet mochten gebruiken in het partijcentrum. Anders kon “hun veiligheid niet worden gegarandeerd”. Na terugtrekking van Starnieuws en de Ware Tijd, haastte de NDP zich om excuses aan te bieden voor dit ‘misverstand’. Maar het kon niet meer verbloemen wat ons als democratie te wachten staat. De NDP is nu eenmaal geboren uit de dictatuur; dit is genetisch de ware aard van het beest(je). Voor de NDP bestaat er maar één waarheid: die van Bouterse. Deze rechtlijnigheid botst met de claim dat hij het “symbool van eenheid” was. Voor zijn politieke opponenten en kritische volgers zorgde hij voor diepe verdeeldheid. Het verschil is dat de NDP in haar propaganda andersdenkenden wegzet als ‘vijand’, ingegeven door ondemocratische onverdraagzaamheid. “Terwijl de NDP altijd claimt dat het om het landsbelang gaat, ging het in de uitvoering altijd om het persoonlijke en politieke lijfsbehoud van Bouterse” Bouterse beweerde dat hij, ongeacht de uitkomst, het “hoofd zou buigen voor het recht”. Het bleek grootpraat dan wel misleiding. Hij dook onder, tot aan zijn dood. Hoe zou je in ‘s hemelsnaam iemand die is veroordeeld wegens vijftienvoudige moord en onderdook een ‘staatsbegrafenis’ moeten geven? Welke normvervaging zouden wij hiermee onze jeugd meegeven of aan toekomstige mensenrechtenschenders? Laat de NDP zich getroosten en tevreden stellen met het gegeven dat een uitvaart met ‘volkseer’, zoals zij beweert, “groter en hoger” is dan een staatsbegrafenis. Beide feiten gaan de geschiedenisboeken in: Bouterses grootse volksafscheid en het concept van ‘geen straffeloosheid’, hoe groot en langdurig je geclaimde verdiensten voor de natie ook mogen zijn. Als ‘beide kampen’ zich hierin kunnen berusten, dan ligt er een solide basis voor werkelijke ‘nationale eenheid’. Echter, de nationale eenheid die de NDP propageert is één van dictoriale eenheidsworst. Daarbij wordt elk individueel vrijdenken – niet zelden bloedig – de kop ingedrukt en worden staatsinstituten, die essentieel zijn voor de democratische checks en balances, geheel uitgehold. Mocht het de NDP dan toch nog hoog zitten dat het geen staatsbegrafenis is geworden, laat haar zich dan getroosten met het relaas van Mozes. Hoewel door God aangewezen om het ‘uitverkoren volk’ veertig jaar lang te leiden door de woestijn, mocht Mozes zelf het ‘Beloofde Land’ niet betreden, omdat hij bloed aan zijn handen had. Hoewel dat voortkwam uit een gevoel van rechtvaardigheid, gold ook voor Mozes geen straffeloosheid. Een wijsgerigheid van meer dan tweeduizend jaar.

10 maart 2023: Stichting werkt aan online boekenportaal voor Surinaamse literatuur

10 maart 2023

15 febr 2023: MINISTERIE VAN ROS TELT MEER DAN 6100 AMBTENAREN WAARVAN 74% LAGER KADER

Foto: Gebouw ROS

15 febr 2023

 

 
 

30 jan 2023: IS MINISTER MARIE LEVENS DE KLUTS KWIJT?

 

Auteur: Ricky Stutgard

 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.

27 jan 2023: Overleden burgers maandelijks uitbetaald

27-01-2023

Biza-minister Bronto Somohardjo

 

 

26 jan 2023: ‘Iemand met mulo diploma kan geen leiding geven aan masters’

26-01-2023

DNA-lid Harriet Ramdien (VHP/Nickerie)

 

26 jan 2023: Moestadja: 62.382 mensen op betaallijst overheid

 

26 Jan, 2023

foto

 

8 nov 2022: Ongeveer 12% kinderen in Suriname leeft in armoede

 | dagblad suriname | Door: Redactie

 

 

4 nov 2022: Slechts zes procent Surinamers hoog opgeleid, PTC wil hierop inspelen

22 aug 2022: Bijna 40% samenleving heeft slechts vierde klas lagere school – ABC Online Nieuws

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *