Die overbezorgde moeder die je zelf had, de ingewikkelde relatie met je vader, hoe je onbewust altijd voor je gescheiden ouders zorgde: ineens komen oude gevoelens naar boven als je moeder bent geworden. Herinneringen en pijnpunten uit je jeugd lijken feller dan ooit.

 ,,Het komt veel voor en is goed te verklaren’’, vertelt Madelon Lutgert-Plante. Ze begeleidt als erkend coach en schrijver van Moedergodin moeders in hun transformatieproces. ,,Zodra je moeder wordt, herleef je eigen herinneringen doordat je dingen weerspiegelt ziet in de omgang met je eigen kinderen.’’

In haar praktijk treft Lutgert-Plante veel moeders die worstelen met hun eigen verleden en hun nieuwe rol als moeder. ,,Aan de ene kant willen we doorgeven wat we hebben gewaardeerd aan onze jeugd en onze opvoeding, en aan de andere kant willen we het helemaal anders doen dan onze ouders. Maar het doorbreken van oude patronen vraagt nogal wat van je. Deze opgeslagen patronen bevinden zich in je onderbewuste; de ervaringen uit je eerste duizend dagen liggen opgeslagen in je limbisch systeem, een van de oudste gedeeltes van je hersenen. Als je onder stress komt te staan, zoals wanneer je moeder wordt, verschijnen oude patronen in vol ornaat op het podium’’, legt ze uit.

De relatie met je eigen moeder is volgens de coach het meest bepalend voor hoe je zelf in het moederschap staat. ,,Om je ten diepste te kunnen verbinden met je kindje, is het belangrijk om de relatie met je moeder zoveel mogelijk te helen. Dat hoeft niet letterlijk met haar, maar het gaat om je houding ten aanzien van haar. Wat heeft je innerlijke kind gemist van haar? Wat heeft jouw kinddeel eigenlijk nodig gehad van die moeder? Daar ruimte en aandacht aan geven vanuit je volwassen plek, helpt bij het helen van die relatie.’’

Zelf merkt Lutgert-Plante, als moeder van twee dochters, ook regelmatig dat het tijd is even stil te staan bij haar kindgevoelens. ,,Als de oudste een driftbui krijgt bijvoorbeeld en ik de neiging heb om terug te schreeuwen, ben ik meteen waakzaam. Die heftige reactie van mij gaat niet over het nu, maar ontstaat omdat er iets uit mijn jeugd wordt getriggerd: ik mocht nooit boos of opstandig zijn. Ieder kind heeft een speelse en vrije kant, maar ook een gekwetste en getraumatiseerde kant. En dat hoeft helemaal geen trauma met een hoofdletter T te zijn. Als je maar beseft dat die onverwerkte gevoelens aandacht nodig hebben’’, licht ze toe.

,,Moeder worden is misschien wel de grootste transformatie die je als vrouw meemaakt’’, aldus de deskundige. ,,Er is zelfs een term voor; matrescentie. Net als de adolescentie, de puberteit, maak je als kersverse moeder lichamelijke en hormonale veranderingen door, die maken dat je je emotioneel anders voelt en anders in de wereld komt te staan. Doe daar slaapgebrek en het zorgen voor een afhankelijk wezentje bij, en je snapt: niet zomaar een proces, dat moeder worden. Soms lijkt het wel alsof je het moederschap er gewoon bij moet doen, maar hier mag je zeker aandacht aan geven.’’