HET NDP-SYSTEEM
8 juni 2025
- 08 JUNI 2025
De NDP-campagne en het NDP-regeerplan staan bol van de gedachte dat ‘het systeem moet veranderen’. Maar het systeem dat wij hebben, is grotendeels het NDP-systeem. De NDP en haar oprichters hebben meer dan wie dan ook, vorm gegeven aan dit systeem en het in stand gehouden. Juridisch
De grondwet met alle wratten en moedervlekken is voor 90 procent waar het militair regime in 1987 bereid was, genoegen mee te nemen. Bijna vijfendertig jaar aan parlementaire geschiedenis werd verlaten voor een systeem met een super president en zonder behoorlijke ministeriële verantwoordelijkheid. De corruptiegevoelige bemoeienis van districtscommissarissen bij allerlei beslissingen over grondzaken en natuurlijke hulpbronnen, komen uit de pen van de NDP. Grondhuur met alle gebreken en dubbele uitgiften, is een gedrocht dat slordig bij elkaar geraapt is met militaire decreten.
Cultureel
De bestuurscultuur die ons achterhoudt, is geboren in de kraamkamer van de revolutie. De militairen speelden vroedvrouw voor dit systeem en de NDP heeft het grootgebracht. Patronage is in Suriname zo oud als zelfbestuur, maar onder de NDP is blinde loyaliteit van slaafse volgelingen een miljoenenloterij geworden. Monetair financieren, internationale wurgleningen, schuldplafonds aan de laars lappen en het politiseren van de monetaire autoriteiten, zijn hoekstenen van het NDP-systeem.
Drugscriminaliteit en politieke financiering
Het militair regime heeft de Colombiaanse kartels toegestaan ons land in een narcostaat te veranderen. Hoe wil de NDP het systeem veranderen als toppers uit de cocaïnehandel rondliepen bij het ondertekenen van de intentieverklaring van de NDP-coalitie? Veroordeelde drugsbaronnen maken sinds het prille begin, een knus nestje van de NDP. De partijtop heeft naar Zanderij gebeld om bolletjesslikkers los te krijgen die als kandidaten op kieslijsten stonden.
Copy cats
Van de spreekstijl tot het belonen van blinde loyaliteit boven deskundigheid en van het opgeblazen budget van het Kabinet van de President (1 miljard SRD vorig jaar) tot de wildgroei aan presidentiële commissies, zijn NDP-klassiekers. Het is dat exacte systeem dat de andere grote partijen gekopieerd hebben.
De NDP heeft het graag over ‘vanaf de onafhankelijkheid’, over ‘alle regeringen tot nu toe’ of over ‘al zeventig jaar’, wanneer het over pakketpolitiek, zweefteki en friends & family-politiek gaat. En niemand kan ontkennen dat de andere partijen zilveren en bronzen medailles gespaard hebben. Maar de grondlegger en recordhouder van al deze virussen in het systeem, is de NDP. Als het de NDP lukt om een coalitie verkozen te krijgen, zouden wij die systeemfouten van haar hand, net zo graag als iedere Surinamer, gecorrigeerd willen zien. Het zou een mooie symmetrie zijn als degenen die ‘let a faja’ het ook weer netjes uitdeden. Maar geloven wij in sprookjes? Dom zaad kweekt domme planten en domme planten werpen domme vruchten af. Wij zien geen reden waarom de vijfde kans op bestuur van dit land, de NDP plotseling tot engeltjes zou maken. Het NDP-systeem staat overeind.
https://dagbladdewest.com/2025/06/08/het-ndp-systeem/
De kwetsbaarheid van deze coalitievorming
De parlementsverkiezingen van 25 mei 2025 markeren een belangrijk moment in de politieke geschiedenis van Suriname. De strijd om verkiezingswinsten te behalen is gestreden en de strijdbijlen lijken te zijn begraven. Maar nog vóór de officiële bekendmaking van de verkiezingsuitslag ondertekenden 6 partijen (NDP/NPS/ABOP/BEP/PL/A20) in alle haast een intentieverklaring tot samenwerking. Het volk kan nu rekenen op aanpak van corruptie- en armoedebestrijding, transparantie, ethisch bestuur en gratis toegang tot basiszorg en onderwijs. Ambitieuze doelen, die zonder twijfel inspelen op de diepgewortelde zorgen van de samenleving.
Nieuwe hoop of oude patronen?
Toch roept de snelheid waarmee deze intentieverklaring tot stand kwam vragen op.
– Is dit een daad van politieke daadkracht, of eerder een strategische zet om de gebundelde macht veilig te stellen?
– Waarvoor tekenen de partijen als een Roadmap voor landontwikkeling ontbreekt?
Opmerkelijk is dat juist partijen die zich profileren met hervormingsgerichte slogans als “w’o kenki a systeem” en “wan njung pasi” zich NIET lijken te committeren aan het voorbeeldgedrag dat zij zelf bepleiten. Een gemiste kans! De beeldvorming is dat het volk waarschijnlijk weer aan het kortste eind zal gaan trekken.
De komende maanden zullen uitwijzen of deze coalitie daadwerkelijk in staat is om de beloofde hervormingen door te voeren – of dat het slechts een herhaling wordt van oude patronen in een nieuw jasje. De intentie is in elk geval uitgesproken.
Twijfels of dreigingen?
Maar macht alleen is geen garantie voor stabiliteit. Als de gedeelde visie en aanpak ontbreken, is het geen kwestie van ‘een kans geven’, maar van verantwoordelijkheid nemen. De risico’s zijn evident. Ideologische tegenstellingen leiden tot verlamming in besluitvorming. Verschillen in stijl en communicatie ondermijnen het vertrouwen – zowel binnen de coalitie als bij de burger. En als de samenwerking strandt, betaalt onze samenleving de hoogste prijs.
Risico’s bij deze coalitievorming
De etnische diversiteit, institutionele kwetsbaarheden en een beladen geschiedenis van politiek wantrouwen maken dat samenwerking dreigen te verzanden in stilstand of conflict. Hieronder een overzicht van de belangrijkste risico’s:
1. Etnisch-politieke verdeeldheid
o Elke partij heeft zijn eigen achterban en belangen, historisch verbonden aan etnische of culturele achtergronden.
o Dit leidt vaak tot etnisch gekleurde belangenbehartiging, wat samenwerking bemoeilijkt.
Aanbeveling: Coalitiepartijen moeten zich, ondanks hun etnische achterban, richten op nationale prioriteiten en inclusieve beleidsvorming.
2. Ideologische en pragmatische verschillen
o De coalitiepartijen verschillen sterk in hun economische visie en bestuurscultuur.
o Het sluiten van compromissen kan leiden tot vaag beleid en vertraging van cruciale hervormingen, met name op economisch en justitieel vlak.
Aanbeveling: Veranker transparantie in besluitvorming. Borging van politieke stabiliteit door strategisch leiderschap en constructieve houding ten aanzien van compromissen.
3. Politieke handel en ruil
o Verdeling van ministersposten, staatsbedrijven, districtsbesturen en andere machtsposities leidt vaak tot corruptie en nepotisme.
o Dit ondermijnt transparantie en publieke verantwoording.
Aanbeveling: Maak vooraf heldere afspraken over rolverdeling en zorg voor transparante benoemingsprocedures.
4. Machtsstrijd binnen de coalitie
o Verschillen in leiderschapsstijl of persoonlijke ambities (zoals presidentschap) kunnen leiden tot interne conflicten binnen partijen.
o Kleinere partijen dreigen zich terug te trekken als hun belangen worden genegeerd.
Aanbeveling: Stel gezamenlijke doelen en duidelijke leiderschapsstructuren vast om conflicten te voorkomen.
5. Verlies van vertrouwen bij het volk
o Onsamenhangende of corrupte coalities versterken het wantrouwen in de politiek.
o Dit bemoeilijkt de uitvoering van noodzakelijke maar impopulaire maatregelen (zoals economische hervormingen).
Aanbeveling: Bouw actief aan vertrouwen door transparantie, communicatie en het tonen van bestuurlijke integriteit.
6. Economische en politieke mismanagement
o Suriname kampt met een geschiedenis van economische instabiliteit (zoals oplopende schuldenlast (o.a. Oppenheimer-lening) en inflatie).
o Tegenstrijdige partijbelangen leiden tot beleidsonzekerheid en schrikken (internationale) investeerders af.
Aanbeveling: Coalitiepartijen moeten slagvaardig en eensgezind optreden om vertrouwen van binnen- en buitenland te behouden.
7. Zwakke institutionele checks and balances
o Instellingen zoals De Nationale Assemblée en rechtspraak zijn vaak te zwak om machtsmisbruik tegen te gaan.
o Dominante coalitiepartijen kunnen hierdoor ongeremd opereren.
Aanbeveling: Versterk de onafhankelijkheid en capaciteit van democratische instellingen (zoals DNA, de rechterlijke macht) om autoritair gedrag te voorkomen.
Tot slot
Landen ontwikkelen zich niet door hoop alleen, maar door daadkracht en bewezen competentie. Voor duurzame ontwikkeling in Suriname is een technocratische, kennisgedreven bestuursvorm strikt noodzakelijk. Beleid wordt gevormd op basis van expertise en feiten. Stabiliteit en vooruitgang vereisen deskundigheid, transparantie en sterke instituties. Alleen leiderschap dat boven partijpolitiek uitstijgt, kan Suriname duurzaam vooruithelpen aan een stabiele en welvarende toekomst.
De samenleving kijkt toe met gemengde gevoelens: hoopvol, maar ook waakzaam. Want hoewel de beloften groots zijn, is het vertrouwen in de politiek broos.
T. Sansaar
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86776
- 07 JUNI 18:40
Reactie op: ‘tralala’ naar ‘dadaa’ verandering?
Het kan verkeren. “De democratie wordt ondermijnd. En wie waar en wanneer ook zwijgt op het moment van waarheid, maakt zich medeplichtig.” Wat een constateringna vijf jaren. Je moet de Surinaamse samenleving wel achterlijk en naïef achten om zoiets te kunnen propageren.
De politieke realiteit van de laatst gehouden verkiezingen van mei 2025 en die van mei 2020 is de Surinaamse politieke realiteit geworden binnen ons democratische, rechtsstatelijke bestel.
Wat zich na de stembusgang heeft afgespeeld, is traditie geworden binnen de Surinaamse politieke constellatie om te komen tot de vorming van een regering. Staatsrechtelijk gezien heeft men blijkbaar in Suriname een aparte vorm gevonden om tot samenwerking in de politiek te geraken.
Na de verkiezingen van mei 2020 heeft de toenmalige winnaar, de Vooruitstrevende Hervormingspartij (V.H.P.), met 20 zetels deze zelfde methodiek toegepast om de tweede grootste partij, de Nationale Democratische Partij (N.D.P.) met 16 zetels, buiten de coalitievorming te houden – m.a.w. niet te betrekken. Geen haan die daar toen naar kraaide!
Toen was er geen sprake van een gestructureerde machtsconcentratie en uitsluiting van een groot deel van het volk. Erger nog: in de vijf jaren is gebleken dat het een bewuste keuze was om meer dan een derde van de kiezers en gekozenen buiten te houden. Het Constitutioneel Hof (C.H.) is een staatsorgaan met staatsrechtelijke bevoegdheden. Wat heeft de uitspraak van het C.H. te maken met de politieke realiteit?
Nooit eerder heeft een politieke partij in Suriname zich formeel gehouden aan staatsrechtelijke, parlementaire gebruiken bij de vorming van een regering. Nooit eerder was het zo slecht gesteld met transparantie als tijdens deze regering.
Deze teleurgestelde formateur, die grote woorden gebruikt als: “Dat de partij is uitgesloten van de vorming van een coalitie die wél ruimte biedt aan partijen die tot voor kort als principieel onverenigbaar werden beschouwd, is geen strategisch verantwoorde en doordachte keuze, maar een welbewuste daad van uitsluiting en bij de gratie van fragmentatie een presidentschap verkrijgen,” – stuur ik om in de spiegel te kijken en zich te bedenken welke rommel hij debiteert als hij het durft te hebben over nationale eenheid en trouw aan de Grondwet. Wat een hypocriet. Weet hij nu pas wat er in het Decreet Politieke Partijen staat geschreven?
Meneer ergert zich in zijn beleving aan een belangrijke groep van mensen die zwijgt. Volgens meneertje werd deze coalitie niet gevormd op basis van ideologische overeenstemming of beleidsinhoud. Welnu, de groep mensen die zwijgt doet dat al vijf jaren. Je komt er nu pas achter dat zij blijkbaar niet geïnteresseerd zijn in ideologische overeenstemming?
De angst dat anderen in de gelegenheid zullen zijn om een kijkje te nemen in een augiasstal, moet heel diep zijn doorgedrongen bij deze formateur. Kennelijk heeft hij de behoefte om zijn meesters nog tot het laatste moment te behoeden – of is hij van een andere planeet neergestreken op planeet aarde tijdens de jongste verkiezingen in Suriname?
Laten wij Surinamers overgaan tot de orde van de dag en rustig afwachten wat onze parlementaire democratie ons wederom zal brengen. We hopen op betere tijden.
Eugène van der San
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86783
- 06 JUNI 2025
De democratie ondermijnd; van ’tralala’ naar ‘dadaa’ verandering?
“Wat niet bij elkaar hoort, zal niet bij elkaar blijven”. Weet u het nog? Is dit niet wat drs. Simons predikte sinds 2020?
De politieke realiteit die zich na de verkiezingen van 25 mei 2025 in Suriname heeft voltrokken, verdient geen respect, maar diepgaande juridische en morele kritiek. Wat zich afspeelt, is geen “gewone” coalitievorming binnen een democratie, maar een gestructureerde machtsconcentratie en uitsluiting van een groot deel van het volk. Het is, juridisch gesproken, een ongeoorloofde uitholling van de representatieve democratie en moreel gezien een verraad aan de republiek. Meer dan een derde van de kiezers en gekozenen werden bewust buiten gehouden. En dat had nu, vanwege de uitspraak van het Constitutioneel Hof, anders moeten zijn.
Met diens stemmen vertegenwoordigt een grote partij een aanzienlijk deel van het Surinaamse volk. Dit mandaat is niet zomaar een cijfer — het is een democratisch signaal, geworteld in vertrouwen en hoop van de stemmers na een nationale (!) inspanning om het land op te bouwen. Dat de partij is uitgesloten van de vorming van een coalitie die wél ruimte biedt aan partijen die tot voor kort als principieel onverenigbaar werden beschouwd, is geen strategische verantwoorde en doordachte keuze, maar een welbewuste daad van uitsluiting en bij de gratie van fragmentatie een presidentschap te krijgen.
Laat het helder zijn: deze coalitie kwam niet tot stand omwille van nationale eenheid, maar om een zeer groot deel van de Surinaamse kiezers uit te schakelen. Het trieste in dit alles zijn de mensen die trouw gezworen hebben aan de Grondwet, streden voor verandering maar het nu niet uit hun mond krijgen en in alle talen zwijgen. Waar zijn jullie nu? Hoe verantwoordt u dit? Een coalitie in strijd met het Decreet Politieke Partijen en de Grondwet. De Surinaamse Grondwet bepaalt in artikel 8 dat iedereen gelijk is voor de wet en recht heeft op gelijke behandeling, terwijl artikel 53 verplicht dat politieke partijen democratisch functioneren en burgers niet op onrechtmatige gronden mogen uitsluiten van representatie.
Daarnaast verplicht het Decreet Politieke Partijen de deelnemende partijen tot:
Transparantie,
Democratisch bestuur,
Inclusiviteit.
In vooraf in achterkamers en telefonisch bekokstoofde allianties met de snelheid waarop deze coalitie tot stand kwam — achter gesloten deuren, zonder inhoudelijke verantwoording, en met de uitgesproken intentie om een grote groep kiezers monddood te maken — staat haaks op deze bepalingen. En dat zonder de officiële resultaten af te wachten. Wat hier gebeurt, is niet illegaal in procedurele zin, maar fundamenteel ongrondwettelijk in geest en strekking. En een belangrijke, ervaren groep van mensen die zwijgt!
Intentie onthult het ware gezicht van de politieke handeling van allen die zich daaraan schuldig hebben gemaakt. Een handeling wordt in het recht niet alleen beoordeeld op wat zichtbaar is, maar ook op de bedoeling waarmee zij wordt verricht. Deze coalitie werd niet gevormd op basis van ideologische overeenstemming of overeenstemming van beleidsinhoud. Ze werd gevormd met één doel: rancune tegen anderen en baattrekking voor en vanuit de pluche. De snelheid van de onderhandelingen (nog voor officiële uitslag) het strategisch bijeenrapen van een tweederdemeerderheid, en het opzijschuiven van de inhoud in ruil voor machtswinst bevestigen dat dit geen democratische oefening was — het was een operatie. Hoe is daarmee in het belang van volk en land gediend?
De democratie als façade
De ware tragedie van deze situatie is dat men in politics een spel speelt, maar de geest van het spel vernietigt. Is dit de wereld die wij wensen achter te laten? In elk geval velen niet. We bevinden ons in een stadium waarin de democratie nog wel speeltoneel heeft, maar de ware kern – representatie, transparantie, rechtvaardigheid – is uit het script geschreven en zal straks gepresenteerd worden aan het gehele volk, ook zij, die zich geleend hebben of hun ziel en zaligheid van hun partij en kiezers hebben weggegeven.
Is dit een coalitie? Als burger zeg ik: dit is geen samenwerking, dit is een verraad. Een verraad aan zichzelf, in het bijzonder van mensen die echt beter horen te weten. En constitutioneel cynisme, ten top!
Wat wij meemaken is niet de normale gang van zaken in een parlementaire democratie. Het is een ernstige waarschuwing dat macht in de verkeerde handen transformeert in een wapen tegen de wil van het volk. Maar zeer beslist tegen de medeplegers ook!
En wie waar en wanneer ook zwijgt in dit moment van waarheid, maakt zich medeplichtig.
mr. V.S.Balradj
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86736
Santokhi: “Regering blijft tot laatste moment actief”
President Chan Santokhi heeft aangegeven zijn werkzaamheden onverminderd voort te zetten in afwachting van de officiële verkiezingsuitslag. Tijdens een persmoment bij het Baba en Mai-gedenkteken benadrukte hij het belang van bestuurlijke continuïteit in de overgangsfase.
“Bestuurlijke rust voorkomt maatschappelijke onrust,” aldus Santokhi. Hij verwees naar het vijfjarige mandaat dat een ononderbroken dienstverlening vereist, ongeacht de uitkomst van de verkiezingen.
Het Centraal Hoofdstembureau zal maandag de definitieve resultaten bekendmaken. Daarna zal het Onafhankelijk Kiesbureau de uitslag toetsen op geldigheid. Santokhi wees erop dat de aandacht nu sterk uitgaat naar het parlement, maar dat ook op lokaal niveau volksvertegenwoordigers zijn verkozen.
“Vooraf bepaalde strategische koersen worden na de uitslag geactiveerd,” zei de president, zonder verdere details prijs te geven. “Maandag zal daar meer duidelijkheid over komen.”
Hij schetste het institutionele vervolgproces: na validatie van de uitslag door het OKB volgt de beëdiging van gekozen leden. Vervolgens wijst het staatshoofd een senior parlementariër aan om de eerste zitting te leiden, waarin de voorzitter en vicevoorzitter van De Nationale Assemblée worden gekozen.
Intussen heeft een zespartijencombinatie – bestaande uit NDP, ABOP, NPS, Pertjajah Luhur, A20 en BEP – een coalitieakkoord gesloten, inclusief portefeuilleverdeling.
Santokhi benadrukte dat zijn regering actief blijft tot het einde van de ambtstermijn. “We werken door aan financiële afwikkelingen en personele zaken. Dit is geen interim-fase. https://keynews.sr/santokhi-regering-blijft-tot-laatste-moment-actief/
vrijdag 6 juni 2025
Wie zich in Suriname belangrijk genoeg acht richt een politieke partij op
vrijdag 6 juni 2025
De politieke situatie waarin Suriname zich steeds opnieuw bevindt is geen tijdelijk fenomeen of toevallig gevolg van een verkiezingsuitslag.
Het is een structureel probleem, voortkomend uit een dieper defect in ons politiek systeem: de ongecontroleerde proliferatie van politieke partijen.
Met meer dan veertig geregistreerde partijen is de Surinaamse democratie verworden tot een toneel van versnippering.
Het oprichten van een partij lijkt vaker ingegeven door persoonlijke ambities dan door een visie of ideologie. Wie zich belangrijk genoeg acht, richt een partij op.
Niet omdat er sprake is van een wezenlijk ander politiek gedachtegoed, maar omdat men graag voorzitter of zelfs president wil worden.
Deze ongebreidelde groei van partijen leidt tot een hopeloos verdeeld electoraat, waarin stemmen zich verspreiden over talloze fracties zonder significante slagkracht.
Het resultaat? Een parlement vol politieke fragmenten, waarin geen enkele partij voldoende zetels behaalt om zelfstandig de leiding te nemen. Coalitievorming wordt dan geen strategische keuze, maar een bittere noodzaak.
De prijs van gedwongen samenwerking
De gevolgen van deze gefragmenteerde politieke werkelijkheid zijn duidelijk zichtbaar: instabiele regeringen, broze coalities en beleidsprogramma’s zonder ideologische consistentie.
Partijen met fundamenteel tegenstrijdige standpunten worden plotseling geacht gezamenlijk een regering te vormen. Dat leidt niet tot samenhangend bestuur, maar tot compromissen die hun geloofwaardigheid verliezen nog voor ze geïmplementeerd zijn.
Hoe geloofwaardig is een partij die vóór de verkiezingen fel oppositie voerde tegen een ander, maar zich er na de verkiezingen aan verbindt in een coalitie? \
Wat betekent een partijprogramma nog, als het moet wijken voor de overlevingsdrang van een wankele meerderheid?
Van representatie naar verwarring
In plaats van representatief bestuur, krijgen we een politiek systeem waarin de kiezer zich steeds minder herkent.
Wie stemt op een partij met het idee dat deze voor verandering zal zorgen, ziet diezelfde partij achteraf beleid uitvoeren dat lijnrecht tegenover haar campagnebeloften staat — onder het mom van ‘landsbelang’.
Maar wat is het landsbelang waard als het voortdurend wordt gebruikt als excuus voor ideologische u-bochten? Wat blijft er over van democratische controle als de politieke keuzes worden bepaald door machtswiskunde in plaats van principes?
Oproep tot hervorming
Zolang het systeem niet wordt hervormd, zal Suriname gevangen blijven in een vicieuze cirkel van instabiliteit, teleurstelling en desillusie.
We hebben geen behoefte aan méér partijen, maar aan betere structuren, scherpere drempelwaarden, en vooral: leiders die bereid zijn hun ego ondergeschikt te maken aan duurzame nationale ontwikkeling.
Democratie draait niet alleen om stemmen, maar ook om verantwoordelijkheid, transparantie en consistentie. En die raken we steeds verder kwijt in een politieke realiteit waarin het aantal partijen groeit, maar het vertrouwen in de politiek afneemt.
Ben M.D.
https://www.gfcnieuws.com/wie-zich-in-suriname-belangrijk-genoeg-acht-richt-een-politieke-partij-op/
Nederlands kamerlid: “Onder Santokhi geen structurele vooruitgang; corruptie toegenomen”
Redactie4 minuten leestijd
President Santokhi en de Nederlandse premier Rutte. Foto: CDS
Tijdens het eerste notaoverleg over Suriname in 4,5 jaar, uitte PVV-kamerlid Raymond de Roon stevige kritiek op het beleid van president Chan Santokhi en de staat van het land. Volgens De Roon is er, ondanks positieve berichten over schuldreductie, geen sprake van structurele vooruitgang. Suriname blijft volgens hem kampen met corruptie, bestuurlijke zwakte en een groeiende afhankelijkheid van buitenlandse machten.
De Roon verwees naar de Corruption Perceptions Index, waarop Suriname tussen 2017 en 2024 elf plaatsen is gezakt, en naar de Fragile States Index, waaruit blijkt dat het land juist kwetsbaarder is geworden. “In zes à zeven jaar is er geen verbetering zichtbaar,” concludeerde hij. Wel erkende hij dat de verbetering van de schuldquote onder Santokhi ‘aanmerkelijk’ is, al loopt de totale buitenlandse schuld verder op.
‘Schuldenvaldiplomatie’ en ondoorzichtige China-deals
De Roon, lid van de partij van Geert Wilders, uitte daarnaast zijn zorgen over de schuldovereenkomst met China, waarvan de inhoud geheim is. Hij waarschuwde voor een “Chinese debt trap”, waarbij Beijing politieke invloed uitoefent als Suriname zijn verplichtingen niet kan nakomen. Tot oktober 2024 leek van een herschikking niets terechtgekomen. “Misschien weet de minister of er sindsdien iets veranderd is,” aldus De Roon.
Volgens hem is alleen een schuldherschikking van US$ 912 miljoen naar 660 miljoen euro gerealiseerd, met een gunstige aflossingstermijn. Die zal echter onder het bewind van de aanstaande NDP-regering moeten worden nagekomen. “De eerste aflossing is in 2027,” merkte hij op.
Onzekerheid over koers NDP-regering en olie-inkomsten
De Roon vroeg zich af hoe de nieuwe regering onder leiding van de NDP haar verkiezingsbeloften denkt waar te maken zonder directe inkomsten uit de verwachte olievondsten, waarvan opbrengsten pas vanaf 2028 worden verwacht. Hij stelde de vraag of Suriname zijn toekomstige olie-inkomsten zal verpanden om nu al te kunnen lenen, maar gaf aan dat de PVV geen voorstander is van Nederlandse hulp in deze transitiefase.
Ook over samenwerking via het Makandra-programma en andere bilaterale projecten toonde hij zich sceptisch. Hij vroeg om meetbare resultaten en pleitte voor het beëindigen van Nederlandse steun, tenzij deze aantoonbaar bijdraagt aan duurzame Surinaamse zelfstandigheid.
Simons als president: kansen én valkuilen
Over Jennifer Geerlings-Simons, de beoogde president, sprak De Roon zich gematigd positief uit. “Ze wordt omschreven als een serieuze intellectueel die zich wil losmaken van de erfenis van Bouterse.” Tegelijkertijd wees hij op de noodzaak voor haar om op te treden tegen “hardcore Boutisten” en corrupte elementen binnen haar partij. “Dat zal zij onder controle moeten krijgen.”
VS waarschuwen, China breidt invloed uit
De Roon wees op het recente bezoek van de Amerikaanse minister Rubio, dat hij interpreteerde als een signaal van Amerikaanse bezorgdheid over de toenemende Chinese invloed in Suriname. Hij suggereerde dat Amerikaanse investeerders mogelijk een rol kunnen spelen, met name in opkomende LNG-projecten.
Aan het eind van zijn betoog legde De Roon de minister nog drie dringende vragen voor. Allereerst wilde hij weten welke Nederlandse bank betrokken is bij de recente lening van 1,6 miljard Amerikaanse dollar aan Staatsolie. Met deze lening wil het Surinaamse staatsbedrijf zich voor 20 procent inkopen in het Frans-Amerikaanse consortium dat een groot olieveld gaat exploiteren.
Daarnaast vroeg hij naar de actuele status van twee hoge Surinaamse justitiefunctionarissen – een officier van justitie en het hoofd van het arrestatieteam – die eerder dit jaar op non-actief zijn gesteld vanwege vermoedelijke betrokkenheid bij een grootschalig cocaïnetransport. De Roon wilde weten of zij nog steeds geschorst zijn, en of er sprake is van strafrechtelijke vervolging.
Tot slot vroeg het PVV-kamerlid of de minister bereid is voortaan jaarlijks een overzicht aan de Tweede Kamer te sturen over de belangrijkste politieke, economische en juridische ontwikkelingen in Suriname. Daarmee wil De Roon voorkomen dat het parlement opnieuw jarenlang moet wachten op een inhoudelijk debat over het land. https://www.srherald.com/suriname/2025/06/05/nederlands-kamerlid-onder-santokhi-geen-structurele-vooruitgang-corruptie-toegenomen/
Analyse: Coalitie zonder VHP is politieke kortzichtigheid
04 jun 2025 | snc.com | Door: Redactie
De partijen NDP, NPS, PL, A20, BEP en ABOP hebben na veel kritiek op Santokhi en de VHP het politieke draagvlak verworven om een coalitie te vormen. Nu die missie is geslaagd, blijft structurele samenwerking met de VHP uit. Dat is niet alleen politiek onverstandig, maar bestuurlijk riskant.
De VHP bezit ervaring, deskundigheid, internationale connecties en vertrouwen binnen het bedrijfsleven. Op gevoelige dossiers zoals offshore olie, anti-witwasbeleid en grondenrechten is hun betrokkenheid noodzakelijk. Partijpolitieke tegenstellingen op deze fronten schaden Suriname’s stabiliteit en investeringsklimaat.
Een vorm van gedoogsteun, waarbij enkele VHP-zetels cruciale besluiten mogelijk maken, is daarom onvermijdelijk. In ruil kan de coalitie de VHP coördinerende rollen toekennen binnen de Staatsraad en Sociaal Economische Raad, en serieuze diplomatieke posten aanbieden.
Gedogen vraagt politieke volwassenheid, maar voorkomt dat Suriname bestuurlijk stuurloos raakt. Exclusieve machtsvorming zonder ruimte voor de VHP is een strategische vergissing die het land duur kan komen te staan. https://surinamenieuwscentrale.com/analyse-coalitie-zonder-vhp-politieke-kortzichtigheid
- 04 JUNI 2025
Het oude politiek syndroom: Olie en Gas
Nu de nieuw te vormen coalitie steeds meer vorm krijgt, komen de oude politieke kenmerken duidelijk weer naar boven. Nu draait het meer rondom Olie en Gas. Family and friends beleid, accommoderen van onbekwame partijgenoten en verlies van contact met het volk en geen oog meer hebben voor de realiteit. Het negeren van adviezen van invloedrijke maatschappelijke groeperingen en kritische geluiden als vijandig bestempelen.
Er moet geen nieuw ministerie van Olie en Gas opgericht worden om de volgende redenen:
1. Hoge opstartkosten: De oprichting van een nieuw ministerie brengt aanzienlijke kosten met zich mee, zoals huisvesting, nutsvoorzieningen en personeel.
2. Bestaande structuur voldoet: De taken rond olie en gas kunnen effectief blijven onder het Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen, dat reeds ervaring en capaciteit heeft op dit gebied. Indien nodig moet het kader op dit ministerie worden versterkt.
3. Risico op vriendjespolitiek: Nieuwe ministeries bieden ruimte voor het plaatsen van vrienden en familie, wat de transparantie en integriteit schaadt.
4. Corruptiegevoeligheid: Een nieuw ministerie in een strategische sector zoals olie en gas verhoogt het risico op corruptie.
5. Bezuinigingsnoodzaak: In het kader van overheidsherstructurering is het van belang het aantal ministeries en personeel juist te verminderen. Deskundigen in Suriname en in het buitenland hebben dit vaker geadviseerd. Er moet zelfs een stop komen aan het aanwerven van ambtenaren.
Het opzetten van nieuwe ministeries in Suriname, zoals het Ministerie van Sport- en Jeugdzaken en het Ministerie van Olie en Gas, wordt op dit moment als onverstandig beschouwd. Gezien de precaire financiële situatie van het land, waarbij het maandelijks al moeilijk is om salarissen te betalen, zouden dergelijke stappen de problemen alleen maar verergeren. Deze nieuwe ministeries dienen vooral om politieke bondgenoten, familieleden en partijgenoten te accommoderen — een praktijk die eerder werd geassocieerd met de NDP-regering.
De samenleving vraagt juist om echte veranderingen en transparantie, niet om een herhaling van oude patronen. Bovendien heeft het Surinaamse bedrijfsleven al eerder geadviseerd om geen nieuwe ministeries op te richten, een advies dat toen werd opgevolgd. De vraag is of de te vormen NDP-regering datzelfde gezonde verstand zal tonen. Een alternatief voorstel is om Sport- en Jeugdzaken onder te brengen bij het Ministerie van Onderwijs. Dit zou efficiënter zijn en bijdragen aan een integraler jeugdbeleid, in samenhang met onderwijs. De oproep is om dit soort beleidskeuzes te gebruiken als bewijs dat de overheid daadwerkelijk bezig is met hervorming, modernisering en een efficiëntere inrichting.
Neem goed onderbouwde adviezen van deskundigen in de samenleving serieus. Hoewel de NDP zich profileert als een partij van vernieuwing en vooruitgang, zijn veel projecten uit het verleden bevlekt geraakt door corruptie, mislukking en het onderdrukken van kritische geluiden. Er is daarom noodzaak aan beleid dat écht verandering en integriteit uitstraalt. Laat de keuzes die gemaakt worden een krachtig signaal zijn dat deze regering echt hervormt en de overheid moderniseert – slanker, efficiënter en doelgerichter.
Dirzeo H. Seedo
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86708
De tovenaars van Suriname
INGEZONDEN
Het grootste wonder zou zijn als deze waarschijnlijke regering van Suriname een bloeiende staat maakt waar iedereen profiteert van de verwachte rijkdommen. Ik vrees evenwel het ergste. Wat gaat er volgens mij gebeuren, wat ik absoluut niet hoop.
Suriname stelt niets, maar dan ook helemaal niets voor in de geopolitieke strijd. De wereldmachten kijken naar Suriname om de olie, Surinaamse politiek moet alleen stabiel zijn, het maakt de Verenigde Staten, Brazilië, de Europese Unie, TotalEnergies en APA Corporation geen bal uit wie de baas is in Suriname; het grootste geld komt nooit in Suriname.
“Nergens wordt de bevolking bij betrokken; zelfs niet als het gaat om goed onderwijs, want het is belangrijk om de bevolking ‘dom’ te houden”
De oso-strijd van Surinamers onderling stelt in dit globale geweld niets voor. We worden allemaal rijk van Santokhi is daarom de domste zet ooit; gaat zo nooit gebeuren. Er zit te weinig of helemaal geen gezamenlijk politiek intellect in Suriname om geopolitiek te bedrijven, wel bij sommige commerciëlen.
Na een halfjaar: partijen krijgen ruzie over posities, toch weer friends and family en incompetentie.
Na een jaar: Brunswijk en PL worden boos en dreigen met opstappen, A20 gaat mee omdat overal NDP’ers een baan krijgen en niet omdat ze bekwaam zijn.
Na twee jaar: De oliedollars naderen en de kring rondom Simons wordt groter. De VHP, inmiddels geleid door Mathoera – Santokhi zit ondertussen aan een Black Cat of één of ander buitenlands zwembad – komt met bewijzen van corruptie en vergeet te vertellen hoe het komt dat iedereen rondom haar voormalige leider en ook de bedrijven van vrienden, schathemeltje rijk of nog rijker zijn geworden in vijf jaar tijd.
Na drie jaar: Er stromen oliedollars binnen maar een groot deel gaat op om de schulden af te lossen van vroeger van de NDP en onlangs VHP en vanaf 2025 wederom de NDP cum suis die voor 50 procent meer leningen hebben gezorgd. De rest gaat naar bedrijven van mensen die al rijk zijn, bedrijven die zogenaamd de aanbestedingen in Suriname voor droge en natte infra en andere projecten hebben gewonnen, terwijl zij 100 procent meer vroegen dan andere kleinere ondernemers en waardeloos materiaal gebruiken om nog meer winst te maken, zodat ze weer aan de slag kunnen bij de volgende aanbesteding voor dezelfde projecten. De bevolking is armer dan de armsten uit Mali.
Na vier jaar: Paramaribo loopt nog steeds onder water na een beetje regen, de garages en sleepbedrijven verdienen goed geld (die zijn inmiddels allemaal eigendom van de elite) want geen enkel voertuig redt het op de wegen die alleen maar te berijden zijn met voertuigen van zeventigduizend US dollar plus en ra ra, wie kan die betalen.
Paramaribo stinkt erger dan een bronbere-wagen die lekt. Er komt geen toerist naar Suriname tenzij ramptoerist. De wijken van de elite zijn keurig bestraat en bermen net gemaaide gazons, kastelen zoals je die alleen in films ziet, iedereen droge voeten en voor iedereen, uit de allerarmsten gerekruteerd want die kosten niets toch, een tuinman, huishoudster, nanny, een masseuse, een butler, eigen chauffeur en een stagiaire uit Nederland.
Jaar 5: de regering valt; mogelijk ook in jaar drie (maar dat verandert niets aan mijn verhaal). De VHP wint de verkiezing met 27 zetels, Mathoera wordt president en wil met niemand verder uit rancune en dan begint het hele verhaal begint opnieuw.
Wat is de moraal van dit verhaal: Nergens wordt de bevolking bij betrokken; zelfs niet als het gaat om goed onderwijs, want het is belangrijk om de bevolking “dom” te houden, zodat zij weer gaat stemmen op dezelfde partijen die de ellende hebben gebracht. Suriname is een failed state.
Maar stel dat ik ongelijk heb, stel dat Tante Jenny echt haar hersens gebruikt, want die heeft ze. Stel dat er een onafhankelijke autoriteit over de oliedollars zal gaan, stel dat tante Jenny over haar trots heenstapt en tienduizend zeer competente diaspora’s accommodeert en de rancune met betrekking tot Nederland opzij zet. Stel dat zij laat zien dat ze de enige echte moeder van Suriname is en voor haar kinderen gaat zorgen.
Stel dat er een plan binnen afzienbare tijd komt genaamd: “Suriname van arm naar rijk voor iedere Surinamer”, en het zou kunnen, dan, dan ben ik voor niks bezig geweest dit allemaal op te schrijven. Dan ben ik een negatieve doemdenker geweest, dan klopte het niet wat ik zei. Dan is het grootste wonder geschied. Ik hoop van harte dat ik ongelijk krijg en dat tante Jenny dat zal bewijzen. Helaas, de geschiedenis zegt iets anders.
Presley Bergen
https://dwtonline.com/de-tovenaars-van-suriname/
Ex-vp Ameerali’s waarschuwing mist kracht zonder alternatief plan
dinsdag 3 juni 2025
Terwijl de definitieve verkiezingsuitslagen nog op zich laten wachten, laat voormalig vicepresident Robert Ameerali (foto) van zich horen met scherpe kritiek op de manier waarop coalitiebesprekingen momenteel worden gevoerd.
Volgens hem stevent Suriname af op “een regering zonder visie”, gedreven door zetelwiskunde en machtsverdeling in plaats van beleidsinhoud.
Econoom en politiek commentator drs. S. Mahangi plaatst stevige kanttekeningen bij deze uitlatingen:
“Een analyse zonder oplossingsmodellen of concreet ontwikkelingsplan zegt helemaal niets.
Zeker niet als die komt van iemand die zelf als vicepresident vijf jaar lang niets zichtbaar beleidsveranderends heeft doorgevoerd,” stelt Mahangi tegenover GFC Nieuws.
Ameerali, die in 2010 als ‘partijloze kandidaat’ aantrad onder president Desi Bouterse (NDP), stelt dat Suriname opnieuw afstevent op een “politieke marktplaats” waarin zetels en ministeries belangrijker lijken dan de toekomst van het land.
“Waar is het plan voor onderwijs, economie, gezondheidszorg, armoedebestrijding?”, vraagt hij zich af.
Volgens Mahangi moet Ameerali die vragen ook aan zichzelf stellen:
“Toen hij zelf vicepresident was tussen 2010 en 2015, had hij de gelegenheid om richting te geven aan het beleid. Maar niemand herinnert zich een omvattende visie van hem. We kunnen niet toejuichen dat hij nu de vinger op de zere plek legt, als hij toen de wond niet behandelde.”
Mahangi wijst op een opvallend patroon:
“Ameerali stelt terecht dat leiderschap draait om visie, maar hij vergeet dat hij zelf is ingestapt in een regering die geen inhoudelijk regeerakkoord publiceerde.
Hij was als vicepresident medeverantwoordelijk voor de economische koers die uiteindelijk leidde tot verzwakte staatsfinanciën en monetaire instabiliteit. De vraag is dus: wat is zijn alternatief nú?”
De oproep is dan ook duidelijk: wie beweert dat Suriname koers mist, moet zelf met een kompas komen.
“Als Ameerali werkelijk verandering wil, dan moet hij publiekelijk met zijn ontwikkelingsvisie komen. Zeg wat je anders zou doen. Waar liggen volgens jou de prioriteiten voor 2025–2030?”, aldus Mahangi.
https://www.gfcnieuws.com/ex-vp-ameeralis-waarschuwing-mist-kracht-zonder-alternatief-plan/
Monstercoalitie zonder fundament: Suriname herhaalt zijn fouten
03 JUNI 2025
De NDP en haar kersverse coalitiepartners hebben een verbond gesloten. Of dit nu in het belang van Suriname is of dat van henzelf, dat zal de toekomst ons leren. Eén ding is echter al duidelijk: de snelheid waarmee dit politieke huwelijk werd gesloten verraadt dat het fundament wankel is. Het doet denken aan een huis dat haastig wordt opgetrokken, met gordijnen die al wapperen terwijl de muren nog scheef staan en het fundament niet eens droog is. Vroeg of laat zal het bouwwerk gaan verzakken. Dit is onvermijdelijk.
Wat is de bottomline? We hebben hier te maken met een coalitie van politieke splinters en uitwerpselen van de verkiezingsuitslag. Kleinere partijen, zonder enige zeggenschap, maar net genoeg zetels om de magische 34 te halen. Denken deze partijen werkelijk dat zij lang zullen worden gehandhaafd binnen deze monstercoalitie? Wat een naïviteit. Hebben zij werkelijk geen lessen getrokken uit zeventig jaar Surinaamse politieke geschiedenis?
En dan hebben we nog de NPS, of wat daarvan over is. Sinds afgelopen zondag niet meer dan de NDP-afdeling Paramaribo. Hun ondergang werd met luid applaus ingeluid. De NPS zou er goed aan doen om de geschiedenis van de PSV te bestuderen: eens de grootste partij van Suriname, maar verdwenen door precies dezelfde praktijken waarmee de NPS nu wordt uitgemolken. Vraag het aan oude rotten als Venetiaan en Kruisland, die zich nu met hand en tand verzetten tegen samenwerking met de NDP. Zij herinneren zich nog levendig hoe destijds de PSV door de NPS werd uitgekleed. En nu gebeurt hetzelfde met de NPS zelf.
Mijn voorspelling? In 2030 blijven er slechts twee partijen over: de VHP en de NDP. De kleine partijen met één of twee zetels zullen verdampen, hun kiezers keren weer terug naar het zwevende niemandsland. De VHP zal zich in de periode 2025-2030 ontdoen van Santokhi, de ballast die haar bijna de afgrond in heeft gesleurd. En de NDP, die zich nu rijk rekent, zal achterom moeten kijken. Want de schuldenberg en de uitgaven van Santokhi zullen onbetaalbaar blijken. De Oppenheimer-bondholders zullen als eerste hun deel uit het oliegeld opeisen.
Dus nee, we zullen in 2030 geen regering hebben die zich tegoed doet aan olie-inkomsten en verkiezingen koopt. De VHP zou er wijs aan doen de NDP haar gang te laten gaan en te kijken hoe zij vanzelf ten onder gaat. Precies zoals de NDP in 2020 haar politieke tegenstanders liet spartelen.
Kortom: we herhalen dezelfde fouten, keer op keer. Dat is het lot van dit volk: een volk dat meester is in het maken van foute keuzes.
Een kritische burger,
Patrick Jacot
https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/86705