DL 7: KOLONIAAL VERLEDEN I.P.V. SLAVERNIJ VERLEDEN INTEGRAAL EN OP STAATS- EN CARAÏBISCH NIVEAU: CHINA, NEDERLAND, SURINAME, INDIA EN INDONESIË

Kan een graphic zijn van 4 mensen en de tekst 'GESCHIEDENIS VAN DE KING OF AFRO SURINAMERS VONNIS IN NEDERLAND/ NEDERLA 8 JAAR CELSTRAF VERDACHT RUNSWUK Gevaarlijk en gewapend aBOP INTERPOL மை OF KING KING JUNGLE COMMANDO/ REBELLENLEIDER'

10 oktober Dag van de Marrons
DE MARRONGEMEENSCHAPPEN IN SURINAME: GEEN TRIBALE SAMENLEVINGEN, MAAR “CHIEFDOMS” [Renzo S. Duin] 10 oktober staat bekend als de Dag van de Marrons, omdat op deze dag het vredesverdrag met de Okanisi werd getekend. Dit was echter niet het eerste vredesverdrag met de Marrons, en het zou ook niet het laatste vredesverdrag zijn. Er zijn verschillende vredesverdragen opgesteld met verschillende Marrongemeenschappen, want er is immers niet één Marrongemeenschap. Vandaag de dag worden er zes Marrongemeenschappen erkend, ieder met een eigen dynamische geschiedenis. Door bestudering van de vredesonderhandelingen krijgen we ook enig inzicht in de sociaal-politieke organisaties binnen de Marron­gemeen­schappen die op het niveau van de chiefdom zijn. De algemene beschrijving van Marron­gemeen­schappen als “tribale samenleving” dient dus te worden herzien.
De Marrongemeenschappen in Suriname: geen tribale samenlevingen, maar “chiefdoms” - Renzo S. Duin
 
 
HINDORAMA.COM
De Marrongemeenschappen in Suriname: geen tribale samenlevingen, maar “chiefdoms” – Renzo S. Duin
 

President Chan Santokhi heeft gisteren bij de viering van de Dag der Marrons beloofd het volk vanaf de komende maand terug te geven, als erkenning voor de offers die het volk heeft moeten brengen. Dit zei Santokhi tijdens zijn toespraak.

Volgens de president had de regering geen andere keus dan hervormingen door te voeren. “De keuze die we als regering hebben gemaakt, was om hervormingen in het land en de economie te bevorderen. Dit alles met als doel de wisselkoers stabiel te houden, werkgelegenheid langzaam te herstellen en steun te verwerven van internationale instituten. Dit alles met het doel om over drie jaar te kunnen zeggen dat stabiliteit is bereikt.”

Hij deelde mee dat er nu stabiliteit is bereikt, maar dit ging gepaard met opofferingen. “Het Surinaamse volk heeft offers gebracht en we hebben een moeilijke beslissing genomen. Nu is het tijd om iets terug te geven aan het volk, voor wat ze heeft moeten doorstaan,” voegde hij eraan toe.

Hij benadrukte dat er al gesprekken zijn gevoerd met vakbonden en dat er overeenstemming is bereikt om maatregelen te nemen om de koopkracht te versterken, de pensioenen te verhogen, evenals de Algemene Kinderbijslag (AKB) en de Algemene Ouderdomsvoorziening (AOV). Salarissen zullen ook geleidelijk worden verhoogd, dit is de richting die de regering de komende periode zal volgen. “Dit jaar zullen we het volk beetje bij beetje teruggeven wat hen toekomt,” benadrukte hij. In het komende jaar zal de situatie aanzienlijk verbeterd zijn.

Santokhi gaf verder aan dat het land nu door onszelf wordt bestuurd. “We hebben het land in eigen handen en de vraag is wat we gaan doen met de goudvoorraden, de bossen, de olie en het gas, en alle andere rijkdommen. We kunnen nu niet langer anderen de schuld geven. Laten we beleid ontwikkelen waarin staat dat natuurlijke hulpbronnen toebehoren aan de natie, zoals de grondwet voorschrijft.”

Er is ook al een start gemaakt met de regulering van de goudsector. De opbrengsten zullen worden gebruikt voor de ontwikkeling van de bossen. Hij deelde mee dat de regering ook al is begonnen met de regulering van de goudsector. “We zullen winst maken van milieucriminaliteit en die inkomsten zullen terugvloeien naar de gemeenschap in dat gebied. Dit is een van de doelen van deze regering. Op de dag van vandaag kunnen we allemaal bijdragen aan de versterking van onze natie, en dat is iets dat we moeten blijven doen,” aldus Santokhi.

Toespraken Marrondag ademen optimisme uit

 
11 Oct, 2023
foto
 Vicepresident Ronnie Brunswijk legt een krans bij het Plein van 10 oktober. Hij voerde aan dat de nakomelingen van de voorouders uit Afrika hun plek hebben veroverd. 


 
De Dag der Marrons is groots herdacht dinsdag. Er zijn diverse activiteiten gehouden, waarbij ook kransen zijn gelegd bij het Plein van 10 oktober 1760. In de toespraken is benadrukt de heroïsche strijd die gevoerd is door de voorouders uit Afrika die tot slaaf zijn gemaakt en naar Suriname zijn verscheept. President Chan Santokhi en vicepresident Ronnie Brunswijk hebben benadrukt de verantwoordelijkheid die er rust op het bestuur van het land om in het gehele land ontwikkeling te brengen. Brunswijk merkte op dat in 1760 niemand zou hebben kunnen indenken dat vandaag de dag de vicepresident en Assembleevoorzitter nazaten zouden zijn van de tot slaaf gemaakten uit Afrika.
 
Brunswijk en Assembleevoorzitter Marinus Bee benadrukten dat de eenheid belangrijk is. De president stelde dat het land een bromki dyari is, waarbij alle bloemen evenveel zorg moeten krijgen. Hij beloofde nogmaals dat de natuurlijke hulpbronnen ten goede moeten komen van het hele land. De mensen van het binnenland worden niet vergeten. Santokhi voerde aan dat vandaag de dag een middelbare school is in Marowijne. Er worden mogelijkheden bekeken om een afdeling van de Anton de Kom Universiteit in Marowijne in te stellen. Ook in Para is er nu een middelbare school met een campus. De weg van Apoera naar Nickerie wordt ontsloten. Kinderen van Kabalebo kunnen dan de middelbare school in Nickerie bezoeken.
 
President Chan Santokhi en zijn echtgenote Mellisa leggen een krans.
 
De president voerde aan dat er veel offers zijn gevraagd van het volk om de economie te kunnen hervormen. De stabiliteit is bereikt, nu is het tijd om terug te geven aan het volk. De regering zit met de vakbonden om de tafel. Dit jaar nog moet er verlichting merkbaar zijn. Het komende jaar zijn er veel meer mogelijkheden. Dan zullen diverse sociale uitkeringen ook worden verhoogd.
 
Bee merkte op dat veel beter met elkaar samengewerkt moet worden. Er wordt te weinig overleg gevoerd over welke richting opgegaan moet worden en wat de afspraken zijn. Hij benadrukte dat eenieder een bijdrage moet leveren opdat het beter gaat met het land. Mensen moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Het grondrechtenvraagstuk dat nog een heet hangijzer is moet ook tot een goed einde worden gebracht. Er moet gesproken worden over de knelpunten en deze dienen opgelost te worden. De binnenlandbewoners moeten ook hun plek hebben in Suriname. Hij benadrukte de eenheid in verscheidenheid. 

VHP: Dag der Marrons van grote historische betekenis

 
 

INGEZONDEN

Sinds 10 oktober 1974 wordt de ‘Dag der Marrons’ herdacht in Suriname, Frans-Guyana en ook elders in de wereld. Een gedenkdag die ons terugvoert naar het jaar 1760 toen de stam der Okanisi als eerste vrede sloot met de blanke overheersers in Paramaribo. Hierna volgden er nog drie vredesverdragen met verschillende marronstammen in ons land.

De dag van 10 oktober werd op aanbevelen van marronhistoricus André Pakosie en in overleg met de granmans die samen het traditionele gezag vormden, officieel gekozen tot de Dag der Marrons. Tegenwoordig wordt deze dag vanwege haar grote historische betekenis, herdacht als nationale feestdag.

“De VHP erkent de belangrijke historische bijdrage die de marrons in Suriname geleverd hebben gedurende verschillende momenten in onze geschiedenis”

Immers, deze dag staat niet slechts symbool voor de vrede die een einde maakte aan de jacht op groepen weggevluchte marrons, de dag staat ook symbool voor de heldhaftige strijd die onze marron voorouders gevoerd hebben tegen de ernstige onderdrukking door de koloniale overheersers. Een strijd die uiteindelijk in 1860 bij het ondertekenen van het laatste vredesverdrag met de stam der Aluku’s, erin resulteerde, dat de vier grote marrongemeenschappen niet meer vervolgd en aangevallen zouden worden in hun woon- en leefgebieden.

De vrijheidsstrijd, gevoerd door de voorouders van de marrons, heeft er uiteindelijk in geresulteerd dat het binnenland van Suriname, een gebied dat vroeger getypeerd werd als onherbergzaam en onbegaanbaar, heden ten dage bewoond wordt door grote groepen binnenlandbewoners. Deze groepen die al honderden jaren veelal in stamverband leven langs de grote rivieren van ons binnenland, nemen een bijzondere positie in binnen onze Surinaamse gemeenschap. Ze leven op traditionele wijze en houden er gebruiken, rituelen en tradities op na die voor de culturele diversiteit van Suriname van onschatbare waarde zijn.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de regering onder leiding van president Santokhi er alles aan doet om nog binnen deze regeerperiode het grondenrechten vraagstuk dat voor de groepen in stamverband levenden, van groot belang is op te lossen. Dit zal namelijk betekenen dat de rechtspositie van deze groepen mensen die in stamverband leven, in de toekomst beter geregeld wordt. Hierdoor zal hun traditionele leefwijze niet bedreigd worden door personen of bedrijven die gebieden rondom hun woon- en leefgemeenschap occuperen en voor eigen gewin inzetten.

De VHP erkent de belangrijke historische bijdrage die de marrons in Suriname geleverd hebben gedurende verschillende momenten in onze geschiedenis. Een bijdrage die gekenmerkt wordt door heldhaftige strijd tegen onrecht. Helaas zien we vandaag de dag dat vele mensen van marron afkomst woonachtig in het binnenland, maar ook in de kustvlakte, te kampen hebben met zeer uitdagende leefomstandigheden.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de regering er alles aandoet om deze groep tegemoet te komen in het verbeteren van hun leefomstandigheden. Zo zijn verschillende marrondorpen in het binnenland de afgelopen drie jaar voorzien geworden van veilig drinkwater en van elektriciteit. Ook wordt er hard gewerkt aan het brengen van kwalitatief onderwijs naar ons binnenland. Gezien de enorme achterstanden, is dit geen gemakkelijke taak.

De VHP wenst de gehele Surinaamse gemeenschap, maar in het bijzonder onze marronbroeders en -zusters, een vreugdevolle en waardige viering toe van de Dag der Marrons.

VHP

https://dwtonline.com/vhp-dag-der-marrons-van-grote-historische-betekenis/

BEP: Dag van solidariteit en inspirerend leiderschap

 
10 Oct, 2023
foto
Vandaag herdenkt de Fiimang Paansu, in de volksmond Marrons het feit dat hun voorvaders middels harde strijd tegen slavernij, kolonialisme, uitbuiting en dehumanìsering, het koloniaal bestuur gedwongen hebben om vrede te sluiten. Na de duurzame vrede met de Aucaners zijn ook vredesverdragen met de Saramaccaners en de Matuariërs gesloten. 
 
Hoewel de traktaten de geest ademen van verdeel- en heerst, hebben de leiders van toen door onderlinge solidariteit, durf en moed de gemeenschappen eeuwen in stand gehouden. Deze dappere strijders en leiders van weleer hebben onder alle omstandigheid het belang en de noodzaak van vrijheid als het hoogste goed en recht van de mens voorop gesteld. Immers staat vrijheid aan de basis van een menswaardig bestaan, voor het hebben van een bestaansminimum. Nu na 263 jaar lijkt het een grote uitdaging te zijn om in de voetsporen van deze voorvaders te treden en dus de strijd ter garandering van een bestaanszekerheid te continueren.
 
De balans opmakend laat zien dat grote delen van de nazaten van deze verzetsstrijders nog steeds moet zwoegen en ploegen voor een bestaansminimum. Het gevolg is dat nazaten als gemeenschappen onder grote druk verkeren en gaan het meest gebukt onder de negatieve gevolgen van het gevoerde beleid, ook onder de huidige regering. De stille getuige is dat hun oorspronkelijk en traditioneel woon- en leefgebied, nog steeds het minst ontwikkeld is. Voorts zijn zij het meest bevolkt in de zogenoemde sociaal en kansarme wijken in en rondom Paramaribo. Ondanks het feit dat de armoede steeds meer en meer om zich heen grijpt, ontbreekt een samenhangend armoede beleid, wordt niet geïnvesteerd in armoede-metingen en -statistieken. Het valt niet te ontkennen dat er heel veel ‘werkende armen’ zijn, die veel moeite hebben om rond te komen, mede vanwege een simplistisch en achterhaald beleid.
 
Onderkend moet worden dat de opmars onder de Marrons niet te stuiten is. De individuele vooruitgang is zichtbaar en meetbaar. Maar het meest belangrijk is de groep als entiteit een perspectief bieden en garanderen. De realiteit van alle dag laat zien dat het politieke en bestuurlijke leiderschap onder de groep onder zware druk staat. Wij vragen daarom aandacht voor gezonde identiteits- en gemeenschapsvorming. Wij vinden dat deze niet de juiste en nodige aandacht krijgt, maar enge individuele en persoonlijke belangen de overhand nemen. Het valt niet te ontkennen dat exponenten van de doelgroep niet meer aan de rand maar in het centrum van het beleid en de besluitvorming participeren. De taak is nog steeds om onze keuzes, onze handelingen en bijdragen in overeenstemming te brengen met morele waarden en gezonde middelen, welke aan de basis stonden van de strijd tegen de koloniale heersers.

De inspanningen en offers, maar meer nog de boodschap van de strijd van de voorvaders van de marrons moeten wij met z’n allen goed begrijpen, ons eigen maken en dus op gepaste wijze voortzetten en excelleren. Ook vanuit nationaal en algemeen belang gegeven zijn hun idealen en waarden waaronder solidariteit en inspirerend leiderschap nog steeds actueel en waardevol voor duurzame ontwikkeling van ons geliefd land.  

Met gepaste trots kijken wij terug op de strijd van de voorouders en vrijheidsstrijders van de Marrons. Wij wensen de totale samenleving, in het bijzonder de Marrongemeenschap overal ter wereld, een vrede- en bezingsvolle dag toe. 

NDP: Nooit meer onderdrukking

 
10 Oct, 2023
foto

 
De Nationale Democratische Partij wenst ten eerste haar felicitaties uit te brengen aan alle Surinamers maar in het bijzonder de totale Marron gemeenschap. 10 oktober staat in het licht van de nationale viering van de Dag der Marrons. Een markante dag in de geschiedenis van de nazaten van de tot slaaf gemaakten omdat op deze dag vanaf 1760 eindelijk de vredesverdragen werden getekend. Jaarlijks vieren en herdenken wij deze dag op 10 oktober waarbij de strijd van de Marrons werd gevoerd tegen onderdrukking en voor vrijheid.
 
Deze strijd was gericht tegen de brute onderdrukking en mishandeling door de Nederlandse koloniale overheersing.
De strijd van de voorouders, tegen onderdrukking werd ook over de gehele wereld gevoerd waar er sprake was van onderdrukking van de tot slaaf gemaakten.

De NDP erkent het recht van vrijheid en heeft daarom in 2010, de Dag der Marrons, onder regering Bouterse, officieel erkend als nationale feestdag. Door de zwaar bevochten strijd van de voorouders van de tot slaaf gemaakten hadden de koloniale overheersers geen keus dan om hen de afgedwongen vrijheid te geven.

10 oktober 2023 staat derhalve in het teken van alle vrijheden en rechten van de mens.  Het kan daarom nimmer zo zijn dat wij anno 2023, als volk, nog moeten vechten om onze rechten en vrijheden te laten erkennen, die in onze Grondwet verankerd zijn.
 
Die rechten en vrijheden omvatten het recht op onderwijs, het recht op volksgezondheid, het recht om op te komen voor onze belangen, het recht van protesteren, het recht van vrije meningsuiting en het recht van de persvrijheid.
Wij moeten jammer genoeg constateren dat in de afgelopen 3 jaren, de  boven aangehaalde rechten en vrijheden onderhevig zijn aan manipulatie, politieke druk en rancune.
 
De NDP roept daarom de regering op om het heilloze pad van onderdrukking te verlaten en het zelfbeschikkingsrecht van elke Surinamer te erkennen, ongeacht kleur, etniciteit, religie en cultuur achtergrond.
Suriname is een land waar wij samen met diverse groepen in eenheid en saamhorigheid dienen te wonen en leven.

De NDP wenst de Surinaamse samenleving en in het bijzonder de Marrons, een vreugdevolle en bezinningsdag toe.

De Nationale Democratische Partij 

DNA-voorzitter: Belang van elke Surinamer waarborgen

 
10 Oct, 2023
foto
 DNA-voorzitter Marinus Bee 

Op deze bijzondere dag wil ik namens De Nationale Assemblée (DNA) een bijzondere felicitatie doen uitgaan naar iedereen, die Mama Sranan een warm hart toedraagt. Hoewel de viering van Marrondag nog geen 20 jaar geleden veelal werd beschouwd als onderonsje van de weggelopen nazaten van de tot slaaf gemaakte Afrikanen, zien wij dat de feestelijkheden van deze markante dag voor de Surinaamse historie, nu een landelijk karakter kennen.
 
Elke Srananman, die de geschiedenis van ons prachtig land kent, zal moeten erkennen, dat deze dag de omwenteling teweegbracht, die Suriname tot de multiculturele smeltkroes van vandaag heeft doen verworden. Op deze datum in 1760 werd het verdrag getekend, dat uiteindelijk zou resulteren in de definitieve afschaffing van de slavernij bijna een eeuw later. Ons samenzijn in dit prachtig land, werd dus met de ondertekening van het zogeheten vredesverdrag op die datum bepaald.
 
Als DNA-voorzitter doet het mij goed, dat het geacht college, waar ik thans leiding aan geef, zich op dit moment beijvert om eindelijk de rechten van deze geweldige Surinamers vast te leggen in de ontwerpwet Wet Collectieve Rechten Inheemsen en Tribale Volken. De aanname van deze wet zal de bevestiging zijn op de nationale toewijding voor wat betreft de inclusiviteit,
rechtvaardigheid en het respect voor de culturele diversiteit, die kenmerkend staan voor onze natie. 
 
Het is de hoogste tijd, dat we als natie minder stilstaan bij de geleverde strijd voorafgaand aan het vredesakkoord, maar meer de voortdurende strijd voor rechtvaardigheid en gelijkheid in ons mooi land omarmen en samenwerken aan een toekomst, waarin het belang van elke Surinamer wordt gewaarborgd.
 
Ik wens u allen een bezinningsvolle Marrondag toe, dat die mag inspireren de erfenis van onze voorouders om te zetten in het paradijs, waar wij als Srananman aan zijn verpand. Bikasi.., heri libi te na dede, wi sa feti gi Sranan!
 
De voorzitter van De Nationale Assemblée
Marinus Bee

NPS: Nu strijden voor ontwikkeling

 
10 Oct, 2023
foto

 
De Nationale Partij Suriname (NPS) staat dit jaar tijdens de herdenking van de Dag van de Marrons stil bij zowel de vrijheid als resultaat van een langdurige strijd, als bij de nu nog voortdurende strijd voor ontwikkeling.

Deze belangrijke nationale feestdag staat in het teken van herdenking en eerbetoon aan de dappere strijders, die een buitengewone bijdrage hebben geleverd aan het vrije Suriname waarin we vandaag leven. Op 10 oktober 1760, precies 263 jaar geleden, werd de basis gelegd voor de uiteindelijke afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863. Met diezelfde vastberadenheid hebben vooraanstaande Surinamers in de vorige eeuw succesvol gestreefd naar een onafhankelijk Suriname.

Wij erkennen en waarderen de rol van de Marrons in de geschiedenis van ons land. De tot slaaf gemaakte Afrikanen hebben met onverschrokken moed gestreden voor vrijheid en zelfbeschikking in de bossen van Suriname. De vredesverdragen die in de 18e eeuw werden gesloten, markeren een keerpunt in onze geschiedenis en symboliseren de triomf van vastberadenheid over onderdrukking.

Gezien de prijs die wij als samenleving in het verleden hebben betaald, zouden we anno 2023 niet meer mogen tolereren dat burgers gebukt gaan onder zulke slechte sociale omstandigheden dat ze nauwelijks kunnen genieten van een menswaardig bestaan. Als de gemiddelde Surinamer in Paramaribo het al zo moeilijk heeft om rond te komen, de situatie is voor grote gemeenschappen in het binnenland ronduit nijpend.

Vrijheid en zelfbeschikking zijn niet alleen universele rechten van de mens, maar vormen ook het fundament van de nationale eenheid die de NPS nastreeft. We blijven daarom voortdurend pleiten voor het overbruggen van de etnische, culturele en religieuze verschillen in onze unieke samenleving, zodat we als natie gezamenlijk kunnen werken aan de ontwikkeling van land en volk.

Het is een algemeen bekend feit dat de NPS al decennialang zowel vanuit de regering als van buitenaf de nadruk legt op het belang van sociale ontwikkeling op verschillende gebieden, waaronder onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, armoedebestrijding en sociale rechtvaardigheid.

Terwijl we vandaag de moedige strijd van de Marrons voor vrijheid in Suriname herdenken, willen we benadrukken dat we allemaal, ongeacht onze achtergrond, een aandeel en verantwoordelijkheid hebben in het vormgeven van Suriname, het land waarmee we door het lot verbonden zijn.

Mede-Surinamers,
De zwaarbevochten vrijheid is inmiddels bereikt. Laten we het tot onze nieuwe missie maken om samen te strijden voor ontwikkeling en sociale rechtvaardigheid voor alle Surinamers, ‘hoe wij hier ook samen kwamen’, zoals we in ons volkslied zingen.

De NPS feliciteert de gehele Surinaamse samenleving, en in het bijzonder de Marrongemeenschappen, met de herdenking van de Dag van de Marrons.

Namens de NPS
Gregory Rusland
Voorzitter

ABOP: Bundeling Marrons van groot belang

 
10 Oct, 2023
foto

 
De Dag der Marrons wordt elk jaar op 10 oktober gevierd. Deze dag memoreert de overwinning van de vrijgevochten tot slaaf gemaakten, die met de toenmalige koloniale overheersers het Vredesverdrag sloten. Net als de Marron voorouders succesvol hebben gestreden tegen onderdrukking voor hun vrijheid, dient hun nageslacht zich ervan bewust te zijn dat een samenbundeling van groot belang is. De Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP) is grote voorstander van deze samenbundeling.

Met een goede samenwerking onderling, kan er meer gerealiseerd worden voor deze groep Surinamers. Met de vooruitgeschoven positie van de partijvoorzitter, Ronnie Brunswijk, in de regering is tijdens deze regeerperiode al veel gedaan voor deze doelgroep. Verbeterde drinkwatervoorziening, elektrificatie en recent nog de campussen in Marowijne en Para, zijn enkele zaken die gerealiseerd zijn. De kroning van Ronnie Brunswijk tot koning van de Afrikaanse diaspora in Suriname, heeft een de samenbundeling van de Marrons in een stroomversnelling geplaatst. Immers de kroning heeft met ondersteuning van alle Marrongroepen plaatsgevonden.

De bijdrage van de Marrons in de samenleving kan niet worden onderkend. Onder meer op het gebied van toerisme leveren zij een grote bijdrage. Met het behoud van hun eigen cultuur en tradities, vormen zij een directe link met de voorouders. Echter moeten zij ook meeliften in de vooruitgang die Suriname meemaakt en in de toekomst zal meemaken, zonder dat aan de cultuur en tradities getornd wordt.

Om meer zekerheden te verschaffen aan deze groep Surinamers, wordt het grondenrechten vraagstuk steeds op de agenda geplaatst. De ABOP heeft dat als een speerpunt opgenomen. Op de politieke partijen thans vertegenwoordigd in het parlement, wordt het dringend beroep gedaan zich in te zetten voor het bereiken van consensus, zodat de grondenrechten van inheemse en tribale volkeren wettelijk beschermd kunnen worden.

Ook dit zal weer onder de aandacht van de regering worden gebracht, zodat er verder gegaan kan worden met de verdere ontwikkeling van het achterland.

De ABOP wenst aan alle Surinamers, maar in het bijzonder de Marronbroeders en -zusters een gepaste viering van de Dag der Marrons toe.   
Op het Presidentieel Paleis heb ik vandaag, 9 oktober 2023, Glunder Simeon beëdigd tot Granman der Aluku’s. Deze dag is extra bijzonder, een memorabel moment op de voormiddag, van de Dag der Marrons. Glunder Simeon heeft in het verleden diverse bijdragen geleverd in het dorp Cottica aan de Lawarivier. Deze bijdragen hebben een positieve impact op het welzijn van het volk in het bijzonder de dorpelingen en de marroncultuur. Ik wens de nieuwbakken Granman heel veel succes toe bij de uitoefening van zijn ambt voor de marroncultuur en hij mag daarbij rekenen op de ondersteuning van de regering.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Kan een afbeelding zijn van 3 mensen, podium en tekst
 
Kan een afbeelding zijn van 6 mensen, podium en de tekst '©Kabinet Kabin van de President van Suriname'
 
 
 
 

'Faried Pierkhan Yesterday at 19:51 Na 140 jaar hindoestaanse immigratie heb ik geen probleem meer met de geschiedenis. Dat is het verleden. Sommigen hebben nu na 300 jaar nog een probleem met het verleden

Suriname verdient helemaal geen herstelbetalingen

 | snc.com | Door: Redactie

Excuses voor het slavernijverleden doen onzinnig aan. Helaas zijn ze ook niet vrijblijvend. Zogenaamde slachtoffers proberen munt te slaan uit het overtrokken schuldgevoel van Nederlandse bestuurders, schrijft Gerry van der List.

Bron: EW 14 aug 2023 | Foto: Het standbeel van Kwakoe, een monument ter herdenking van de afschaffing van de slavernij. Foto: Bart Maat/ANP

Voor koningsgezinden met een conservatieve inborst en gezond politiek verstand was 1 juli een zwarte dag. Op die datum wordt Keti Koti gevierd. Dit is een feestje voor Surinamers en Antillianen dat op enorme sympathie van de officiële instanties in Nederland mag rekenen. De publieke omroep maakt er altijd veel tijd voor vrij. De lage kijkcijfers laten dan zien dat de viering van de afschaffing van de slavernij de meeste Nederlanders nauwelijks interesseert.

GERRY VAN DER LIST Gerry van der List (1961) werkt sinds 1 mei 1999 bij EW. Lees meer Gerry van der List
GERRY VAN DER LIST
Gerry van der List (1961) werkt sinds 1 mei 1999 bij EW.
Lees meer Gerry van der List

 

Dit jaar bestond er toch flinke belangstelling van de blanke buitenwacht. De verwachting was dat de Koning excuses zou aanbieden voor het slavernijverleden. ­Willem-Alexander bleek zelfs nog verder te willen gaan. In een regenachtig Oosterpark in Amsterdam vroeg hij nederig om vergiffenis. Kranten lieten de maandag erna een reeks hooggeplaatste personen aan het woord die deze koninklijke actie erg prezen.

De veelbesproken kloof tussen elite en volk openbaarde zich hier weer eens overduidelijk. Geert Wilders wierp zich, als zo vaak, op als vox populi en twitterde dat de Koning niet namens hem excuses had aangeboden. De PVV-voorman liet eerder al geen gelegenheid onbenut om zijn ergernis te uiten over de reeks slavernij-verontschuldigingen aan Nederlandse zijde.

WAS DE VERGIFFENIS-TOESPRAAK VAN DE KONING WEL ZO’N GOED IDEE?
DE KONING HEEFT ZELF PART NOCH DEEL AAN DE SLAVERNIJ

Wilders strijdt helaas een verloren strijd. De vaderlandse autoriteiten blijken weerloos tegen het excuses-virus. Toch is het een intellectuele en morele noodzaak om te blijven wijzen op de onzinnigheid van het aanbieden van verontschuldigingen voor daden in een ver verleden waaraan je zelf part noch deel hebt.

Af en toe waait de maatschappelijke antenne van zijn paleis en dan is er voor de Koning inderdaad reden om het boetekleed aan te trekken. Zoals toen hij midden in coronatijd naar Griekenland vloog om lekker vakantie te vieren. Daarmee ernstige twijfels zwaaiend over zijn wijsheid en zijn gevoel van verbondenheid met zijn onderdanen. Maar Willem-Alexander mag niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat zich in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden afspeelde en voor wat zijn voorouders wellicht hebben misdaan.

HOE SLAVERNIJMUSEUM KAN PROFITEREN VAN AMERIKAANSE VOORBEELDEN
DE EXCUSES VAN 1 JULI WERKEN EERDER SPLIJTEND DAN VERBINDEND

Geregeld klinkt de bewering dat al die excuses van banken, burgemeesters, kabinet en staatshoofd ‘verbindend’ werken. Dit is een verkeerde voorstelling van zaken. Feitelijk gaat het om een onredelijke knieval voor een kleine luidruchtige groep van belanghebbenden.

Het is zeker een democratische deugd om rekening te houden met de wensen en klachten van minderheden. Daarom is het goed dat er gehoor wordt gegeven aan het verlangen om aandacht te besteden aan het onrecht dat die minderheden in het verleden is aangedaan. Zwarte bladzijden in de vaderlandse geschiedenis moeten dus aan de orde komen in het onderwijs en in de media. Maar kabinet en koningshuis die zich in het stof wentelen om verre nazaten van slaven een plezier te doen, gaan een stap te ver. Zij vervreemden zich van al die Nederlanders die dit begrijpelijkerwijs een gênante vertoning vinden en die voelen dat de royale excuses op 1 juli eerder een splijtend dan verbindend effect hebben.

GERLOF LEISTRA BEZOCHT PARAMARIBO: HET WARE GEZICHT VAN SURINAME
DE ELLENDE IN SURINAME IS GEHEEL VAN EIGEN MAKELIJ

Het maken van excuses wil nog weleens een vrijblijvend karakter hebben. In dit geval dreigt het evenwel een kostbare aangelegenheid te worden. Zowel in Nederland als overzee willen zogenaamde slachtoffers van het slavernijverleden de kassa zien rinkelen. Zij proberen munt te slaan uit het overtrokken schuldgevoel van Nederlandse bestuurders. Suriname bijvoorbeeld eist geld voor ‘reparatie’, met als argument dat het land nog erg veel last heeft van vroegere koloniale praktijken.

Maar zo’n halve eeuw geleden kende de oud-kolonie een redelijk functionerende samenleving en economie. De rampspoed begon toen het kabinet-Den Uyl in 1975 overhaast de onafhankelijkheid doordrukte, inclusief een kwijtschelding van schulden en de toezegging van miljarden guldens aan ontwikkelingshulp.

Daarna ging het snel bergafwaarts. Corrupte en criminele politici kregen het voor het zeggen en leidden het grondstoffenrijke land naar de rand van de afgrond. De ellende is geheel van eigen makelij. Herstelbetalingen verdient Suriname dus helemaal niet.

https://surinamenieuwscentrale.com/suriname-verdient-helemaal-geen-herstelbetalingen

Hindostanen in Nederland ongezien en ongehoord

 
14 Jul, 2023
foto

 
Aan de vooravond van 150 jaar Hindostaanse immigratie verscheen Ongezien Ongehoord – Hindostanen in de Nederlandse koloniale geschiedenis. Auteurs zijn Jaswina Elahi, cultuurwetenschapper en Ruben Gowricharn, hoogleraar Hindostaanse diasporastudies. Naar aanleiding van 160 jaar (historische) afschaffing slavernij zijn zeker 15 boeken verschenen over het Nederlandse slavernijverleden in Suriname, terwijl de oogst n.a.v. 5 juni 1873, mager is met totaal drie boeken.
 
Bij de presentatie van Ongezien Ongehoord merkte de uitgever – die zelf met een vijftal titels over het slavernijverleden uitkomt -, op dat een column van Jaswina Elahi in de NRC, aanleiding was haar uit te nodigen dit boek te schrijven, die dat samen deed met Ruben Gowricharn, auteur van o.m. Miskend Verleden.
 
Nu alle herdenkingen en vieringen van 5 juni en 1 juli achter de rug zijn, kijk ik met Ruben Gowricharn terug op de ontwikkelingen na de drukbezochte presentatie in Den Haag.

Waar ging die column over en wat is de achtergrond van dit boek?
 “De essentie van de column was dat de koloniale geschiedenis meer is dan slavernij doch dat in het publieke debat in Nederland uitsluitend aandacht is besteed aan slavernij. Het boek is een uitwerking van deze vaststelling. Maar wij wilden naast een parallelle geschiedschrijving van Hindostanen onder de aandacht brengen. Wij wilden ook inzichtelijk maken hoe de verschillende Hindostaanse gemeenschappen in Nederland, Suriname en India nog steeds met elkaar verbonden zijn”.

Ik heb de indruk dat dit boek vooral gelezen moet worden door beleidsmakers en beoordelaars van subsidieaanvragen in het kader van het slavernijverleden, waarvoor verschillende overheden en instanties zoals De Nederlandse Bank, geld hebben gereserveerd.

“Dat zou hen zeker sieren, maar ik heb niet de indruk dat ze open staan voor andere gezichtspunten of andere groepen uit de koloniën. Nederland is opgenomen in een hype die grenst aan hysterie als het gaat om koloniale geschiedenis, maar die geschiedenis is willens en wetens – ook door de academische geschiedschrijvers – gereduceerd tot de geschiedenis van de slavernij.

Creolen vinden dat Hindostanen zich niet met hun slavernijgeschiedenis moeten bemoeien. Jullie proberen juist een verbinding te maken. Hoe?

“Al vanaf het begin van de negentiende eeuw stelden planters slaven vrij. Dat gebeurde om verschillende redenen zoals slaven die overtollig of ziek waren en van wie het onderhoud op de planter kwam te rusten. Zo rond de afschaffing van de slavernij in 1863 was ongeveer een derde van het aantal slaven vrijgesteld. Een deel van deze mensen kon worden ingezet als vrije arbeiders maar zij waren schaars en dus duur. Het gouvernement streefde daarom naar de creatie van een reserve van loonarbeiders die elkaar zou kunnen beconcurreren en het loonpeil naar beneden zou gaan. Om onbekende redenen gebeurde dat niet. Om zo’n arbeidsreserve te creëren begon het gouvernement met de immigratie van Chinese contractarbeiders in 1853 en van West-Indische arbeiders. Vanaf 1873 begon het contractarbeid van Hindostanen en vanaf 1890 van Javanen. Deze mensen konden allemaal een stukje land krijgen in de buurt van een plantage opdat zij als arbeidsreserve dienst konden doen.

Kunt u voorbeelden geven van vooroordelen die ontzenuwd worden in dit boek?

“Creolen roepen dat Hindostanen een stuk grond en een premie van honderd gulden kregen als zij zich in Suriname als boer vestigden. Maar al in 1842 werd een wet ingevoerd die de vrijgestelde slaven een stuk grond in de buurt van Paramaribo bood en een premie variërend van 100 tot 500 gulden als zij de grond naar tevredenheid hadden bebouwd. Het idee dat Hindostanen door de Hollandse kolonialen zijn verwend met een startkapitaal en de voormalige slaven niet, berust op een hardnekkig misverstand”.

We zijn anderhalve maand na jullie boekpresentatie verder. Inmiddels hebben we 5 juni en 1 juli met excuses nu ook van de koning achter de rug. Wat is je opgevallen?

Een paar zaken vallen op, maar die zaten er al aan te komen: de exclusieve aandacht voor de slavernij, alsof alleen dat telde; dat de koning – gemeten met de normen van nu – naar het verleden terugkijkt en niet alleen excuses maakt maar ook vergiffenis vraagt alsof hij ergens te biecht is gegaan; het triomf van de Creoolse gemeenschap wat nauw samenhangt met haar sterk toegenomen etnisch bewustzijn; de ondersteuning door Nederlandse politici, gemeenten en maatschappelijk middenveld; het vooruitzicht om te rekenen op nog meer geld. Wat betreft de Hindostaanse immigratieviering, die heeft veel minder aandacht van de media, overheden en andere instellingen gekregen. Op het nieuws was het slechts een item.

Na de excuses en spijtbetuiging van de koning zijn er in dit herdenkingsjaar tot juli 2024 nog meer activiteiten. Hoe zou de aandacht voor de Hindostaanse immigratie ingepast kunnen worden?

“Ik heb twijfels of we excuses moeten willen hebben. Het zijn nu de Creolen, dan de Hindostanen, dan de Javanen of andere groepen, dan de boeren, dan de homo’s, dan de vluchtelingen – het is een gebed zonder eind. En bij elk excuus moet een bedrag worden gekoppeld. Het resultaat is alleen dat een paar zzp-ers steenrijk worden en dat er enkele hoge functies worden gecreëerd voor mensen uit die gemeenschappen en dat ze rustig blijven. Nee, ik heb liever dat de hele koloniale geschiedschrijving wordt herzien, dat die wordt gekoppeld aan kwesties als mensenrechten en de multiculturele samenleving, dat er nieuwe leermiddelen worden ontwikkeld en dat er nieuwe cohorten leerkrachten worden opgeleid. Dan heb je de resultaten geborgd”.


Dank voor dit interview.

roy.khemradj@gmail.com

Jaswina Elahi & Ruben Gowricharn. Ongezien Ongehoord-Hindostanen in de Nederlandse koloniale geschiedenis is uitgebracht door Walburgpers en kost € 25. Zie voor andere titels over het slavernijverleden: www.walburgpers.nl 
 
Maandag 3 juli 2023 | Het laatste nieuws het eerst op NU.nl
 
Met deze tekst bood Willem-Alexander excuses aan voor het slavernijverleden

Met deze tekst bood Willem-Alexander excuses aan voor het slavernijverleden


Koning Willem-Alexander heeft zaterdag zijn excuses aangeboden voor de Nederlandse rol in het slavernijverleden. Dit is de volledige tekst zoals die door de Rijksvoorlichtingsdienst is verspreid.

Dames en heren, hier in het Oosterpark, op het Museumplein, in Suriname, in het Caribische deel van ons Koninkrijk en waar ter wereld u ook meekijkt.

“Binnen der Stadt van Amstelredamme ende hare vrijheydt, zijn alle menschen vrij, ende gene slaven.” Zo luidde de officiële bepaling uit 1644. Samen met u sta ik hier in de stad die de vrijheid al eeuwenlang boven alles liefheeft. De hoofdstad van een land dat in de loop van de geschiedenis steeds weer heeft gestreden tegen tirannie en onderdrukking.

Maar wat binnen deze stad en binnen dit land vanzelfsprekend was, gold buiten onze grenzen niet. Hier was slavernij verboden. Overzee niet. Van alle vormen van onvrijheid is slavernij wel het meest kwetsend, het meest vernederend, het meest mensonterend. Een medemens zien als koopwaar waarover je naar goeddunken kunt beschikken. Als een willoos werktuig om winst mee te maken. Dat je kunt vastketenen, verhandelen, brandmerken, afbeulen, straffen, straffeloos doden zelfs.

Beeld uit video: Zo bood de koning excuses aan voor het slavernijverleden0:50

Zo bood de koning excuses aan voor het slavernijverleden

De afgelopen tijd hebben de koningin en ik veel gesprekken gevoerd, in Nederland en op de eilanden in het Caribische deel van het Koninkrijk. We hebben gesproken met mensen die hun wortels hebben in Suriname en ook met mensen die een binding hebben met Indonesië. Onder hen mensen die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat in slavernij werd geboren. Zij hebben ons duidelijk gemaakt hoezeer de pijn nog steeds in de haarvaten zit.

Dankzij het werk van gedreven onderzoekers weten we steeds meer over het Nederlandse slavernijverleden. We weten dat meer dan 600.000 mensen op Nederlandse schepen uit Afrika over de Atlantische Oceaan werden vervoerd om te worden verkocht als slaaf of te worden ingezet op plantages. 75.000 van hen overleefden de oversteek niet. We weten óók over de omvangrijke slavenhandel oostwaarts, in gebieden onder VOC-bewind. En we weten over de wreedheden tegen de inheemse bevolking in de koloniën.

Maar er is ook zoveel wat we niet weten. In de archieven zijn veelal wel de dorre cijfers overgeleverd. Ze tonen ons de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind. Zij lieten nauwelijks sporen na.

Het wekt ontzag dat niet weinigen van hen de kracht vonden om in opstand te komen, ook al was het vaak met de moed der wanhoop. Verzetsstrijders als Boni, Baron en Joli-Coeur daagden vanuit de uitgestrekte bos- en moerasgebieden in Suriname het onmenselijke slavernijsysteem uit. Hun heldhaftigheid – en die van vele anderen – getuigt van trots en kracht die niet te breken is.

Heel soms is de stem van een zwarte vrijheidsstrijder via geschreven bronnen aan ons overgeleverd. Zoals de stem van Tula, de leider van de opstand van 1795 op Curaçao. Vijf maanden geleden waren wij samen met onze oudste dochter op de plek waar hij woonde en werkte: de toenmalige plantage Knip. Hoe redelijk en menselijk klinken Tula’s woorden in onze moderne oren. Hij beriep zich op de idealen van de Franse Revolutie en de gelijkheid van alle mensen, ongeacht hun kleur. “Wij willen niemand kwaad doen’, zei hij. “Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.” Het antwoord van het bevoegd gezag was bruut en genadeloos. Tula werd als straf geradbraakt en onthoofd.

Wij dragen de gruwelijkheid van het slavernijverleden met ons mee. De gevolgen daarvan zijn vandaag nog steeds te voelen in racisme in onze samenleving. Op 19 december vorig jaar heeft de minister-president namens de Nederlandse regering excuses aangeboden voor het feit dat mensen in naam van de Nederlandse staat eeuwenlang tot handelswaar zijn gemaakt, zijn uitgebuit en mishandeld.

Vandaag sta ik hier voor u. Als uw koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd. Maar voor mij is er daarnaast nog een andere persoonlijke dimensie. Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen.

Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. De Tweede Wereldoorlog heeft ons geleerd dat je je niet tot het uiterste achter wetten kunt verschuilen wanneer medemensen tot beesten worden gereduceerd en aan de willekeur van machthebbers zijn overgeleverd. Op een gegeven moment groeit de morele plicht om op te treden. Temeer daar slavernij hier in Europees Nederland strikt verboden was. Wat in de koloniën en in de handel overzee normaal werd gevonden en op grote schaal werd gepraktiseerd en aangemoedigd, was hier niet toegestaan. Dat wringt.

Het onafhankelijke onderzoek waartoe ik heb besloten, zal méér licht werpen op de precieze rol van het Huis van Oranje in de koloniale geschiedenis en de slavernij. Maar voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen deze misdaad tegen de menselijkheid, vraag ik vandaag, op deze dag dat we samen het Nederlands slavernijverleden herdenken, vergiffenis.

Ik realiseer me heel goed dat lang niet iedereen dezelfde gevoelens heeft bij deze herdenking. Er zijn ook inwoners van Nederland die het aanbieden van excuses zo lang na de afschaffing van de slavernij overdreven vinden. Zij ondersteunen echter in overgrote meerderheid wél de strijd voor gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht kleur of culturele achtergrond.

Daarom wil ik u vragen: stel uw hart open voor al die mensen die hier vandaag niet zijn, maar die wél samen met u willen werken aan een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen. Respecteer dat er verschillen zijn in beleving, achtergrond en voorstellingsvermogen.

Tijdens de gesprekken die de koningin en ik hebben gevoerd met nazaten van tot slaaf gemaakten, zei een van hen: “We moeten los van de verkramptheid. Fouten maken mag.” Iemand anders zei: “Laten we het ongemak omarmen.” Er is geen blauwdruk voor het proces van heling, verzoening en herstel. We betreden samen nieuw gebied. Laten we elkaar steunen en vasthouden!

Het is vandaag zestig jaar geleden dat een groep Surinaamse Nederlanders door de binnenstad van Amsterdam trok met spandoeken waarop stond ‘Ketie Kotie fri moe de’. Zij ontstaken het herdenkingsvuur dat wij vandaag brandend houden. Dit is een belangrijke dag voor iedereen die een binding heeft met Suriname, óók degenen van wie de voorouders als contractarbeiders naar de kolonie kwamen.

Beeld uit video: Koningspaar en prinses Amalia bezoeken slavenhuisjes op Bonaire1:02

Koningspaar en prinses Amalia bezoeken slavenhuisjes op Bonaire

Ik hoop dat de nakomelingen van tot slaaf gemaakten en van hen die gedwongen arbeid verrichtten in andere delen van de wereld zich vandaag opgenomen voelen in dit samenzijn. Dat zij zich evenzeer gehoord voelen. Mensen uit het Caribische deel van het Koninkrijk. En de vele Nederlanders die een binding hebben met Indonesië en die de pijn van grof onrecht in het verleden met zich meetorsen.

We hebben allemaal onze eigen familiegeschiedenis. Onze eigen emoties. Onze eigen culturele traditie die houvast geeft. Onze rituelen die troosten, symbolen die bemoedigen, woorden van wijsheid die weerklinken in ons hart. Al die tradities zijn kostbaar en verdienen respect. Maar laten we in het verlengde daarvan elkaar de hand reiken en samen bouwen aan een wereld zonder racisme, discriminatie en economische uitbuiting.

Na erkenning en excuses mogen we samen werken aan heling, verzoening en herstel. Zodat we uiteindelijk allen trots kunnen zijn op alles wat we delen. En kunnen zeggen:

Ten kon drai. Tijden zijn veranderd. Den Ketikoti, brada, sisa. De ketenen zijn verbroken, broeder, zuster. Ten kon drai. Tijden zijn veranderd. Den Ketikoti, fu tru! De ketenen zijn verbroken, echt waar! 

https://www.nu.nl/keti-koti/6270459/met-deze-tekst-bood-willem-alexander-excuses-aan-voor-het-slavernijverleden.html

President: Nationale reactie komt op excuses koning

 
02 Jul, 2023
foto
 President Chan Santokhi en de Nederlandse vicepremier tevens minister van Buitenlandse Zaken, Wopke Hoekstra, begroeten elkaar bij Kwakoe. (Foto’s: Ranu Abhelakh) 


 
President Chan Santokhi heeft meegedeeld dat er nog een “nationale reactie” zal komen op de excuses die de Nederlandse koning Willem-Alexander heeft aangehouden zaterdag in Amsterdam. De afschaffing van 160 jaar slavernij is op verschillende locaties herdacht en uitbundig gevierd.
 
Santokhi heeft tijdens zijn toespraak bij de herdenking bij Kwakoe gereageerd op de excuses. “De koning van Nederland heeft aangegeven dat de excuses met hart en ziel worden beleefd en wij verwelkomen dat. Deze excuses vormen een goed begin voor de heling en bieden ook kansen voor de doorstart van de relatie tussen onze landen die nog lang met elkaar verbonden zullen blijven.”
 
Prodowaka zaterdagmiddag van Naks naar Kwakoe en terug.
 
De excuses moeten volgens Santokhi gebruikt worden om de volkeren dichter bij elkaar te brengen, om samen op te trekken, om armoede te elimineren, om de gevolgen van klimaatverandering het hoofd te kunnen bieden en om elke vorm van slavernij uit te bannen.

“Onze nationale reactie op de excuses moet nog komen,” deelt het staatshoofd mee. “Wij zullen samen met de hele Surinaamse bevolking eensgezind werken aan een breed gedragen antwoord, zoals geformuleerd door premier Rutte; het beleid achter de komma. Onze reactie op de excuses moet van evengrote historische waarde zijn als de excuses van Nederland.”
 
 
De president merkt op dat met de excuses een verantwoordelijkheid is gelegd  bij de nazaten van de tot slaafgemaakten en contractarbeiders om “aan de wereld te bewijzen dat ondanks uiteenlopende cultuurbelevingen zij in staat zijn bij elkaar te komen om te werken aan onze eigen heling en toekomst. Heling die zal leiden tot zelfbevrijding van ons volk.”

Santokhi heeft geen tijdlijn gepresenteerd voor wanneer de “nationale reactie” te verwachten. Er waren heel wat activiteiten gisteren. Er zijn bloemen gelegd bij Kwakoe. De rode draad van diverse toespraken was het vormen van eenheid en bewustwording. Vanuit Naks is er een prodowaka gehouden naar Kwakoe. In het centrum van Paramaribo zijn duizenden gaan “chillen en wandelen”. Op het goed gevulde Onafhankelijkheidsplein zijn er tot laat optredens geweest. 

A20: Start maken met nieuw tijdperk

 
01 Jul, 2023
foto

 
Alternatief 2020 (A20) staat stil bij 160 jaar afschaffing van de slavernij en merkt op dat “hoewel onze voorouders de prijs voor ons betaald hebben om fysiek en staatkundig vrij te zijn, ons volk nog steeds gebukt gaat onder een niet aflatende koloniaal denken dat het belang van een kleine groep hoger stelt dan het belang van de meerderheid.”
 
“De slavernij die begonnen is met onze Indiaanse broeder en zusters en is voortgezet met mensen uit Afrika, heeft zowel fysiek alsook mentaal en geestelijk een zware prijs gekost. Wij kennen uit de geschiedenisboeken de prijs die Codjo, Mentor en Present betaald hebben alsook de vele moorden, verkrachtingen, verminkingen die onze voorouders hebben moeten ondergaan in de strijd voor bevrijding. De mindset of denken van de slavenhouders was ervoor zorg te dragen dat een groep rijken rijker werd, terwijl onze voorouders met het oog op de eerstvolgende generatie de strijd voerden zodat wij vandaag fysiek vrij konden leven.”
 
Van slavernij naar contractarbeiders
Na de afschaffing van de slavernij zien wij dat de toenmalige kolonisator met dezelfde mindset is voortgegaan namelijk economische uitbuiting van een grote groep ten voordele van een kleine groep plantage-eigenaren. Vele van onze voorouders die hier te lande zijn gehaald met valse voorwendselen onder meer vanuit India en Indonesië hebben zich met kracht en doorzettingsvermogen, moeten verzetten tegen deze uitbuitingsgedachte. Het resultaat is dat wij zijn gegaan van een koloniale staat naar een zelfstandige natie. Tientallen contractarbeiders zijn in die strijd ook omgekomen onder wie de groep contractarbeiders die te Mariënburg vermoord zijn geworden, waarbij de lijken niet aan de families werden afgestaan, maar in een massagraf gegooid en overdekt werden met ongebluste kalk.
 
Van kolonialisme naar onafhankelijkheid
De strijd die onze voorouders hebben geleverd op elk niveau heeft uiteindelijk ervoor gezorgd dat wij op 25 november 1975 onafhankelijk zijn geworden en nu onze eigen besluiten konden nemen als zelfstandige natie. We gedenken daarbij Louis Doedel en Anton de Kom die een dure prijs betaald hebben voor onze bevrijding.
 
A20 merkt op dat onze fysieke en staatskundige onafhankelijkheid niet ertoe geleid heeft dat wij ons hebben kunnen bevrijden van het geestelijk juk van de kolonisator om ook vrij te komen uit ons denken. Nog steeds zien wij het oude patroon van denken bij opeenvolgende machthebbers dat het belang van een grote groep Surinamers binnen en buiten Suriname onderschikt wordt gemaakt aan het belang van een kleine groep mensen waarbij nepotisme, family and friends beleid meer regel is dan uitzondering.

Van fysieke vrijheid naar geestelijke vrijheid
A20 gelooft dat hoewel Suriname staatkundig onafhankelijk is en onze voorouders de prijs hebben betaald om fysiek vrij te zijn, Suriname nog steeds geestelijk gebonden is in het denken van onze voormalige machthebbers. Vanuit haar christelijke principes gelooft zij dat Bijbels na 4 generaties (elke generatie duurt 40 jaar), Suriname geestelijk bevrijd moet worden door een nieuwe manier van denken. Herdenking 160 jaar afschaffing slavernij, zal voor ons dus in het licht moeten staan van het starten van een nieuw soort denken.
 
Een denken dat gericht is op dienstbaarleiderschap ipv een baas knecht houding zoals aangeleerd van de slavenhouders Een denken dat gericht is op het algemeen belang ipv het belang van een kleine groep zoals wij het gezien hebben in ons politiek bestel van de afgelopen jaren waarbij nepotisme, family en friends beleid de boventoon voert.

Geen overwinning zonder offers!

A20 is zich bewust dat zonder offers wij het niet gaan maken. Zonder offers is er geen ontwikkeling mogelijk. Wij hebben begrip voor enkele maatregelen die getroffen zijn door regering zoals het afbouwen van subsidies voor brandstof zodat wij geen benzine subsidiëren voor onze buurlanden middels smokkel praktijken. Waar wij weinig begrip voor kunnen opbrengen is als de regering het volk vraagt om offers te brengen, maar zelf niet bereid is om mede met het volk offers te brengen. We zullen een ander denken aan de dag moeten leggen als we daadwerkelijk verandering willen in dit land.
 
Het Surinaamse volk is niet onwillig om offers te brengen. Dit is al het derde Structurele Aanpassingsprogramma waar dit volk doorheen moet gaan. Willen wij structurele verandering hebben dan zullen wij ook ons gedrag moeten aanpassen en afstappen van Nepotisme en vriendjespolitiek. Wij zullen af moeten komen van het nepotistisch denken dat vanuit een koloniaal denken is voortgezet door opeenvolgende macht hebber.
 
Ten slot vragen wij aan de regeerder in dit land en alle Surinamers, laten wij deze dag gebruiken als een nieuwe startpunt om vanuit nieuwe denkconcepten dit land te brengen naar grotere hoogten en dienstbaar leiderschap te tonen. Suriname en Surinamers op de eerste plaatst te zetten. Laten wij vandaag nemen als de start van een nieuw tijdperk voor Suriname, het is nog niet te laat om het tij te keren voor ons geliefd land. Het volk smacht naar verandering.
    
Het kan Anders, wan tra fas’ dé! 

NPS: Zich inzetten voor een groter doel

 
01 Jul, 2023
foto

 
Keti koti; de ketenen van slavernij zijn verbroken. Op 1 juli 1863 begon een nieuw cq ander leven van mensen die sinds hun geboorte, slavernij hebben gekend althans zo hoorde het te zijn. Mensen die gedwongen onder erbarmelijke omstandigheden hebben moeten arbeiden. Tegen de gruwel die hen werd aangedaan, hadden zij geen antwoord op.
 
De strijd die volgde om vrij te kunnen zijn, bracht veel leed en pijn met zich mee. Maar wat van belang is geweest bij die strijd is dat de slaven toen één uitgangspunt hadden; samenwerken voor het behalen van een groter doel. Het doel was duidelijk om de overwinning te behalen te ontkomen onder het juk van de kolonisator. Deze aanpak moet ons allen aan het denken zetten. Terwijl de slaven zoveel hebben moeten doorstaan, waren zij in staat bergen te verzetten opdat voor hun generatie niet hetzelfde lot beschoren zou zijn. Ze werkten erg wijs en planmatig.

De wrange boodschap uit dit slavenverhaal geeft aan dat er steeds een situatie was van elkaar willen redden en niet om de anderen onaangenaam te zijn. De fysieke bevrijding was een belangrijk beginpunt, maar het traject verder wordt nu nog uitgezet en bewandeld. Geen eenvoudige taak wanneer wij in ogenschouw nemen dat ruim 400 jaren lang de mensen zijn ontnomen van het meest essentiële dat hen tot mens maakt namelijk hun cultuur.

Het gaat om 15 tot 20 miljoen mensen wiens identiteit, religie, taal, tradities, om maar enkele te noemen waren afgepakt. Ze werden als waardeloos aangemerkt en waren slechts de inventaris van de slavenmeesters. Het slavernijverleden en de koloniale tijd hebben diep doorgewerkt.

Hoe verder?
Wij zijn nu op het geestelijk punt beland, waarbij gezamenlijk antwoord gegeven moet worden op deze vraag. Het antwoord is simpel; ERKENNING!
Vanuit de voormalige kolonisator is op verschillende momenten erkend dat veel onrecht is aangedaan tijdens de Trans-Atlantische slavernij. Ook zijn excuses aangeboden over deze donkere hoofdstukken in de menselijke geschiedenis. Dat is mooi, echter zal nu een stevige aanpak aan de dag dienen te worden gelegd en beleidsmaatregelen getroffen moeten worden om te investeren in de potenties van voornamelijk de nazaten van de toen tot slaafgemaakten. De tijd is rijp! Wij citeren hierbij  Martin Luther King Jr.: “The time is always right to do the right thing.” If I cannot do great things, I can do small things in a great way.
 
Mensen moeten geen zinloos bestaan leven als dat vol is met leugens is, want dan heeft hun leven geen waarde. Laat de excuses worden omgezet in een grotere/ruimere benadering bijvoorbeeld het opzetten van een Kennis en Expertisecentrum, een leerstoel op de universiteit, een Nationaal museum over slavernij. In elk geval zal er doorgestudeerd moeten worden over hoe het herstel van het eeuwenlange leed moet plaatsvinden. Het kan zijn in de vorm van het stimuleren van onderwijskansen, mogelijkheden voor participatie in ondernemingen voor o.a. de productie of betalingen in andere vorm .

De roep is dat men zich moet inzetten voor een groter doel. Pas dan kan waarde gehecht worden aan de excuses. Pas dan heb je een bijdrage geleverd. Pas dan kan uit volle borst gesteld worden: “Wij gaan verder.” Het laatste woord over het slavernijverleden en the way forward is in elk geval nog niet gezegd. Laten wij blijven werken aan het  verbeteren van de positie van de nazaten van tot slaafgemaakte Afrikanen en de Inheemsen.

De NPS
Gregory Rusland
voorzitter 

BEP benadrukt belang reparatieproces en eenheid

 
01 Jul, 2023
foto

 
In 1863 is juridisch de fysieke slavernij in Suriname afgeschaft. De periode van arbeid verrichten door de slaven onder Staatstoezicht, heeft tien jaar geduurd. Na deze periode hebben de ex-slaven zich vrijelijk verplaatst naar diverse gebieden waar zij tegen betaling arbeid verrichten. De bijdrage die de zichzelf bevrijde slaven geleverd hebben aan de afschaffing van de slavernij in Suriname, is van wezenlijk belang geweest. Dit ondanks de verfoeilijke verdeel- en heersstrategie die kolonisatoren hebben toegepast.
 
Deze strategie heeft ondanks de mislukking toch enigszins ervoor gezorgd, dat er etnische spanning zich bij de afro Surinamers ontstaan is. Met de komst van diverse immigranten, is de etnische polarisatie toegenomen. De excessen als gevolg van de  voornoemde polarisatie, heeft ook anno 2023 nog steeds de eenheid op diverse momenten  aangetast. Tegen deze achtergrond moet er beleid ontwikkeld worden om te geraken tot nationale eenheid en solidariteit. De schade die de slavernij verricht heeft, moet volgens de BEP procesmatig gerepareerd worden. Dit reparatietraject zal op basis van eerlijkheid en gelijkheid geschieden. De basis voor natievorming zal zichtbaar deel moeten zijn van het reparatieproces
 
De politieke partij BEP zal het ingang gezette reparatietraject, in haar politiekvoering actief meenemen en een zichtbare bijdrage leveren, welke zal moeten leiden tot de zo noodzakelijke natievorming. De partij zal voorts bevorderen dat elke vorm van populisme en narcisme die opduiken binnen het kader van reparatie en natievorming, weggevaagd wordt. Dit zal gebeuren met alle geoorloofde democratische middelen. De vijand moet buiten het traject dat moet leiden tot reparatie en eenheid/natievorming, gehouden worden. The enemy must not be within.
 
De partij wil alle Surinamers oproepen het 160 jaar van afschaffing van de fysieke slavernij om te bezinnen over de maatschappelijke positie die met name de nazaten van de tot slaafgemaakten in de komende decennia zullen moeten innemen. Het mag niet zo zijn dat de afro Surinamers voor een groot deel tot de categorie gemarginaliseerden behoren of gerekend worden.

Viering 160 jaar afschaffing slavernij

 
01 Jul, 2023
foto

 
Op 1 juli 1863 werden de tot slaafgemaakten in Suriname formeel vrijgelaten, maar ze waren wel verplicht om op de plantages te werken (Staatstoezicht). Op 1 juli 1873 eindigde het Staatstoezicht en werden de voormalige tot slaafgemaakten volledig vrij.

Het slavernijverleden heeft nog steeds een aanzienlijk effect op de Afro-Surinaamse gemeenschap. Sociaal gezien heeft het slavernijverleden bijgedragen aan de vorming van sociale ongelijkheid en raciale discriminatie. Afro-Surinamers worden nog steeds geconfronteerd met structurele barrières en beperkte kansen op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid en huisvesting. Er bestaan nog steeds diepgewortelde stereotypen, vooroordelen en institutioneel racisme die de sociale mobiliteit van de Afro-Surinaamse gemeenschap belemmeren.

Op economisch gebied heeft het slavernijverleden geleid tot ongelijkheid in welvaart en eigendom. Na de afschaffing van de slavernij hadden Afro-Surinamers vaak beperkte toegang tot land, middelen en kapitaal, waardoor economische ongelijkheid is ontstaan die nog steeds voortduurt. Deze ongelijkheid manifesteert zich in lagere inkomens, hogere werkloosheidscijfers en beperkte economische kansen voor de Afro-Surinaamse gemeenschap.

Cultureel gezien heeft het slavernijverleden een diepgaande invloed op de culturele identiteit en het zelfbewustzijn van Afro-Surinamers. Het heeft bijgedragen aan het behoud van culturele tradities, zoals religie, taal, muziek en dans, die dienen als een bron van trots en veerkracht.

Psychologisch gezien heeft het slavernijverleden traumatische gevolgen gehad voor de Afro-Surinaamse gemeenschap. Het leed en de brutaliteit van de slavernij hebben diepe wonden achtergelaten die generaties lang zijn doorgegeven.

Ondanks deze uitdagingen heeft de Afro-Surinaamse gemeenschap veerkracht getoond en blijft ze streven naar gelijkheid, rechtvaardigheid en empowerment. Er zijn inspanningen gaande om de erfenis van het slavernijverleden aan te pakken, zoals bewustwording, onderwijs, politieke betrokkenheid en sociale mobilisatie. Organisaties en individuen zetten zich in voor de bevordering van gelijke rechten, economische empowerment en erkenning van het slavernijverleden.

De erkenning van het slavernijverleden speelt een cruciale rol in het emancipatorisch proces van de samenleving. Het is een belangrijk onderdeel van haar zoektocht naar sociale rechtvaardigheid, herstel en de bevordering van gelijkheid en inclusie. Door het slavernijverleden te erkennen, kunnen de historische onrechtvaardigheden en de impact ervan op de huidige sociale en economische ongelijkheden, beter worden begrepen. Het biedt een mogelijkheid om de complexe erfenis van slavernij te onderzoeken en te analyseren, en de structuren en overtuigingen die voortkwamen uit dit donker verleden aan te pakken.

De erkenning van het slavernijverleden helpt ook bij het bevorderen van een collectief bewustzijn en identiteit binnen de samenleving. Het biedt de mogelijkheid om het culturele erfgoed en de bijdragen van de Afro-Surinaamse gemeenschap te (her)waarderen en te vieren. Het moedigt de ontwikkeling van een gedeelde geschiedenis aan die alle etniciteiten in Suriname omvat, en draagt bij aan het versterken van de culturele trots en het gevoel van eigenwaarde. Bovendien kan de erkenning van het slavernijverleden de basis leggen voor onderwijsprogramma’s die een eerlijke en nauwkeurige weergave van de geschiedenis bevorderen, en die een beter begrip en waardering voor culturele diversiteit bevorderen.

De erkenning van het slavernijverleden is echter slechts een eerste stap in het emancipatorisch proces. Het moet worden gevolgd door concrete maatregelen en initiatieven die gericht zijn op het bevorderen van gelijkheid, herstelbetalingen, economische empowerment en sociale rechtvaardigheid voor de nakomelingen van de tot slaaf gemaakten. Het is een voortdurende inspanning die een diepgaande verandering in de samenleving vereist.

Het slavernijverleden was een centraal onderdeel van het koloniale systeem en kan niet los worden gezien van de economische, sociale, culturele en politieke structuren die in die periode zijn ontwikkeld. Het is belangrijk om deze verbinding te erkennen en te begrijpen om een volledig beeld te krijgen van het koloniaal verleden en de gevolgen ervan op de hedendaagse Surinaamse samenleving. Het stelt ons in staat om een eerlijke en kritische dialoog te voeren over de erfenis van het kolonialisme.

De viering van 160 jaar van de afschaffing van de slavernij biedt de gelegenheid om de strijd tegen slavernij te herdenken, eer te betuigen aan degenen die hebben geleden onder het slavernijsysteem en de bijdragen van de Afro-Surinaamse gemeenschap aan de ontwikkeling van Suriname te erkennen. Het is ook een moment van reflectie op de voortdurende strijd voor sociale rechtvaardigheid en gelijkheid, aangezien de erfenis van de slavernij nog steeds doorwerkt in de huidige samenleving.

De herdenking is een katalysator voor verdere inspanningen om ongelijkheid aan te pakken, de rechten van iedereen in de samenleving te waarborgen en te streven naar een inclusieve en rechtvaardige samenleving. Het herdenkt de vrijheid van de Afro-Surinaamse gemeenschap en biedt een kans om samen vooruit te kijken naar een betere toekomst.

Vincent Roep
 

Toespraak koning Willem-Alexander bij herdenking 160 jaar Keti Koti

 

01 Jul, 2023

foto

 Koning Willem-Alexander benadrukte dat de ketenen echt zijn verbroken. 

 

De Nederlandse koning Willem-Alexander heeft vandaag excuses aangeboden voor het slavernijverleden en heeft om vergiffenis gevraagd. Hij sprak vandaag tijdens de herdenking van 160 jaar Keti Koti in de Amsterdamse Oosterpark. Koning Willem-Alexander schrijft meteen geschiedenis. Hij is wereldwijd het eerste staatshoofd dat excuses aanbiedt voor de slavernij.

 

De volledige toespraak van de koning

Dames en heren, hier in het Oosterpark, op het Museumplein, in Suriname, in het Caribische deel van ons Koninkrijk en waar ter wereld u ook meekijkt.

‘Binnen der Stadt van Amstelredamme ende hare vrijheydt, zijn alle menschen vrij, ende gene slaven” Zo luidde de officiële bepaling uit 1644. Samen met u sta ik hier in de stad die de vrijheid al eeuwenlang boven alles liefheeft. De hoofdstad van een land dat in de loop van de geschiedenis steeds weer heeft gestreden tegen tirannie en onderdrukking.

Maar wat binnen deze stad en binnen dit land vanzelfsprekend was, gold buiten onze grenzen niet. Hier was slavernij verboden. Overzee niet. Van alle vormen van onvrijheid is slavernij wel het meest kwetsend, het meest vernederend, het meest mensonterend. Een medemens zien als koopwaar waarover je naar goeddunken kunt beschikken. Als een willoos werktuig om winst mee te maken. Dat je kunt vastketenen, verhandelen, brandmerken, afbeulen, straffen, straffeloos doden zelfs.

De afgelopen tijd hebben de Koningin en ik veel gesprekken gevoerd, in Nederland en op de eilanden in het Caribische deel van het Koninkrijk. We hebben gesproken met mensen die hun wortels hebben in Suriname en ook met mensen die een binding hebben met Indonesië. Onder hen mensen die maar drie generaties terug hoeven te gaan voor een familielid dat in slavernij werd geboren. Zij hebben ons duidelijk gemaakt hoezeer de pijn nog steeds in de haarvaten zit.

Dankzij het werk van gedreven onderzoekers weten we steeds meer over het Nederlandse slavernijverleden. We weten dat meer dan 600.000 mensen op Nederlandse schepen uit Afrika over de Atlantische Oceaan werden vervoerd om te worden verkocht als slaaf of te worden ingezet op plantages. 75.000 van hen overleefden de oversteek niet. We weten óók over de omvangrijke slavenhandel oostwaarts, in gebieden onder VOC-bewind. En we weten over de wreedheden tegen de inheemse bevolking in de koloniën.

Maar er is ook zoveel wat we niet weten. In de archieven zijn veelal wel de dorre cijfers overgeleverd. Ze tonen ons de feiten door de bril van de boekhouder. Maar de stemmen van de tot slaaf gemaakten zijn verwaaid in de wind. Zij lieten nauwelijks sporen na.

Het wekt ontzag dat niet weinigen van hen de kracht vonden om in opstand te komen, ook al was het vaak met de moed der wanhoop. Verzetsstrijders als Boni, Baron en Joli-Coeur daagden vanuit de uitgestrekte bos- en moerasgebieden in Suriname het onmenselijke slavernijsysteem uit. Hun heldhaftigheid – en die van vele anderen – getuigt van trots en kracht die niet te breken is.

Heel soms is de stem van een zwarte vrijheidsstrijder via geschreven bronnen aan ons overgeleverd. Zoals de stem van Tula, de leider van de opstand van 1795 op Curaçao. Vijf maanden geleden waren wij samen met onze oudste dochter op de plek waar hij woonde en werkte: de toenmalige plantage Knip. Hoe redelijk en menselijk klinken Tula’s woorden in onze moderne oren. Hij beriep zich op de idealen van de Franse Revolutie en de gelijkheid van alle mensen, ongeacht hun kleur. “Wij willen niemand kwaad doen’, zei hij. “Wij verlangen niet anders dan onze vrijheid.” Het antwoord van het bevoegd gezag was bruut en genadeloos. Tula werd als straf geradbraakt en onthoofd.

Wij dragen de gruwelijkheid van het slavernijverleden met ons mee. De gevolgen daarvan zijn vandaag nog steeds te voelen in racisme in onze samenleving. Op 19 december vorig jaar heeft de minister-president namens de Nederlandse regering excuses aangeboden voor het feit dat mensen in naam van de Nederlandse staat eeuwenlang tot handelswaar zijn gemaakt, zijn uitgebuit en mishandeld.

Vandaag sta ik hier voor u. Als uw Koning en als deel van de regering maak ik vandaag deze excuses zelf. Ze worden door mij met hart en ziel intens beleefd. Maar voor mij is er daarnaast nog een andere persoonlijke dimensie. Slavenhandel en slavernij worden erkend als een misdaad tegen de menselijkheid. De stadhouders en de koningen van het Huis van Oranje-Nassau hebben hier niets tegen ondernomen.

Ze handelden binnen het kader van wat toen wettelijk geoorloofd werd geacht. Maar het slavernijsysteem illustreerde het onrecht van die wetten. De Tweede Wereldoorlog heeft ons geleerd dat je je niet tot het uiterste achter wetten kunt verschuilen wanneer medemensen tot beesten worden gereduceerd en aan de willekeur van machthebbers zijn overgeleverd. Op een gegeven moment groeit de morele plicht om op te treden. Temeer daar slavernij hier in Europees Nederland strikt verboden was. Wat in de koloniën en in de handel overzee normaal werd gevonden en op grote schaal werd gepraktiseerd en aangemoedigd, was hier niet toegestaan. Dat wringt.

Het onafhankelijke onderzoek waartoe ik heb besloten, zal méér licht werpen op de precieze rol van het Huis van Oranje in de koloniale geschiedenis en de slavernij. Maar voor het overduidelijke gebrek aan handelen tegen deze misdaad tegen de menselijkheid, vraag ik vandaag, op deze dag dat we samen het Nederlands slavernijverleden herdenken, vergiffenis.

Ik realiseer me heel goed dat lang niet iedereen dezelfde gevoelens heeft bij deze herdenking. Er zijn ook inwoners van Nederland die het aanbieden van excuses zo lang na de afschaffing van de slavernij overdreven vinden. Zij ondersteunen echter in overgrote meerderheid wél de strijd voor gelijkwaardigheid van alle mensen, ongeacht kleur of culturele achtergrond.

Daarom wil ik u vragen: stel uw hart open voor al die mensen die hier vandaag niet zijn, maar die wél samen met u willen werken aan een samenleving waarin iedereen volwaardig kan meedoen. Respecteer dat er verschillen zijn in beleving, achtergrond en voorstellingsvermogen.

Tijdens de gesprekken die de Koningin en ik hebben gevoerd met nazaten van tot slaaf gemaakten, zei een van hen: “we moeten los van de verkramptheid. Fouten maken mag.” Iemand anders zei: “laten we het ongemak omarmen.” Er is geen blauwdruk voor het proces van heling, verzoening en herstel. We betreden samen nieuw gebied. Laten we elkaar steunen en vasthouden!

Het is vandaag zestig jaar geleden dat een groep Surinaamse Nederlanders door de binnenstad van Amsterdam trok met spandoeken waarop stond ‘Ketie Kotie fri moe de’. Zij ontstaken het herdenkingsvuur dat wij vandaag brandend houden. Dit is een belangrijke dag voor iedereen die een binding heeft met Suriname, óók degenen van wie de voorouders als contractarbeiders naar de kolonie kwamen.

Ik hoop dat de nakomelingen van tot slaaf gemaakten en van hen die gedwongen arbeid verrichtten in andere delen van de wereld zich vandaag opgenomen voelen in dit samenzijn. Dat zij zich evenzeer gehoord voelen. Mensen uit het Caribische deel van het Koninkrijk. En de vele Nederlanders die een binding hebben met Indonesië en die de pijn van grof onrecht in het verleden met zich meetorsen.

We hebben allemaal onze eigen familiegeschiedenis. Onze eigen emoties. Onze eigen culturele traditie die houvast geeft. Onze rituelen die troosten, symbolen die bemoedigen, woorden van wijsheid die weerklinken in ons hart. Al die tradities zijn kostbaar en verdienen respect. Maar laten we in het verlengde daarvan elkaar de hand reiken en samen bouwen aan een wereld zonder racisme, discriminatie en economische uitbuiting.

Na erkenning en excuses mogen we samen werken aan heling, verzoening en herstel. Zodat we uiteindelijk allen trots kunnen zijn op alles wat we delen. En kunnen zeggen:

 

Ten kon drai. Tijden zijn veranderd. Den keti koti, brada, sisa. De ketenen zijn verbroken, broeder, zuster. Ten kon drai. Tijden zijn veranderd. Den keti koti, fu tru! De ketenen zijn verbroken, echt waar!
 
De vreugde na de excuses van het Nederlandse staatshoofd was duidelijk. Het publiek was heel emotioneel.
 

ABOP wijst op belang natievorming

 
01 Jul, 2023
foto

 
160 jaar geleden is het vandaag dat Nederland de slavernij in Suriname heeft afgeschaft. De Algemene Bevrijdings en Ontwikkelings Partij (ABOP) staat er echter ook bij stil dat de eigenlijke vrijheid van de tot slaafgemaakten op 1 juli 1873 plaatsvond, omdat na de formele afschaffing van de slavernij de slaven nog 10 jaar onder toezicht hebben moeten werken op de plantages. Onder zeer erbarmelijke situaties werd het zware werk verricht om de zo gewilde producten te exporteren naar Europa.
 
Ongeoorloofd beroofd worden van je vrijheid kan nooit goed zijn. Zowel lichamelijk als geestelijk zal dit gevolgen hebben. Dit is heden ten dage nog steeds te merken. Nakomelingen van de slaven hebben tot op heden de gevolgen overgehouden van deze zeer donkere periode in onze geschiedenis. Vrij zijn is het hoogste goed dat je kan hebben als mens.
 
Dat er sinds kort een positieve doorbraak is in de gedeelde geschiedenis van Nederland en Suriname, stemt de ABOP goed. Dit zal bijdragen tot het proces van heling. Een stap in de goede richting, maar wij weten dat er veel meer gedaan zal moeten worden om de zogeheten ‘Gouden Eeuw’ van de kolonisator enigszins te verzachten voor de nazaten van de slaven.
 
Voor de natievorming is het heel belangrijk dat wij als Surinamers beseffen dat de contractarbeiders die na de afschaffing van de slavernij naar Suriname zijn gehaald het zware werk hebben gedaan bijkans onder dezelfde omstandigheden als de tot slaafgemaakten. Dat hebben wij gemeen met elkaar. Als wij dat beseffen, zal er geen wig tussen ons te drijven zijn en gaan wij gebroederlijk verder met de ontwikkeling van dit land.  
De ABOP wenst eenieder een bezinningsvolle Manspasi Dei toe.

Koning Willem-Alexander biedt excuses aan voor slavernijverleden

 
01 Jul, 2023
foto
 De Nederlandse koning Willem-Alexander heeft zojuist ‘sorry’ gezegd voor het wrede koloniale verleden. Nederland heeft ruim 550.000 mensen uit Afrika tot slaafgemaakt. (Beeld: NOS) 


 
“Ten kon draai, de tijden zijn veranderd. Den keti koti fu tru. De ketenen zijn verbroken. Echt waar.” Koning Willem-Alexander van Nederland heeft zojuist excuses aangeboden voor het Nederlandse slavernijverleden. Hij hield een toespraak tijdens de nationale herdenking slavernijverleden in Oosterpark in Amsterdam. Zijn toespraak werd live uitgezonden door de NOS.

Velen in het publiek raakten emotioneel tijdens de toespraak van de koning. De excuses zijn met luid applaus ontvangen. De Nederlandse premier Mark Rutte bood vorig jaar december al namens zijn regering excuses aan voor wat de slaafgemaakten is aangedaan.
 
In Suriname is op bezoek de vicepremier van Nederland Wopke Hoekstra voor een officieel bezoek. Hij is tevens ook minister van Buitenlandse Zaken. Hoekstra zal hier verschillende activiteiten bijwonen en gesprekken voeren met de Surinaamse autoriteiten. Hij werd op de luchthaven verwelkomd door minister Albert Ramdin.
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/76401

PRO: Meer waardering tot slaafgemaakten via onderwijs

 
01 Jul, 2023
foto

 
Vandaag herdenken we dat het 160 jaar geleden is, dat op 1 juli 1863 de slavernij in Suriname wettelijk werd afgeschaft. De eeuwenlange Trans-Atlantische slavernij en slavenhandel waren een van de grootste wreedheden tegen de menselijkheid in de recente geschiedenis. Nog steeds leven mensen die rechtstreeks verhalen hierover hebben vernomen van hun opa’s of oma’s, die als kind de slavernij hebben meegemaakt.
 
Na de wettelijke afschaffing moesten de ‘vrijgekomen’ slaven als ‘overgangsperiode’ nog tien jaar ‘verplicht’ werken op de plantages, tegen een magere vergoeding. Dat, terwijl plantage-eigenaren een riante ‘compensatie’ kregen voor ‘verlies’ van hun vrijgekomen slaven. Velen stellen daarom dat de slavernij niet 160 maar 150 jaar geleden ‘feitelijk’ is afgeschaft. Feit is dat op 1 juli 1863 geen enkele (geboren) Afrikaanse tot slaafgemaakte nog ‘eigendom’ of ‘lijfeigene’ was van een ‘meester’, die naar willekeur kon overgaan tot wreedaardige lijfstraffen.
 
Erkend als mens
Vandaar de benaming ‘Emancipatie’ of ‘Manspasi’ voor de wettelijke afschaffing van de slavernij. De tot slaafgemaakten waren niet langer gelijk aan ‘goederen’ of ‘vee’ maar erkent als mens door de blanke onderdrukkers. Dat herdenken en vieren we.
Iedereen is vanaf zijn of haar geboorte ‘mens’; zo zijn wij genetisch en geestelijk geschapen. Daarvoor is geen erkenning of instemming van een andere nodig. Maar zoals meestal met onderdrukking, kan een systeem ontstaan van lichamelijke, geestelijke en culturele ‘verontmenselijking’, die eeuwen kan duren zoals ons slavernijverleden. Veelzeggend hiervoor is de benaming ‘marrons’ die is afgeleid van ‘marronage’, wat ‘weggelopen vee’ betekent.
 
Drie eeuwen waarbij je totaal werd ontdaan van je menswaardigheid, is van een geestelijk trauma dat zijn weerga niet kent. De negatieve effecten ervan, al of niet zichtbaar, werken na ruim anderhalve eeuw nog steeds door op de nazaten als bevolkingsgroep en op Suriname als natie.
 
Negatieve doorwerking
Relatief sinds kort groeit de bewustwording over in hoeverre het slavernijverleden negatief doorwerkt op de sociaal-economische en maatschappelijke kansen van nazaten van Afrikaanse tot slaafgemaakten. Als er wordt geleefd zonder gedegen historisch besef, dan is er sprake van ‘onwetendheid’, hoe ‘hooggeschoold’ je ook bent.
Dit geldt voor alle nazaten van welke bevolkingsgroep dan ook. ‘Hoe wij ook hier samen kwamen’ of al waren, en het ons daarna verging; we hebben allen als natie te weinig historisch besef hierover. Een samenleving die ‘onwetend’ blijft of is over haar vertrekpunt, zal altijd richtingloos of oriëntatieloos blijven dobberen. Immers van een bewust gekozen koers kan namelijk geen sprake zijn.
 
Daarom zet de Partij voor Recht van Ontwikkeling (PRO) het zwaartepunt op onderwijs als ‘recht’ en als sleutel of instrument tot ‘ontwikkeling’. Hierdoor zijn wij een partij waarbij ‘nationaal’ en ‘vooruitstrevend’ geen loze kreten zijn, maar hiermee concreet worden ingevuld. Op basis van een duidelijke visie.
 
Onmisbare voorwaarde
Wat wij ook als jonge zelfstandige natie van de grond willen krijgen, hiervoor is kennis – dus onderwijs en educatie – een onmisbare voorwaarde voor de gewenste maximale ontwikkeling. Via het recht daarop zullen we alle (kwetsbare) groepen in ons land laten ‘emanciperen’. De geschiedenis bewijst dat dit recht niet vanzelfsprekend is. Onze Afrikaanse voorouders hebben dat eeuwenlang letterlijk en aan den lijve ondervonden.
 
Zij hebben met hun zweet, tranen en bloed dit offer gebracht, waardoor wij vandaag de dag als natie in vrijheid mogen leven, met alle rechten en kansen die daaraan verbonden zijn. Als eerste stap en voorwaarde voor hun ‘emancipatie’ (menselijke gelijkstelling) kwam 150 jaar geleden hun wettelijke erkenning als mens, na eeuwen van onderdrukking en verontmenselijking.
 
Dit onvrijwillige, lang aanhoudende en bloedig offer, mag niet voor niets zijn geweest. Daarom is het grote noodzaak dat we als natie ons historisch besef en bewustwording gaan vergroten, via onderwijs en educatie. Dit niet alleen voor onze gerichte koersbepaling, maar ook opdat wij op basis van alwetendheid, grotere waardering en koestering opbrengen voor dit offer.
 
Laten we daarom dit jubileumherdenkingsjaar van ‘Keti Koti’ tot een extra bezinningsvolle dag maken. En vanwege zijn niet-vanzelfsprekendheid vooral ook uitbundig vieren als ‘dag van vrijheden’ voor álle Surinamers, hoe en van waar we ook hier samen kwamen. De PRO wenst alle Surinamers ter wereld, en in het bijzonder de nazaten van de Afrikaanse tot slaafgemaakten, wan Switi Manspasi Dei! 

SPA: Samen moderne uitbuiting en onderdrukking tegengaan

 
30 Jun, 2023
foto

 
Op 1 juli 2023 herdenken wij 160 jaar afschaffing van de slavernij. Op deze dag denken wij terug aan onze tot slaafgemaakte voorouders die met enorm doorzettingsvermogen een periode van onmenselijke onderdrukking en uitbuiting hebben moeten doorstaan. Een periode vol bloed, zweet en tranen.

Heden ten dage hebben wij nog te kampen met verschillende uitdagingen op het gebied van onderdrukking en uitbuiting in Suriname, daarom wil de SPA u met een positieve boodschap moed inspreken. Wij onderstrepen dat de moderne manier van onderdrukking en uitbuiting van de arbeidende mensen in alle vormen voorkomt.

Samen met zuivere denkers en uitvoerders op de voorlinie, kunnen wij in eenheid en met geloof in eigen kunnen ook deze periode achter ons zetten. Laten wij bewust kiezen voor de opbouw van ons geliefd land Suriname. Laten wij strijden zodat de generaties die na ons volgen een zorgeloze toekomst hebben. Laten wij samen die moderne uitbuiting en onderdrukking tegengaan en samenwerken aan een beter Suriname.

Op deze bijzondere dag bestaat de SPA 36 jaar. 36 jaren lang is ons streven en één van de doelstellingen van de SPA om op te komen voor de arbeidende mens.

Wij willen u op het hart drukken om de komende verkiezingen te kiezen voor leiders die het algemeen belang in acht nemen, met liefde en doorzettingsvermogen Suriname naar grotere hoogte brengen op de ontwikkelingsladder. Laten wij samen als echte Srananmans kiezen voor een stabiele groei en ontwikkeling van onze toekomstige generaties. Samenwerken loont. 

Gedenken keti koti van onschatbare waarde

 
30 Jun, 2023
foto

 
Slavernij is een vorm van onvrijwillige dienst waarin een persoon wordt behandeld als het eigendom van een andere persoon. Wij kunnen ons voorstellen wat het betekent om tegen de wil in uit een vertrouwde omgeving van mens en milieu te worden onttrokken. En bovendien onder erbarmelijke omstandigheden tot zware arbeid te worden gedwongen en structureel te worden mishandeld en vernederd.
 
Alhoewel de slaafgemaakten in Suriname de proclamatie van de ‘afschaffing’ van de slavernij op 1 juli 1863 te horen kregen, moesten ze nog tien jaar verplicht op de plantages blijven werken. Dit is zo goed buiten beeld gebleven, dat zelfs de meeste nazaten tot voor kort niet wisten dat dit een nieuwe vorm van slavernij en staatsdwang was. In werkelijkheid wilden de kolonisatoren van toen nog zo lang mogelijk profiteren van hun arbeid en deze tijd gebruiken om naar vervangende landbouwkrachten te zoeken. De voormalige slaafgemaakten kregen geen schadeloosstelling. Er zijn veel verschillen maar ook veel overeenkomsten over de periode van slaven en contract arbeiders.
 
De immigratie van Chinezen, Brits Indiërs en Javanen was het directe gevolg van de afschaffing van de slavernij. De omstandigheden waarin deze immigranten terechtkwamen was veel vergelijkbaar met die van de slaven gebaseerd op exploitatie, vernedering en uitbuiting.
 
De verzetsstrijders Jumpa Raygaroo, Ramjanee en Mathura hebben evenals Baron, Boni en Joli Coeur een moedige strijd geleverd tegen het onderdrukkingssysteem van de koloniale machthebbers. Wij dienen doordrongen te zijn van de enorme fysieke- en geestelijke offers die ten grondslag hebben gelegen aan het streven naar lotsverbetering van onze voorouders. De fysieke ketenen hebben plaatsgemaakt voor sociale en maatschappelijke ketenen, waarvan het ontkennen inmiddels geen zin meer heeft.
 
Het is pijnlijk te constateren dat er nog steeds wordt gediscrimineerd op basis uiterlijk, geloof en politieke kleur. Het gedenken betekent ons te verzetten tegen elke vorm van de slavernij in ons zelf, en onze samenleving. Daarom is de Keti Koti herdenking en viering van ons aller bevrijding van onschatbare waarde voor de totale gemeenschap.
 
De Stichting Hindostaanse Immigratie feliciteert alle bevolkingsgroepen die destijds naar Suriname zijn gebracht en een harde en rechtvaardige strijd hebben geleverd voor een beter bestaan van hun lotgenoten, met de viering van de bevrijding van onze voorouders en wenst u allen een bezinningsvolle dag toe.
 
Het bestuur van de Stichting Hindostaanse Immigratie

CCK staat stil bij het slavernijnverleden en de rol van de kerk

 
30 Jun, 2023
foto

 
Het jaar 2023 is een zeer markant jaar. Een jaar waarbij wij aandacht besteden aan drie gebeurtenissen in onze geschiedenis. Honderdzeventig jaar Chinese Immigratie, honderdzestig jaar afschaffing slavernij en honderdvijftig jaar Hindoestaanse immigratie. Deze drie momenten zijn medebepalend geweest voor onze geschiedenis en zij geven deels een verklaring van de etnische Surinaamse samenleving. Hierbij mag niet worden vergeten, dat de Inheemsen de oorspronkelijke bewoners waren.
 
Het heden komt voort uit het verleden en het heden kijkt uit naar de toekomst. Verleden, heden en toekomst. Deze drie stadia zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit is geen cliché maar realiteit. Vandaar dat ze zich niet van elkaar laten scheiden, maar ze onderscheiden zich wel van elkaar.

Het Comité Christelijke Kerken, waarin verschillende christelijke denominaties participeren, heeft vanuit haar christelijk geweten de taak op zich genomen om op grond van haar geschiedenis, bijzonder stil te staan bij het slavernij verleden en de rol van de Kerk daarbij. De tot slaafgemaakten uit Afrika moesten onder andere produceren voor de Europese markten. Ze werden weg geroofd uit hun leef- en cultuuromgeving. Na een traumatische ervaring van gevangenneming moesten ze een bootreis afleggen onder onmenselijke omstandigheden over de oceaan en belandden ze uiteindelijk op plantages in de kolonies. Ze werden toen naar lichaam en ziel uitgebuit. Hun menselijke waardigheid werd de tot slaafgemaakten helemaal ontnomen. Wie over dit alles hoort kan zich de verschrikkingen moeilijk eigen maken.

Waar was de Kerk toen en welke rol heeft de Kerk hierin gespeeld?
De Kerk heeft als instituut jammer genoeg ook een rol in dit slavernijverleden vervuld. Zendelingen en daarna predikanten en missionarissen hebben bewust meegeholpen aan instandhouding van het verwerpelijk mensonterend systeem van uitbuiting, uitsluiting en discriminatie. De Bijbel werd misbruikt om slavernij te rechtvaardigen. Toegegeven moet worden dat er bijbelteksten zijn, die zich daarvoor lenen en dan ook regelmatig als ‘wapens’ werden ingezet om de slavernij te verdedigen. Maar dat was niet Gods bedoeling met Zijn Woord!

Wij zijn allen geroepen om vrij te zijn, maar misbruik die vrijheid niet en dien elkaar in liefde. Zo heeft God het met een ieder bedoeld. Zonder onderscheid des persoon! De lijfelijke slavernij is al honderdzestig jaar geleden afgeschaft, maar er zijn moderne vormen van slavernij ontstaan die eveneens ingrijpen in de waardigheid van de mens. Daarom blijft de boodschap van bevrijding en verlossing van slavernij relevant in onze samenleving en in het bijzonder in onze kerken.
Zoals het ook door anderen gezegd wordt: De huidige leiding van de christelijke kerken draagt geen schuld ter zake de slavernij in de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw, maar erkent dat het er geweest. Het kan niet weggepoetst worden en neemt niet weg schuld te bekennen.
 
De gevolgen voor de nazaten van de tot slaafgemaakten zijn nog steeds voelbaar en zal nog enige tijd duren alvorens die geheeld zijn. Maar wij moeten verder. Verder onderzoeken naar de geschiedenis van de kerk hoe zij gewillig zonder kritiek zich heeft meegesleept en zich heeft aangepast om economische en politieke belangen.

Het CCK zal zich daarvoor inzetten samen met anderen, die hetzelfde doel nastreven. Voor onder andere verandering van het negatief zelfbeeld, die vele nazaten van de tot slaafgemaakten nog met zich meedragen. Verder onszelf te blijven herinneren aan het beeld van God in ieder mens, het helpen verlichten van de nog voelbare pijn bij velen binnen onze samenleving en het streven naar verzoening door met elkaar in gesprek te gaan over deze pijnpunten. Aangezien het bij de kerk gaat om de totale mens, kan zij zich niet aan deze opdracht onttrekken. We moeten naar een situatie toe waar alle bevolkingsgroepen in onze samenleving moeten kunnen zingen “Fu rust en vrede musu de na kondre alasey. 

VHP: Excuses start van nieuw begin

 
30 Jun, 2023
foto

 
Dit jaar herdenken wij op 1 juli in Suriname, Nederland en op de Nederlandse Antilllen, 160 jaar afschaffing van de Slavernij. Hoewel het dit jaar een jubileumjaar betreft, kan deze dag niet als een feestdag gezien worden. Het is beter om te spreken van een gedenkdag. Deze bijzondere dag heeft een internationaal karakter vanwege de Trans-Atlantische slavenhandel.
 
De periode van slavernij die daaruit voortvloeide, heeft diepe en onherstelbare wonden geslagen in vele leefgemeenschappen zoals in Afrika en de Amerika’s. Als we het hebben over de slavernij in Suriname moeten we uiteraard niet uit het oog verliezen dat er ook leed is aangedaan aan de inheemsen. Als eerste bewoners van Suriname hebben ze ook pijn geleden tijdens de koloniale overheersing. 
 
Ook de contractarbeiders die achtereenvolgens uit China, India en Indonesië naar Suriname gehaald zijn om te werken op de plantages hebben het ondervonden. De slechte omstandigheden vertoonden veel gelijkenissen met de periode van slavernij. Het is dan ook goed om te zien dat 160 jaar na de afschaffing van de slavernij nog steeds veel aandacht geschonken wordt aan deze donkere periode. 
 
Zo heeft premier Rutte op 19 december 2022 voor het eerst in de geschiedenis namens de Nederlandse staat, excuses uitgesproken. Nederland had een voorname rol tijdens de periode van de slavernij en de internationale slavenhandel. Uiteraard hopen wij dat het uitspreken van de excuses niet het eindpunt betekent, maar eerder de start van een nieuw begin.
 
Als we na 160 jaar om ons heen kijken, constateren wij dat het onderwerp Keti Koti oftewel het breken van de ketenen, nog steeds erg actueel is. In vele delen van de wereld, zo ook in Suriname zijn er nog steeds personen die onder dwang en vaak onder zeer slechte omstandigheden arbeid moeten verrichten. Ook kinderen zijn hier nog steeds de dupe van.
Slavernij in welke vorm dan ook, manifesteert zich in situaties waarbij personen vanuit hun machtsposities voor eigen gewin anderen dwingen tot het verrichten van zware arbeid. Dit veelal tegen geen of slechte vergoeding. Het is dan ook belangrijk dat wij ons hiertegen blijven verzetten. Immers slavernij kan leiden tot ernstig lichamelijk maar ook geestelijk letsel voor de tot slaaf gemaakten.
 
Op deze dag is het ook goed om stil te staan bij de impact die de slavernij tot heden heeft gehad op het zelfbeeld van de tot slaafgemaakten en de nazaten van deze groep. Een zelfbeeld dat geleid heeft tot generaties lang van minderwaardigheidsgevoel, een gevoel van gebrek aan acceptatie, discriminatie en zelfs racisme. Willen wij slavernij uitbannen dan zullen wij allereerst moeten erkennen dat elk individu, ongeacht ras, huidskleur of geloof, daadwerkelijk gelijk is. In een wereld van gelijkheid en naastenliefde bestaat er immers geen ruimte voor personen die anderen minderwaardig behandelen, uitsluiten op basis van uiterlijke kenmerken en zelfs tot slaaf maken.
 
De VHP roept op deze bijzondere dag eenieder op, de universele rechten van elk individu te allen tijde te respecteren en ieder mens gelijkwaardig te behandelen. Alleen op deze manier zullen we Suriname tot één natie kunnen maken, een land waarin geloof ras of kleur niets uitmaakt. De VHP wenst de gehele Surinaamse samenleving een bezinningsvolle en een waardige Keti Koti toe. Wans’ ope tata komopo, Wi mu seti kondre bun.
 

30 juni 2023 Vlissingen wilde geen slavernijmonument, maar heeft het nu toch

 

 

 

29 juni 2023 Emoties kapen slavernijdebat: ‘Betwijfel of dit leeft buiten kring van activisten’

 
 

 

 
 

 

 
 

 

Voorstellingen, wandelingen en exposities in het kader van afschaffing slavernij

Keti Koti uitbundig gevierd in het theater

 

Keti Koti, de viering van de officiële afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863, wordt steeds grootser gevierd. Door heel Nederland worden activiteiten georganiseerd en zo’n zestig instellingen, variërend van schouwburgen tot musea, hebben zich inmiddels aangesloten bij Theater voor Keti Koti (TvKK).

In Leeuwarden wordt Un dia nobo – Wan nyun dey – In nije dei gespeeld.

In Leeuwarden wordt Un dia nobo – Wan nyun dey – In nije dei gespeeld.

In Den Haag zijn er theatervoorstellingen zoals Tijd zal ons leren, waarin actrice Romana Vrede je meeneemt in haar persoonlijke verhaal én de magische verhalen van de verzetshelden die hebben gestreden voor vrijheid. Van de Veenfabriek is Koken voor Amba (6+) te zien. Aan de hand van de Surinaamse keuken wordt de familiegeschiedenis van de 10-jarige Amba verteld. Begeleid door swingende liedjes wordt het spoor van Amba’s familie terug in de tijd gevolgd: van Nederland via Suriname naar West-Afrika. Jacintha Groen maakt ondertussen smakelijke Surinaamse verjaardagstraktaties.

Het is alweer de zesde keer dat Het Nationale Theater een uitgebreid Keti Koti – wat ’verbroken ketenen’ betekent – programma heeft samengesteld. Naast deze voorstellingen kun je ook nog mee met een speciale stadswandeling en in de Koninklijke Schouwburg klinkt er de hele week muziek.

Pijnlijk

Theatergroep Aluin en Raymi Sambo Maakt brengen in de Schuur in Haarlem de voorstelling Ik zeg toch sorry. Zes acteurs komen hierin bij elkaar om de viering van de afschaffing van de slavernij na te spelen. Wat het inleven in deze historische personages doet met de acteurs zelf, hoe ze zich tot het onderwerp verhouden in deze tijd en of het van invloed is op hun onderlinge verhoudingen, wordt langzaam en pijnlijk duidelijk. Want al snel blijkt dat de acteurs niet altijd raad weten met het standpunt van hun personage, laat staan met de mening van hun collega’s. Wat betekent het om anno nu ’sorry’ te zeggen voor iets wat zo lang geleden lijkt?

’Ik zeg toch sorry’ is geselecteerd voor het Theaterfestival 2023, als een van de meest indrukwekkende voorstellingen van het afgelopen seizoen.

’Ik zeg toch sorry’ is geselecteerd voor het Theaterfestival 2023, als een van de meest indrukwekkende voorstellingen van het afgelopen seizoen.

Deze voorstelling, die eerder dit seizoen al te zien was, is geselecteerd voor het Theaterfestival 2023 als een van de meest indrukwekkende voorstellingen van het afgelopen seizoen. Actrice Urmie Plein is genomineerd voor de prestigieuze Colombina, de prijs voor de beste vrouwelijke bijrol.

Oer-Hollands

Regisseuse Victorine Plante: „Ik vind het een groot gemis dat ik op school zo weinig heb geleerd over dit verleden. Ik kon het daarom best makkelijk op afstand houden. Letterlijk op afstand, dat gebeurde lang geleden. Toen ik me ging verdiepen, bleek alles aan dit verleden oer-Hollands te zijn: de economische motieven, de angst om ergens voor te betalen, de angst om je verleden onder ogen te komen. Ik probeer met Ik zeg toch sorry deze angst te overwinnen, niet meer bang te zijn om toe te geven dat deze bladzijden pikzwart zijn. Ik zeg ook sorry. Omdat ik het zo lang op afstand heb gehouden.

In Theater Het Pakhuis in Hoorn vertelt actrice Nel Lekatompessy over de dag dat haar ouders vanuit het verre Indonesië in de haven van Rotterdam aankwamen. Aan de spulletjes van opa en oma kleven vaak de meest bijzondere verhalen. Dat geldt ook voor een oud Verkade-blik in Biskoewit Verkade (8+).

De Kast

En in de tuin van Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden wordt de muzikale voorstelling Un dia nobo – Wan nyun dey – In nije dei gespeeld. In de voorstelling wordt ook een speciaal voor de gelegenheid gemaakte versie van het bekende Friese lied In nije dei van De Kast gebracht.

Yuli Minguel, die het nummer samen met Hiske Oosterwijk ten gehore brengt, vertaalde het nummer in het Papiaments, „Ik vind het essentieel om met theater dit belangrijke onderwerp op een menselijk niveau te kunnen delen”, aldus Minguel.

Bediende

In de voorstelling is te zien hoe Es (Yuli Minguel) en Wietske (Hiske Oosterwijk) zijn belast met de beveiliging van een bijzonder kunstwerk. Wanneer in Sideron, een zwarte bediende van Marijke Meu, in de keramieken lijst tot leven komt, leidt hij hen langs de slavernijgeschiedenis van Curaçao, Suriname, Afrika en Friesland.

Naast de voorstelling organiseert ’A Guide to Leeuwarden’ een speciale stadswandeling over het koloniale verleden van Leeuwarden.

De wandeling start bij het Stadhouderlijk Hof en eindigt bij het Keramiekmuseum Princessehof.

’Theater voor Keti Koti’ vindt plaats van 29 juni t/m 1 juli door heel Nederland. Voor het volledige programma: theatervoorketikoti.nl

27 juni 2023 DNA-voorzitter: Gevolgen Slavernij nog steeds voelbaar in samenleving

26 juni 2023 Christelijke gemeenschap moet verantwoordelijkheid voor rol in slavernijverleden

 

25 juni 2023
Op 25 juni 2023 heb ik met groot genoegen de herdenkingsweek ingeluid waarin aandacht besteed zal worden aan het Afro-Surinaamse muzikale erfgoed en cultuur. De Afro-Surinaamse muziek, met wortels in Afrika, is door de generaties heen ontwikkeld en doorgegeven. Deze week zal de ‘Wi poku Kulturu go na Manspasi’ gepresenteerd worden, een unieke showcase van spreek- en muziekuitingen die zich in 300 jaar hebben ontwikkeld. Dansstijlen en klederdrachten zullen tot leven komen in deze prachtige presentatie. Cultuur vormt onze identiteit en brengt ons samen. Laten we deze week gebruiken om te reflecteren en ons rijke erfgoed te omarmen.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

26 juni 2023 Festiviteiten herdenking afschaffing slavernij ingeluid

 

26 Jun, 2023

foto

previousPresident steekt een fakkel aan te Waka Pasi. Hiermee is officieel gestart met de activiteiten over 160 jaar afschaffing van de slavernij. (Foto: René Gompers)next
foto

President Chan Santokhi en Siegmien Staphorst van de nationale commissie Jubileumjaren voeren een dans uit.
 

foto

 

23 juni 2023 Samenwonen en samenwerken in Nederland

23-06-2023

 

22 juni 2023 Activiteiten 160 jaar Keti Koti moeten bijdragen aan bewustwording

 
 

 

22 juni 2023 Op Keti Koti worden voortaan de Nederlandse, Surinaamse en de vlaggen van de voormalige Nederlandse Antillen gehesen

 

 
Deelnemers aan de herdenkingstocht Memre Waka. Deze herdenkingstocht kondigt het officiële begin aan van de Keti Koti-maand. Beeld ANP
 

23 juni 2024 Eigen optocht Zuidoost naar nationale herdenking Oosterpark