Ik was Leerling op de “Amersfoort” en in Paramaribo ging ik met Flip de 3e stuurman de wal
op met van wat bootwerkers geleende fietsen.
We zijn eerst naar het postkantoor gegaan, want Flip en ik verzamelden postzegels en we
hoopten hier onze verzameling wat aan te kunnen vullen.
Er waren vier loketten in het postkantoor, waarvan er één geopend was.
Wij hebben rustig gewacht tot dat we aan de beurt waren, waarna een wat oudere Surinaamse
dame ons te woord stond.
“Postzegels voor de verzameling”?, zei zij, “Dan moet u bij de filatelie zijn, bij het
laatste loket”.
Oké, wij er dus heen en aankloppen.
Het eerste loket werd gesloten en achter de wand hoorden wij slof, slof, slof en ons loket
werd geopend.
“Is dit de Filatelie?” vroegen wij aan dezelfde dame, die nu achter het laatste loket stond.
Het was de filatelie, maar postzegels voor verzamelingen waren helaas uitverkocht……..
Ik kreeg ineens een brain wave.
“Kunnen we ook gewoon postzegels kopen?” vroeg ik.
Dat kon, maar dan alleen bij het eerste loket.
Loket vier werd dus weer gesloten, slof, slof, slof achter de wand en loket één werd weer
geopend.
Uiteindelijk hebben we ieder een paar setjes postzegels kunnen kopen.
Gillend van het lachen zijn we weer op de fiets gestapt, zijn op weg gegaan en na wat
omzwervingen bij het Torarica hotel beland wat een groot zwembad had.
Aan de rand van dit zwembad hebben we de rest van de middag vertoefd onder het genot van wat
heerlijke drankjes………