Het katibo-denken van foefjes en trucjes

Geplaatst op augustus 11, 2020

Bron: Dagblad Suriname

De NDP wil ons in deze wurggreep van denken houden. Dit denken is hun enige bestaansrecht. Maar Surinamers hebben gekozen voor hun eigen bestaansrecht. Ons eigen bestaansrecht als volk staat lijnrecht tegenover dit katibo-denken wat zich alleen maar bezig houdt met macht verwerven, intriges en eigen voordeel. Het is zeer frappant dat nog niet eens een maand na de officiële overname van de regeermacht, partijleiders zich bezighouden met overlopers, die zelf worden gebombardeerd tot een Pele, de hedendaagse Messi. Wat is er toch mis met ons denken, terwijl wij goed verstand hebben? Onze nieuwe bevrijdingsstrijd o.l.v. Chandrikapersad Santokhi gaat de geschiedenis in als het verdrijven van het katibo-denken dat ons land en volk al zo lang belemmert om vooruit te komen. En dit doet sommigen verschrikkelijk veel pijn, dat de eer Santokhi te beurt is gevallen om de leiding te nemen in deze nationale strijd, hem gegeven door ons volk. Een denken dat geschoeid is op de eigen groep in plaats van een natie kan dit moeilijk verdragen. Maar geen mens legt een claim op de geschiedenis, het volk bepaald de geschiedenis van de mens, en niet andersom. Het katibo-dorps-denken bespeelt mensen en staat lijnrecht tegenover het analytisch denken waar mensen kunnen groeien. De verdreven veroordeelde ex-president is niet in staat analytisch te denken en weet heel goed dat met het nieuwe model waar Suriname voor heeft gekozen o.l.v. president Santokhi, de politieke partij van deze katibo-denkers alleen maar kleiner zal worden. Want wanneer Suriname groeit worden zij kleiner. Dat betekent dat zij hun belangen ook steeds kleiner zien worden. Dus mag Suriname niet groeien! En wordt Santokhi tegengewerkt! Wij mogen ons niet laten afleiden en laten kisten door leugenaars, dieven en criminelen. De beweging van “108.000 Surinamers Plus” sta op! Het nieuwe denken, het nieuwe model en de nieuwe richting met Santokhi voorop moet de oorlog winnen van het katibo-denkers die zichzelf zo graag een heroïsche rol zien vervullen in onze geschiedenis. Het winnen van deze strijd is de voorwaarde om het regeerprogramma succesvol uit te kunnen voeren, desnoods met een minderheidsregering en in 2025 nog sterker uit de bus te komen en het beleid voort te zetten. Wij progressieven van de beweging van 108.000 Plus, mogen ons niet laten afschrikken, afleiden en inlaten met de interne belangenstrijd en machtsstrijd binnen de katibo-denkende politieke partijen. Het is hun paleis revolutie die plaats vindt om het partijleiderschap, want Desi Bouterse is al een oude man. De enige manier om het katibo-denken te overwinnen is te weigeren ons mee te laten slepen in spelletjes en opdrachten van Desi Bouterse. Wij hoeven niet te kijken wat er op hun schaakbord gebeurd, wij richten ons op ons eigen schaakbord van 108.000 Plus o.l.v. onze President. Op ons eigen schaakbord moeten wij kritisch denken en ons eigen proces tot ontwikkeling begeleiden. De beweging voor nieuw denken heeft de opdracht van het volk te kijken naar het nationale en internationale politieke gebeuren, en niet naar Bouterse en zijn toneelspelletjes. Want politiek is een wetenschap dat analytisch vermogen vereist en is geen schaakspel met foefjes en trucjes en het verzamelen van goede spelers. Op dit kruispunt waren wij beland op 25 mei 2020 en hebben massaal en overweldigend gekozen voor het nieuwe model van politiek bedrijven middels wetenschappelijke inzichten. Surinamers hebben dus enorm slim gestemd want wij zijn geen dom volk, en wij gaan ze laten zien dat de beste manier om af te komen van het katibo-denken is om de angst overboord te gooien dat de regering clasht. Zonder angst wordt de beweging voor nationale vooruitgang alleen maar groter, want Suriname wil eindelijk af van het katibo-denken van eigen voordeel, duisternis, onzichtbare hand, geheime agenda’s en achterdeurtjes politiek. Het is tijd voor openbaarheid van bestuur. En precies dit benauwd de NDP en overige katibo-denkers, want zij weten dat ze politiek en economisch terrein verliezen met de nieuwe richting en het nieuwe model van denken door te analyseren, te benoemen, kritisch te zijn en nationale belangen voorop te stellen. Vanwege deze tekortkomingen is de ondermijning van de regering reeds nu al ingezet met veel bombarie rondom Misiekaba. Onder het mom van een Marron broeder binnen te halen wordt de gevaarlijke kaart op tafel gegooid die op weg naar 2025 breed zal worden gespeeld met de leuze: “omdat wij Marron zijn gunt men ons niets”. Het gaat niet om Marron of wat dan ook, het gaat om ons denken. En dit terwijl niemand weet wat Andre Misiekaba gaat doen, is de “Marron” discussie al ingezet door partijtoppers, tegen beter weten in dat dit absoluut niet de issue is. Wat er ook gebeurd, de weg van afstand doen van het katibo-denken is ingezet met de komst van Santokhi, en dit is onze belangrijkste issue en deze strijd zullen wij winnen omdat het een voorwaarde is van ons aller bestaan, onze welvaart en ons welzijn. Het tijdperk van katibo-denken in Marron, Hindustani, Jampanesi, Snesi, Krioro is voorgoed voorbij als wij erin slagen de strijd te winnen. Surinamers ons land is bankroet maar wij zijn met meer dan 108.000 Plus om het beleid van Santhoki te verdedigen tegen de oude koloniale denkwijze van de katibo-denkers die Suriname decennialang in deze wurggreep houden zodat zij door kunnen blijven genieten zonder een wezenlijke ontwikkelingsbijdrage te hebben geleverd maar simpel door toeëigening van staatsmiddelen en eigendommen rijk zijn geworden. Hier moeten wij vanaf.

Mevr. A. Fernald. ( een onafhankelijke Surinaamse, geen lid en nooit lid geweest van geen enkele politieke partij) afernald34@gmail.com

https://www.dbsuriname.com/2020/08/11/het-katibo-denken-van-foefjes-en-trucjes/

4 augustus 2020

Geacht bestuur,

EENHEID IN CULTUUR MAAR GEEN VERDEELDHEID IN DE POLITIEK.

Gaarne deel ik ongevraagd, rauw en ongezouten mijn zienswijze over de richting waar wij met ons land naartoe gaan met u omdat ik vindt dat wij open en eerlijk tegen elkaar moeten zijn. Ik zie uw vertegenwoordiging in de nationale politiek met het bekleden van ambten en functies aan het uitvoeren van de wil van het volk niet alleen, maar wat nog veel belangrijker is om het volk naast beleid, de ontwikkelingsrichting aan te geven en het waarom hiervan. De President heeft hierin de leidende rol. Blijft de ideologische zienswijze en het richting geven van de president uit, dan valt dat onder de noemer van zwak leiderschap. En precies hier ligt de val van het kabinet omdat sterke leiders zoals Ronnie Brunswijk wel een ideologische discussie voeren met de achterban. U als President ontwijkt ook deze zeer gevaarlijke en zeer incorrecte visie van de vice-President. Het is jammer dat de leider van de ABOP en vice-President alles op een hoop gooit in zijn ijver om in 2025 het hoogste ambt te vervullen. Dat de achtergebleven delen van onze samenleving terecht een culturele bundeling met elkaar zoeken om hun emancipatiestrijd voort te zetten is volkomen legitiem. Maar wat Ronnie Brunswijk doet is om dit gevoelige gegeven te gebruiken om politiek te scoren. En hiermee zijn wij terug in het achterlijke denken dat wij zovele jaren bij de NDP leiders hebben gezien. Hindoestanen zijn door Bouterse misbruikt om zijn NDP een nationaal karakter te geven en kennis en kapitaal binnen te halen. De fouten van de NDP schijnen zich te herhalen bij de ABOP die hard op weg is een “gesloten” zwarte gemeenschap te worden onder sectarisch leiderschap omdat Brunswijk zijn wil oplegt aan iedereen. De ABOP vertoont hetzelfde fenomeen van “politiek spelen” in plaats van politiek voeren. Politiek spelen gaat met foefjes en trucjes, met ja-knikkers en een slaafse volgzame achterban. Politiek voeren is de nieuwe weg die u als VHP leider en President bent ingeslagen met kennis en deskundigheid omdat politiek voeren op wetenschappelijke leest geschoeid is. Ronnie Brunswijk kan als vice-President op dit niveau absoluut niet mee dus wordt het politiek spelen naar voren geschoven en het politiek voeren naar de achtergrond geduwd. Dit is uw valkuil President Santhoki. Binnen uw eigen regering is er een bom die vroeg of laat zal uitbarsten als u als President niet de juiste tactiek voert door met ons volk niet alleen te communiceren over beleid, maar meer nog over politiek voering en welke richting hiervoor essentieel is. Maar u verkeert in het duivelse dilemma dat u degene bent die de verkiezingsuitslag heeft vertaald als zou ons volk voor de vice-President gestemd hebben. Dat is helemaal niet waar, het volk heeft voor de ABOP gestemd en juist niet voor de vice-President. De vice-President heeft gewoon binnen zijn partij een gemene coup gepleegd door zichzelf naar voren te schuiven terwijl de partij op democratische wijze een geschikte en capabele vice-President naar voren behoorde te schuiven. Maar het politiek spelen heeft het in de ABOP gewonnen van het politiek voeren. En de achterban zwijgt. Mensen als Ruben Ravenberg en mevrouw Fidelia Gaand-Gallon sanctioneren juist deze onkunde van het politiek spelen door met verklaringen uit te komen in de media. Zij knikken mee met Ronnie Brunswijk en versterken zo zijn foutieve positie als vice-President. Een partijleider is een interne zaak maar een vice-President is een nationale zaak en wat niet goed is moeten wij niet willen verdedigen met “neks no fout”. Mensen die zo van macht houden zullen niet schromen om ook u President zijn hun wil op te leggen en anders u in de wielen te rijden. Een wijs man zei ooit: “ be careful who you let on your ship, because some people will sink the whole ship just because they can’t be the captain”

Wij als volk zien de moves van Ronnie Brunswijk, zijn chantage politiek al vanaf het begin om met de NDP te heulen in het vormen van een coalitie regering. Door zijn volgzame achterban en nu met het bundelen van de blaka man, zal Brunswijk zijn eigen weg gaan binnen de regering omdat hij niet in staat is analytisch te denken en zijn achterban hem niet corrigeert en afremt. In tegendeel wordt hij opgehemeld als de grote leider. Net als Desi Bouterse is de achterban bezig Brunswijk op een valse manier de geschiedenis in te schrijven als de man die de democratie terug gebracht heeft in Suriname, de man die Venetiaan geholpen heeft President te worden, de man die tot twee keer toe Desi Bouterse geholpen heeft om President te worden en de man die nu president Santhoki geholpen heeft om President te worden. De feiten worden gemakshalve geabstraheerd van het verhaal, de geschiedenis van dit verhaal daar kom ik op terug in een volgende hoofdstuk.

EENHEID IN VERSCHEIDENHEID

Eenheid in verscheidenheid is niet hetzelfde als de eigen groep te bevoordelen vanwege vermeende achterstanden. Een politieke partijleider dient het onderscheid te weten tussen: emancipatie, bevrijding, etniciteit, culturele eenheid en eenheid in verscheidenheid. Het MARRON PROBLEEM is door Ronnie Brunswijk veroorzaakt omdat hij cultuur binnen de politiek heeft gebracht. Een zwaktebod, want als vice-President moet ten allen tijde het nationale belang voorop staan en kan Brunswijk niet tegelijkertijd twee petten op zetten, want dit is de dualiteit van het KATIBO DENKEN dat ons volk totaal in de war heeft gebracht tijdens het regiem Bouterse, die precies hetzelfde deed met wel 5 petten tegelijk op. Een herhaling van het zich verschuilen achter ambten en vele petten op, belemmert de transparantie, eenheid in bestuur, eenheid in leiderschap en eenheid in beleid. Hierdoor geeft Brunswijk tegengas aan de regering, aan zijn eigen coalitie en is hij een remmende factor en een blok aan het been van de progressieve regering. Wanneer men geen betekenis van begrippen kent en denkt daardoor vanwege deze tekortkoming politiek te moeten gaan spelen met foefjes, trucjes en tactieken in plaats van beleid te maken op basis van wetenschappelijke inzichten, dan moeten wij dat aan de kaart stellen en veroordelen in plaats van te zwijgen. Suriname heeft helden nodig en geen lafaards.!

STERK LEIDERSCHAP OM ONS VOLK TE BESCHERMEN

Beschermen tegen de denkwijze van de ABOP leider en de NDP leider. Het gaat hierbij absoluut niet tegen de personen maar om hun manier van denken en politiek spelen. Dit is wat duidelijk aan de orde moet worden gesteld en uit gediscusieerd moet worden in Suriname omdat wij anders geen stap vooruit zullen komen als er mensen in het machtscentrum zitten die er in de eerste plaats zijn om hun eigen belangen te beschermen. Dat Brunswijk zijn buiseness op papier heeft overgedragen is geen enkele garantie dat hij de belangen van ons volk op de eerste plaats stelt. Wij moeten weigeren te geloven in sprookjes en ons kop in het zand te steken. Wij bestrijden Brunswijk en Bouterse niet, wij verdedigen het Surinaamse volk, onszelf en ons voortbestaan en zij staan met hun denken en handelingen ons voortbestaan in de weg dus hebben wij recht van spreken, rauw en eerlijk de dingen te zeggen zoals de dingen zijn. En dat is wat ik doe en niet om personen onaangenaam te zijn.

DE AANVAL OP DE PRESIDENT IS GEOPEND EN HET ANTWOORD IS OOK DAT DE AANVAL DE BESTE VERDEDIGING IS.

Daarom schrijf ik dit discussie stuk. De aanval is de beste verdediging dus is het zaak dat onze President daadkrachtig optreedt en uitspraken corrigeert dat de geschiedenis van Brunswijk er niet toe doet. Brunswijk zijn geschiedenis en zijn politiek spelen is een rem op onze nationale ontwikkeling. Het is ook waar dat de juiste strategie moest worden toegepast om op de beste manier ons volk te kunnen verdedigen en dat is door President te worden. Maar het was niet nodig om foutieve uitspraken te doen. Vanuit het zenuwcentrum van de President zal er op regelmatige basis de richtingsanalyse van Suriname gepleegd moeten worden, met andere woorden zal ons totale volk duidelijk moeten worden gemaakt dat ij als natie niet tegen elkaar vechten maar dat wij in een bevrijdingsstrijd beland zijn.

NIEUWE BEVRIJDINGSSTRIJD.

Het volk heeft met het aantal stemmen duidelijk aangegeven wie zij het mandaat gevn om voorop te lopen in deze bevrijdingsstrijd. In wie zij het vertrouwen heeft gesteld. Het antwoord is glashelder gegeven dat ons volk absoluut niet aan Brunswijk en Bouterse die rol heeft toebedeeld. Brunswijk heeft niet eens 5.000 stemmen gehaald maar gedraagd zich nu als de grote volksheld en de grote partijleider. Wie houdt wie voor de gek? Wij moeten ophouden om verkeerde interpretaties aan de feiten te geven want hiermee helpen wij mee aan de verdere aftakeling van onszelf en ons land. Dat de politieke vertaling van de stemmen een andere is mag niet verward worden met de ideologische bevrijdingsstrijd. Beiden mogen niet op en hoop gegooid worden. De politieke vertaling zit hem in de zetelverdeling. Ondanks het minder aantal stemmen is de ABOP groter geworden dan de NPS. Dit is een totale absurditeit waar mij gauw mee moeten afrekenen. We leven anders in een fake-werkelijkheid, in een droom die niet strookt met de werkelijkheid.

KOLONIAAL KIESSTELSEL

De politiek rijdt dus onze eigen bevrijding in de wielen. Onze bevrijdingsstrijd is door onze instituties dus ook aan banden gelegd. Koloniale instituten belemmeren onze emancipatie en onze bevrijding. Wij hebben hetzelfde probleem met de muilkorfwetten bij de politie en het ontbreken van een onafhankelijke ambtenarenrechtsspraak. Daarom worden leerkrachten en ambtenaren middels de personeelswet in de koloniale wurggreep van het patronage gehouden. Onze bevrijding ligt dus ook in het ontmantelen van deze instituten. Dat heeft de zogenaamde revolutionaire leider nooit aangepakt maar juist bewust intact gelaten om te heersen over ons volk en in het byzonder de vitale instituten zoals leger, politie, ambtenaren en lerarenkorps. De vakbonden hebben deze kerninstitutionalisering van het slavenstelsel van onderdrukking binnen hun eigen instelling ook niet aan de orde gesteld. Politiek wordt ons volk dus in de praktijk gebonden aan het patronage zolang het kiesstelsel en overige koloniale erfenissen intact blijven. Dat kunnen wij met een regeerprogramma niet ongedaan maken, want in de kern ligt onze bevrijding veel dieper en hier zou onze president aandacht aan moeten besteden naast zijn enorme drukke taak van staatshoofd en vader des vaderlands.

STAATSMANSCHAP EN HERORGANISATIE OVERHEID

Mijn wens echter is, dat onze president die ook de rol van de bevrijder op zich heeft gehad dan ook uitgroeit tot staatsman door de ketenen die onze ontwikkeling in de weg staan heldhaftig door te knippen en de politiek te hervormen maar ook de overheid te herorganiseren. Een bijna bovenmenselijke opgave voor de President maar aan de andere kant een onlosmakelijke eenheid van regeerprogramma en bevrijding omdat het een in het ander grijpt en er een causaal verband is tussen vrije of geknechte denkrichting en ontwikkeling in alle vormen en facetten, politiek en in prive.

Dit bindmiddel is de beste aanval in de verdediging op de welles-nietes discussie waar de NDP ons in houdt. Het is zeer wenselijk en een vereiste om koloniale instituties en denkwijzen bespreekbaar te maken in plaats van teveel met de NDP paleisrevolutie en aanvallen op de coalitie bezig te zijn of met de gang naar het presidentschap van de ABOP in 2025. Er is enorm veel werk aan de winkel, materieel, fysiek en mentaal. Laat dit ons bindmiddel zijn zodat wij allemaal weten waar wij onze bijdrage kunnen leveren. Dit zou het huiswerk van de politiek moeten zijn om op deze wijze het politiek spelen met foefjes en trucjes op achterstand te zetten. De NDP vindt voeding in het regeerprogramma en de politiek van de coalitie. De NDP zal de lucht en het ademen ontnomen worden wanneer ook en vooral de focus wordt gelegd op de bevrijdingsstrijd. Laten wij hier studie van maken en met elkaar de eerlijke discussie voeren in plaats van om de hete brei heen te draaien. Alles wat de haviken die uit zijn op macht willen is de President kapot te maken en een mes in de rug te duwen. Daarom is de bevrijdingsstrijd de redding en niet alleen maar de politiek en een bankroet land. De NDP komt vanavond online uit om te reageren op de persconferentie van afgelopen maandag van de President met het enige doel verwarring te stichten onder ons volk, het vertrouwen in de President te ondermijnen en de richting waar wij als volk naartoe willen, onze bevrijding dus, te saboteren.

Bijlage:

Mijn ingezonden artikel naar Dagblad Suriname d.d. 1 augustus 2020 welke helaas niet gepubliceerd is.

Met vriendelijke groet,

Mevrouw. A. Fernald

(Een kritische en bezorgde Surinaamse die meent recht van spreken te hebben)

Over Racisme, Etniciteit, Emancipatie en 'cartoon van de vp'

02 Sep, 2020, 22:38

foto

Storm in een glas water en afleiding van het kernprobleem?

Suriname blinkt uit in de Zuid-Amerikaanse regio en daarbuiten met een eigenaardig ‘ontwikkelingsmodel’. Een totaal ander model dan dat van de USA en West-Europa waar bijvoorbeeld het relatief homogene Nazi Duitsland qua bevolking en huidskleur het toonbeeld was van racisme, dehumanisering en destructie in de vorm van ‘rassenhaat’ en volkerenmoord. We zijn in Suriname geen homogene natie volgens het Europese ideaal, maar we hebben samen toch een beter in elkaar zittende samenleving gecreëerd.

Surinaamse kunstenaars (inclusief cartoonisten) en het maatschappelijk middenveld zijn de dragers van de natiecreatie en de principes waarop onze culturele diversiteit is gebouwd. Het Surinaamse model is ook verankerd in hoe bijvoorbeeld schoolkinderen harmonieus en respectvol in diverse klederdrachten inhoud geven aan de afzonderlijke etnische of religieuze nationale feestdagen. We moeten voorkomen dat met het ondoordacht ‘wegslaan’ van een enkele cartoon en cartoonist, wij alle planken van het diversiteitsfeest misslaan, enkel en alleen door politiek machtsstreven.

Racisme?

Frantz Fanon analyseerde het racisme en spreekt van minachtingsracisme wanneer zijn object (de onderdrukte zwarten) tot een minimum wordt gereduceerd. Vooral tegen deze vorm van racisme kwam verzet van Mandela in Zuid-Afrika en Martin Luther King in VS, wat een heel ander context is dan de Surinaamse situatie. Om scherp te blijven en de positieve wording van onze cultureel diverse samenleving verder uit te bouwen, moeten we de context en vormen van het minachtingsracisme goed begrijpen. De cartoonist mag dan ook in geen geval van racisme worden verweten.

Ras en etniciteit

Modern wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat de kenmerken (zoals lichaamslengte, schedelindex en huidskleur) geen houvast bieden om deze rasindeling nog te handhaven. Conclusie: Alle mensen komen uit Afrika, dus er is maar één menselijk ras met haar oorsprong in Afrika. ‘Ras’ legt sterk de nadruk op uiterlijke en erfelijke eigenschappen om groepen mensen van elkaar te onderscheiden en is nauw verbonden met het wetenschappelijke racisme in 19e-eeuws Europa. Etniciteit verwijst naar een groep die zich verbonden voelt door een gemeenschappelijke culturele en historische achtergrond.

Politieke en culturele etniciteit

Om veranderingen in de etnische verhoudingen te begrijpen, moeten we culturele van politieke etniciteit onderscheiden. Politieke etniciteit is verbonden met de politieke verdeling en toewijzing van hulpbronnen waarbij etniciteit wordt vertaald in termen van concurrentie, verdeling en conflict. De stoelendans om verdeling van posten spreekt boekdelen. Culturele etniciteit daarentegen is verbonden met uitingsvormen zoals religieuze activiteiten en herdenkingsactiviteiten. Hierdoor wordt de identiteit van een bepaalde groep zichtbaar. Culturele en politieke etniciteit kunnen gelijktijdig maar ook afzonderlijk voorkomen in verschillende situaties. Soms kan er ook een ommekeer zijn in de zin dat er een periode is waarin politieke etniciteit helemaal ‘walst’ over culturele etniciteit, iets wat we moeten voorkomen.

Emancipatie

In Suriname wordt etniciteit reeds lang gebruikt voor politieke mobilisatie zonder dat dit heeft geleid tot etnische conflicten, vooral omdat alle etnische groepen minderheden zijn en we gezamenlijk een ingebeelde culturele diversiteit hebben gecreëerd. Historisch is er een zekere volgorde van etnische bundelingen die vaak worden beschouwd als processen van emancipatie. Eerst bundelden de mulatten zich tegen de Nederlandse koloniale machthebbers, de donkergekleurde Creolen bundelden zich binnen de NPS onder leiding van Jopie Pengel, de Hindostanen onder Jagernath Lachmon in de VHP, en de binnenlandbewoners deden dat met de in 1973 opgerichte Bosneger Eenheids Partij (BEP) en daarna kwam de ABOP erbij.

Spagaat

Met de 10 ‘gouden’ zetels heeft de ABOP-PL een strategische politieke wippositie ingenomen (een ander mogelijke regering met de 16 zetels rijke NDP zou op een tekort stuiten om bijvoorbeeld te kunnen kiezen Ronnie Brunswijk als president en een NDP vicepresident in de VVV). De cartoon van de huidige vp past niet in de ingebeelde reuzensprong van Ronnie: van Assembleelid naar Assembleevoorzitter, vervolgens VP… en ten slotte ZIJNE EXCELLENTIE VAN DE REPUBLIEK SURINAME, het ingebeelde eindstation.

Ondertussen zit de politieke top in een spagaat – een ingewikkelde positie waarin drie politieke elites verkeren die zich gedwongen voelen rekening te houden met tegengestelde belangen. ABOP heeft in de ontstane spagaat (Brunswijk- Bouterse; Brunswijk-Santokhi; en Bouterse-Santokhi) zich in een positie gemanoeuvreerd, met een droombeeld van ZIJNE EXCELLENTIE DE PRESIDENT, dat in de race naar het hoogste ambt geen ‘negatieve’ cartoon van de huidige ‘zijne excellentie de VP’ verdraagt.

Na de Storm

Terwijl de vp de verontschuldigingen van de directeur van Dagblad Suriname en de cartoonist accepteerde, riep hij sportief de samenleving op om hieruit lessen te leren en als één Suriname door te gaan. Was dit gedoe een enorme storm in een glas water? We moeten leren uit machtsdrang binnen het populisme van de vorige regering en de huidige consensus regering, en enge concurrentie om posities voor kennissen in het staatsapparaat. Dit mag nimmer culturele etniciteit (inclusief cartoons) tot boosdoener maken van een politiek spanningsveld en de aandacht afleiden van het kernvraagstuk: ontwikkeling. Er is maar één sleutel tot ontwikkeling: kennis en competenties en niet incompetente kennissen of een door machtsstreven gedreven storm in een glas water. Als machtsdrang dominant blijft is Suriname in de aap gelogeerd.

Jack Menke

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60474

NDP komt woensdag met live uitzending getiteld: ‘De NDP antwoordt

5 augustus 2020

De Nationale Democratische Partij (NDP) komt woensdag 5 augustus met een speciale live uitzending met de titel ‘De NDP antwoordt’. Deze wordt om 18.00u uitgezonden via Apintie Televisie alsook Apintie’s Facebook, website en YouTube kanaal. De partij van ex-president Bouterse plaatste de aankondiging dinsdag online met de tekst ‘Stil blijven is geen optie!’.

Daarbij werd niet aangegeven waar de uitzending over gaat, maar de verwachting is dat er door de NDP ingegaan zal worden op de persconferentie die de Raad van Ministers maandag heeft belegd. Daarbij werd de NDP regering beticht van onbehoorlijk bestuur en dat zij verantwoordelijk is voor de financiële catastrofe in Suriname.

De titel van de uitzending ‘De NDP antwoordt’ geeft aan dat er een antwoord van de partij volgt op de uitspraken die het Surinaamse staatshoofd Santokhi maandag deed over de NDP regering. Toen kwam ondermeer naar voren dat de NDP regering van Bouterse een schuld van 3 miljard US dollar heeft achtergelaten.

Ook werd aangegeven dat er meer dan 3.600 ambtenaren door de NDP regering in dienst genomen in de laatste 6 maanden en dat ex-minister Hoefdraad SRD 272,9 miljoen met hulp van SPSB directeur wegsluisde.

Dinsdag reageerde ex-minster Hoefdraad ook al en noemde de beschuldigingen insinuaties, die niet stroken met de waarheid.

https://www.waterkant.net/suriname/2020/08/05/ndp-komt-woensdag-met-live-uitzending-getiteld-de-ndp-antwoordt/

Dikke complimenten aan alle ‘vrije’ media

12 Aug, 2020, 00:58

Ook ik heb met grote belangstelling het zelfkritische artikel van collega Arney Belfor gelezen. Maar ik voelde mij niet geroepen om te reageren, want mijn standpunt is dat als je kritiek krijgt, je die liever tot je neemt in plaats van te pareren. Zeker als journalist die op van alles en iedereen kritiek heeft. Dus dat ik tot nu zweeg, kwam niet omdat ik ‘met stomheid’ geslagen was, zoals Stan Dijksteel stelt. Wel heeft Dijksteel gelijk dat het muisstil bleef om welke reden dan ook.

Collega’s – en zeker die van de Ware Tijd, met wie ik vele jaren heb gewerkt en ook als leidinggevende – kennen mij als zeer (zelf)kritisch naar de beroepsgroep. Mijn kritiek komt erop neer dat menige Surinaamse journalist veel meer uit zichzelf kan halen, door een andere attitude aan de dag te leggen. De attitude van passie voor het vak, dat zich niet laat vangen als een nine-to-five-job. Zij dienen zich niet te verschonen met dat het ‘te weinig betaald’. Men verwarre passie niet met ‘je best doen’.

Voor menige journalist is het werk inderdaad geen vetpot en men zegt: ‘If you pay peanuts, you get monkeys.’ Maar wat komt eerst: de kip of het ei? Ga je beter presteren omdat je beter beloond wordt of word je beter beloond als je je kwalitatief onderscheidt? Voor beide valt wat te zeggen. Mijn houding was en is altijd één van: al betalen ze mij te weinig en veel te laat, mijn naam staat erbij, dus lever ik kwalitatief goed werk af als mijn visitekaartje. Anders verlies je dubbel: slecht betaald en een slechte naam!

Collega Nita Ramcharan heeft al gereageerd op het schrijven van collega Belfor en eigenlijk kon ik volstaan met haar column mede te ondertekenen. Collega Belfor heeft beslist niet de ‘spijker op de kop geslagen’, zoals Dijksteel stelt. Wel heeft Belfor een heel belangrijk pleidooi gehouden voor een veel kritischere houding van de journalistiek in het algemeen. Maar hij slaat de spijker toch enigszins mis – en daarmee de plank – door te stellen dat hij “de Surinaamse pers in belangrijke mate verantwoordelijk houdt voor wat in de afgelopen tien jaar en daarvoor, is gebeurd”.

Dat is zowel kort door als uit de bocht. Hoe kan je de media in ‘belangrijke mate’ verantwoordelijk houden voor het desastreus en corruptief beleid van een ex-dictator, die als een dictator de ‘democratie’ en de rechtsstaat heeft misbruikt en verkracht, door vrijwel alle belangrijke instituties uit te hollen en de staatsmedia en ‘voorlichtingsdienst’ als niet aflatende propagandamachine in te zetten. Daar bovenop heeft hij zijn minister van Financiën een vrijbrief gegeven voor corruptief financieel beleid. Zelfs de machtige Amerikaanse media – met al hun middelen en miljoenen als budget – zijn niet in staat een eigengereide president Trump in toom te houden. Laat staan wij een Bouterse.

Belfor stelt over de journalistiek: “Het was niveauloos, weinig verheffend, destructief en ongekend beschamend.” Daarmee schoor hij alle media en journalisten – en ik neem aan ook zichzelf – over één kam. Ik ben het met Belfor eens dat het door de bank genomen allemaal veel meer op niveau kan, verheffender, constructiever en minder beschamend.

Maar ik moet zeggen dat ik trots ben op wat bepaalde (jonge) collega’s en media hebben gepresteerd in het versterken en brengen van kritisch geluid. Een dictator is nu eenmaal zo, dat hij zich van geen enkel onwelgevallig geluid – hoe hard ook – wat aantrekt. Maar van één ding ben overtuigd: zonder de Surinaamse media had Bouterse glansrijk zijn derde termijn gehaald. Want mensen zijn tijdig wakker geworden. ‘Gelukkig’ waren de ‘grootste bankroof aller tijden’, de straffeloosheid van Hoefdraad en Covid-19 daar tijdig als momentum.

Dat dictator Bouterse en zijn dievenclan aan het kortste eind hebben getrokken, was een gezamenlijke inspanning van moedige en kritische burgers, het maatschappelijk middenveld, het bedrijfsleven, de vakbeweging en oppositionele partijen. Maar zonder de Surinaamse (‘doorgeefluik’)media zouden hun geluiden goeddeels verstomd zijn gebleven.

Daarom wil ik alsnog, zonder uitzondering, alle ‘vrije’ media – hoe ‘gekleurd’ of doorgeefluikerig zij ook waren – een dikke compliment geven. Ik ben al 35 jaar journalist, waarvan 25 in Suriname; voor het eerst in mijn leven had ik (enigszins) het gevoel dat we van ‘invloed’ zijn geweest. Belfor stelt over de journalistiek: ‘een grote maatschappelijke ramp’. Maar geldt dat niet voor (vrijwel) alle sectoren en gelederen van ons ‘switi’ Sranan? Mijn voorstel: laten we de boodschap van collega Belfor ter harte nemen, maar de verpakking mag in belangrijke mate de prullenbak in. De verpakking is een veel voorkomend euvel van de Surinaamse journalistiek.

Iwan Brave

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60104

Nieuwe Goebbels wil mondje journalistiek meepraten

11 Aug, 2020, 15:08

Het is om kotsmisselijk van te worden…

De nieuwe Joseph Goebbels voelt zich gesterkt om vanuit een machtspositie te moeten slaan naar de Surinaamse pers en de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ). Deze valse arrogantie is de Surinaamse pers niet onbekend. Er waren anderen voor u. Het verschil is echter dat u het beter probeert te doen dan uw voorganger, en de wet van karma zal met de nodige upgrade over u oordelen.

Meneer Dijksteel voelt zich valselijk geïnspireerd, omdat vanuit de journalistenwereld iemand het besluit nam om de totale pers over één kam te scheren in een vrij kritisch stuk. Het is goed dat de mediawerker in kwestie zijn collega’s een spiegel voorhoudt. Daarvan worden wij allemaal beter, ook de desbetreffende journalist. Ik zal hem voor nu de ander spiegels besparen.

Net zoals Suriname een land in ontwikkeling is, zo is ook de ontwikkeling van alle instituten, machten en ‘machten’ een voortschrijdend proces dat onderhevig is aan invloeden van elementen binnen de mediawereld die ook de journalistiek infiltreren. Ik zal daarop niet verder op ingaan, anders zouden bepaalde politieke partijen buikpijn krijgen. Onze jonge natie is in een leer- en groeiproces; ook de journalistiek die nu nog steeds een passie en roeping is. Dan heb ik het niet over de groep, zoals meneer Dijksteel hen noemt, ‘zich journalist noemende werkers’, die stiekem ook op de loonlijst staan of hebben gestaan van politieke partijen. Breekt u mij liever de bek niet open, want mij bekruipt het gevoel dat u de vrije pers in Suriname denkt te beoordelen op basis van uw directe omgeving. De eerste maal zeg ik: verlaat u dit pad.

De journalistiek in Suriname moest de afgelopen tien jaren inderdaad flink inboeten op vrijwel elk vlak. Als dit is wat u meent te zeggen, dan kan ik het niet oneens met u zijn. Maar als DIT de nieuwe weg en toon moet worden van uw communicatiebeleid, dan vrees ik dat de neerwaartse spiraal in een stroomversnelling terechtkomt, want de nieuwe Goebbels treedt in hoogsteigen persoon naar de voorgrond om klappen uit te delen alsof hij in Nazi-Duitsland is ontwaakt. Waar was deze Dijksteel de afgelopen 10 jaren? Persconferenties aan het voorbereiden om diezelfde ‘zich journalist noemende werkers’ te gebruiken om de boodschap van zijn partij een forum te geven. En ja… we weten allemaal toch dat er niet bepaald prettig werd gereageerd door de entourage van uw partijtop wanneer er kritische vragen werden gesteld? Wie niet met de mentale druk en boze blikken kon omgaan, zou wegvluchten.

Wat meneer Dijksteel niet zal moeten doen, is het gevoel krijgen dat hij, vanwege de verworven machtspositie, nu een open goal heeft om wraak te kunnen nemen, terwijl hij in de periode naar 25 mei toe mooi weer speelde voor dezelfde ‘zich journalist noemende werkers’. Zijn minachtende, sarcastische en spottende opmerkingen naar de vrije pers in Suriname riekt naar een hoge mate van onvolwassen arrogantie en een dringend tekort aan tactvol optreden. Anderen vóór hem hebben het ook geprobeerd en zijn er bekaaid vanaf gekomen. ‘Wij’ hebben hiermee voldoende ervaring.

Ik zal deze vraag voor beantwoorden:
“Waarom geen reactie van de overijverige, stoere zich journalist noemende werkers die zelfs op naar mijn mening onbeschofte wijze gezagsdragers hebben bejegend en nog steeds bejegenen?”
Als u voor slechts één seconde denkt dat de vrije pers in Suriname naar de pijpen van u of door het volk gekozen politieke ambtsdragers zullen dansen net zoals u dat zelf doet, dan heeft u het glad mis. Onbeschoft was het niet toen het de politieke tegenstander betrof. Daar u en uw partij nu in het machtscentrum zitten, dan is het plotseling wel onbeschoft, en wel met terugwerkende kracht.

Niemand is gekomen om steen te worden in het machtscentrum. Onthoud u dat goed!

Ik doe een oproep op meneer Dijksteel, voor de tweede keer, om de ingeslagen weg per direct te verlaten. U zal het nimmer winnen van de vrije pers met uw ‘ludieke’ en denigrerende houding; ook niet met alle staatsmedia en belastingcentjes van dit arm volk ter beschikking. U heeft nog vijf jaren te gaan; langa blo yu mus abi!. De vrije pers in Suriname heeft voor hetere vuren gestaan om het volk van Suriname te dienen, waaronder ook u. Het is nog niet wat het wezen moet, maar dit is niet waarmee u zich zou moeten bezighouden. Bewaar uw arrogante en spottende opmerkingen voor uw propagandamachine die al goed op gang schijnt te komen.

B-cham Chandralall

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60091

Journalistieke en geen politieke verantwoordelijkheid

11 Aug, 2020, 19:45

Nadat ik het ingezonden stuk van collega Arney Belfor had gelezen, vroeg ik mij af met welke referentie en met welke intentie zo een niet-journalistieke productie tot stand is gekomen. Met respect voor de vrijheid van meningsuiting van mijn collega, hoop ik dat hij met hetzelfde respect en begrip zal hebben voor een meer beroepsmatige kijk op de relatie tussen de pers en de politiek in ons maatschappelijk verkeer.

Laat meteen gezegd worden dat de media/pers en de journalistiek op geen enkele wijze deel uitmaken van een constitutionele macht, niet de facto en ook niet de jure. Zij hebben slechts een grondwettelijk recht en de plicht om volgens een zelf, internationaal gekozen beroepscode en ethiek, het recht van de samenleving op informatie te dienen. Niets minder en niets anders. Overigens heeft elke burger dit grondwettelijke recht, vandaar ook sociale media en een pluriformiteit aan opbel- en praatprogramma’s via radio en televisie alsook sociale media waar elke burger zich vrijelijk kan uiten. Code en ethiek maken echter meteen ook onderscheid tussen het vrije beroep (onafhankelijke journalistiek) en het recht van elke burger zich te uiten (sociale media).

In het schrijven van mijn collega roept hij de pers op om ex-president en voorzitter van de NDP, Desi Bouterse, die in de volksvertegenwoordiging met 16 zetels een belangrijk deel van de samenleving vertegenwoordigt, dood te zwijgen tenzij die verantwoording komt afleggen over zijn beleid van de afgelopen 10 jaar. Ik zal mijn best doen professioneel te blijven. In de journalistiek zijn personen, zeker politieke, niet ons product maar subjecten die bijdragen tot het journalistiek product. Het ligt niet aan de onafhankelijke journalistiek over hun handelen en daden een politiek standpunt in te nemen of die te veroordelen en zeker niet een politiek standpunt of mening als journalistieke productie te ventileren, tenzij dat in de persoonlijke sfeer is of in een column, want ook journalisten mogen zichzelf een politiek standpunt en politieke ideologie aanmeten. Daarvoor zijn zij normale burgers.

Journalisten hebben in de uitoefening van hun beroep en dat is vrijwel 24 uur per dag, geen politieke verantwoordelijkheid, maar een maatschappelijke. Het is een farce en tegen alle journalistieke conventie in wanneer dat wel het geval zou zijn. Inzichten van zelf wetenschappers als zou de journalistiek moeten bijdragen aan gezonde maatschappelijke verhoudingen, door een bepaalde en gekleurde politieke signatuur of standpunt aan te hangen of dood te zwijgen, zijn een gevaar voor het beroep en in strijd met het recht op informatie van de burger. Ik heb in mijn periode als hoofd van de nieuwsdienst bij ABC-radio aan Johnny Kamperveen, zoon van André kamperveen, één van de 8 december-slachtoffers gevraagd waarom op ABC-radio en televisie de stem van Bouterse niet te horen is en hij geen microfoon krijgt. Ik hield hem voor dat er journalistieke regels zijn …. “Fuck die journalistieke regels, maar hier krijgt die moordenaar geen enkele zendtijd”,…

Met alle respect en begrip voor de context van dat standpunt heb ik mij erbij neergelegd met de vaste overtuiging dat dit geen goede manier is van journalistiek bedrijven. Recent, na de verkiezingen merkte ik tegenover een bestuurslid van dit familie mediabedrijf op dat ik Bouterse nu wel hoor op ABC-radio en televisie. Mij werd meegedeeld dat gezien het belang van de informatieversterking, het Bouterse doodzwijgen standpunt moest worden verlaten.

De reactie van Stan Dijksteel op het ingezonden stuk van mijn collega, is precies waar wij ons als beroepsgroep ernstig zorgen over moeten maken. Want, hoe kijkt de samenleving tegen ons aan, is zij zich bewust van de rol en de taken van de journalist, maar meer nog: wat zal de toekomst zijn van ons beroep wanneer juist met dit soort concepties voeding wordt gegeven aan de politiek om de vrije meningsuiting en het recht op informatie aan banden te leggen?.

Hoewel het ook voor de journalist een dunne scheidslijn is om met alle politiek geweld om ons heen, zijn of haar persoonlijk standpunt ondergeschikt te maken aan het professioneel belang, heeft collega Belfor niet de spijker op de kop geslagen met zijn stuk, maar is hij juist ver, heel ver buiten deze dunne scheidslijn getreden met een dodelijke dolksteek aan het journalistieke beroep. Het is juist daarom dat maanden tevoren, in aanloop naar de verkiezingen van 25 mei, ik met nadruk een beroep heb gedaan op mijn collega’s, ‘wees meer journalist dan politicus’. Deze oproep wil ik hier nadrukkelijk herhalen.

Tot slot nog dit, Desi Bouterse is niet het product en de verantwoordelijkheid van de journalistiek waarmee wij moeten afrekenen door hem dood te zwijgen. Integendeel; de politiek en de maatschappelijke en meer nog grondwettelijke vrijheid die hem heeft gefabriceerd, zullen de hand in eigen boezem moeten steken.

Wilfred Leeuwin
freelance journalist

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60100

Column: Miskenning van het werk van journalisten/media

11 Aug, 2020, 00:59

Wisseling van de wacht op 16 juli. De toenmalige president Desi Bouterse draagt de sjerp over aan zijn opvolger, Chan Santokhi. (Foto: Ranu Abhelakh)

Velen hebben in hun handen geklapt na het lezen van een ingezonden artikel van journalist Arney Belfor, ook al hebben ze in de afgelopen twintig jaren nauwelijks van hem gehoord en velen kennen hem niet eens als één van de uitblinkers in het journalistieke vak. Voor mij is hij wel een kritische collega die mogelijk in deze periode zich alsnog tot grote hoogten zou kunnen ontpoppen. Hij zal niet worden besproken op dit forum, hoewel hij alles en iedereen met de grond gelijk heeft gemaakt. Zijn artikel is wel een grove miskenning van de journalistiek en de omstandigheden vanaf 1980 – de opkomst van Desi Bouterse – waarbij journalisten hun leven is ontnomen en mediahuizen met de grond gelijk zijn gemaakt. Deze terreurdaden hebben niet gemaakt dat de fakkel niet is overgenomen – ook al zijn velen toen uit het beroep gestapt.

Het is onzin dat journalisten, oren, ogen, geweten, spreekbuis, vertegenwoordiger van de samenleving zijn. Journalisten moeten ook niet pretenderen de vierde macht te zijn. Journalistiek is een vrij beroep, dat open staat voor iedereen, ongeacht een professionele scholing. Eenieder mag zich journalist noemen. Tegenwoordig hebben we in Suriname minstens 200.000 journalisten die dagelijks op Facebook breaking news brengen. En fake news, roddels, mensen bekladden met fake accounts. Zij hoeven niks na te trekken en gooien klakkeloos alles maar op social media. De attitude van veel NDP’ers die inhakten op journalisten/media is verruild door de nieuwe kleuren aan het firmament.

Het journalistieke werk is om met open vizier het nieuws te brengen. De principes van het vak hoog houden, is een uitdaging in deze snelle wereld, waar alles nagenoeg ‘live’ gebeurt. Het publiek kan veel nieuws meteen rechtstreeks volgen en tikt de journalist sneller op de vingers, als deze de informatie niet correct overbrengt. De journalist is dus niet meer de enige brenger van nieuws. De uitdaging voor de media is om veel meer te gaan graven en vooral nieuws te brengen dat anders verborgen zou blijven. Naast nieuwsfeiten moeten in de media veel meer duiding van het nieuws komen, achtergronden, analyses, columns en commentaren. Hoe moeten de nieuwsfeiten worden geïnterpreteerd? Dat gebeurt te weinig in Suriname.

Er zijn enorm veel mediahuizen in het land, wat goed is voor de pluriformiteit. Er is voor elk wat wils. Niet iedereen hoeft het eens te zijn met wat een medium brengt, daarom is het belangrijk dat er zoveel bronnen zijn van waar het publiek het nieuws kan halen. Serieuze media brengen informatie die gebaseerd is op feiten. Een journalist brengt het nieuws objectief en in onafhankelijkheid, zonder enige belangenverstrengeling. De ethische normen die gangbaar zijn in het beroep dienen te worden toegepast.

Het is absoluut een misvatting dat journalisten niet durfden kritisch te zijn naar de regering-Bouterse en hun mond hielden en nu pitbulls komen uithangen, terwijl de regering nog geen maand aanzit. Indien ex-president tevens voorzitter van de NDP, Desi Bouterse, ingaat op beschuldigingen van de zittende regering, is dat nieuws. Indien zendtijd bij Apintie wordt gekocht – een station dat vaker is verguisd tijdens de vorige regeerperiode – getuigt het van grootheid om ruimte te geven voor de beleving van het recht op vrije meningsuiting. Wat minder is dat makers van journalistieke programma’s /journalisten in Ocer, Grun Dyari of de Olifant, deze politiek betaalde programma’s presenteren. In elk geval doen wij niet aan censuur. Als Bouterse spreekt en het is nieuwswaardig, zal het nieuws worden gebracht. Hij zal niet monddood worden gemaakt. Er zal rekening gehouden moeten worden met de 16 zetels van de NDP. Journalistieke principes zullen overeind blijven, ongeacht om wie het gaat.

Er zijn genoeg momenten, commentaren, columns, analyses, interviews verschenen in de afgelopen tien jaar die behoorlijk kritisch waren. De regering Bouterse 1 en 2 heeft journalisten geen obstakels in de weg gelegd om hun werk te doen. De kritiek is wel dat het nieuws gecentraliseerd werd en Bouterse slechts voor eigen parochie preekte. Er waren te weinig momenten waar kritische vragen gesteld konden worden, hoewel vaak is aangedrongen – door onder andere B-cham Chandralall – om zoals beloofd regelmatig persconferenties te houden. Hoewel er weinig persmomenten waren, is het niet zo dat de kritiek is uitgebleven en journalisten uit lafheid of bangheid of broodvrees, hun plicht hebben verzaakt. Of hebben alleen de VHP, ABOP, NPS en PL ervoor gezorgd dat de NDP naar huis is?

De media hebben alle ruimte gegeven aan de oppositie – die haast elke dag in het nieuws was – om in te hakken op de toenmalige regering. Er is nimmer censuur toegepast op de toenmalige oppositie, die nu coalitie is. Die oppositie – die nu regering is – heeft haar visie steeds gegeven en heeft tijdens de verkiezingscampagne beloofd het land te zullen redden en de vele wantoestanden aan te pakken. Het gaat niet om een blanco start van de regering-Santokhi/Brunswijk. De coalitie van nu heeft al eerder regeermacht gehad; ze is geen nieuwkomer. Vanaf dag 1 moeten journalisten zich kritisch opstellen en de regering scherp houden. De tijd van mooie praatjes en klagen is nu voorbij. Het is tijd om de beloften in te lossen en het getergde en berooide volk uit het diepe dal te halen. Daar zal de regering dagelijks op worden beoordeeld. Journalistieke principes werden bij Bouterse toegepast en zullen ook gelden voor dit kabinet of men het leuk vindt of niet. Niemand wordt gedwongen om een krant te kopen, naar de televisie te kijken, naar de radio te luisteren of te klikken op een nieuwssite.

Nita Ramcharan

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60080

Journalist Arney Belfor slaat de spijker op zijn kop

10 Aug, 2020, 22:42

Journalisten individueel en hun vereniging lijken met stomheid geslagen. Wie zwijgt stemt toe. Wat een spiegel voorgehouden. De zuiverste vorm van ‘peer education’. Kortheidshalve verwijs ik naar het artikel verschenen op Starnieuws met als titel: De Surinaamse pers: Een grote maatschappelijke ramp.

Vol verwachting keek ik uit naar de reactie van een onzer stoere journalisten of van de journalistenvereniging. Nu een aantal dagen verder is het doodzwijgen van Arney Belfor, evident. De 4e macht uit de eigen gelederen als zodanig betiteld. En zij met stomheid geslagen. Ook deze macht is onder invloed van het wanbeleid van de afgelopen 10 jaren aan gruzelementen geslagen.

Ook deze macht heeft te lijden gehad van de omgevingsfactoren waarin zij moesten functioneren. Ook bij deze macht is het dus nodig om te evalueren, hergroeperen en aan te passen aan de nieuwe omgevingsfactoren waarbinnen geopereerd moet worden. Pijnlijk maar waar, dat is de waarheid. Altijd pijnlijk maar waar. Waarom geen reactie van de overijverige, stoere zich journalist noemende werkers die zelfs op naar mijn mening onbeschofte wijze gezagsdragers hebben bejegend en nog steeds bejegenen.

De GOEDE niet te na gesproken, want ik ken enkelen die hun werk met de juiste journalistieke ethiek uitvoeren. Journalisten: nemen jullie het bericht ter harte. Sta voor de spiegel en kijk waar het een en ander verbeterd kan worden. Draag bij aan de juiste invulling van de 4e macht waar u zo prat op gaat. Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen. Versterk AUB die benen. Vooral institutioneel. Een welgemeend advies. U heeft natuurlijk ook het recht om dit advies terzijde te stellen.

Stan Dijksteel

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60078

Koffiekampers in de politiek

10 Aug, 2020, 12:35

Ik zal kort ingaan op de rol van Koffiekampers in actieve politiek. Dit betekent dat in dit artikel kort zal worden ingegaan op de politici met een Koffiekamp achtergrond. Het begon allemaal ergens in 1963 toen de heer Johan Adolf Pengel strijd leverde tegen het ‘white establishment’ in de Nationale Partij Suriname (NPS).

Zoals bekend, werd het kamp van de ‘white establishment’ geleid door David Findlay. Johan Adolf Pengel, die het kamp van de zwarten in de NPS leidde, maakte kennis met Louis Adolf Eersteling van Koffiekamp. Hij heeft de basis gelegd voor de massale toetreding van de bosnegers tot de NPS. Uit dankbaarheid of moet ik zeggen uit solidariteit met de bosnegers, heeft Pengel de heer Louis Adolf Eersteling het kandidaatschap van de NPS voor het kiesdistrict Brokopondo aangeboden. Eersteling heeft na diverse gesprekken uiteindelijk dit kandidaatschap geweigerd. Pengel deed het verzoek aan Pa Loewi Eersteling, zoals die populair werd genoemd, om een kandidaat voor te dragen. Hij heeft toen Wilfred Liefde voorgedragen en de schaduwkandidaat werd Martin Pryor. Voor de duidelijkheid: Wilfred Liefde was een Saramaccaner uit het dorp Ganzee.

Bij de verkiezing van 1963 werd Liefde als eerste bosneger Statenlid gekozen. Het mobilisatiewerk werd onder supervisie van pa Loewi gedaan. Martin Pryor was één van de Koffiekampers, zeg maar de tweede politicus uit Koffiekamp, die in beeld kwam in de nationale politiek.

Bij de verkiezing van 1988 kwamen Irma Eersteling en Uria Wijnerman via de Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU) in De Nationale Assemblee (DNA). In 1991 kwamen Bill Pryor, de ere-voorzitter van de Broederschap en Eenheid in de Politiek (BEP), en Marcel With via de combinatie DA91 in DNA.Daarna zijn de volgende Koffiekampers in DNA gekozen: Wijnand Schalwijk, Andrè Misiekaba, Sergio Akiemboto en Miguella Huur. In de huidige DNA zitten drie Koffiekampers.

In het binnenland hanteert men de moederlijnrelatie om te bepalen tot welke groep of dorp je behoort. Adeline Wijnerman is de eerste minister uit de Koffiekamp gemeenschap. Daarna werden André Misiekaba en Sergio Akiemboto, de tweede en derde minister uit Koffiekamp.

De bijdrage van Koffiekampers aan de nationale politiek, heb ik met dit korte artikel willen bekend maken aan de Surinaamse gemeenschap. Ik heb slechts de positie die deze politici hebben ingenomen of nog innemen kort belicht ervan uitgaande dat de lezer weet heeft of kennis opdoet van de bijdrage van deze Koffiekampers aan de ontwikkeling van Suriname vanuit hun respectievelijke positie.

Bert Eersteling

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60069

HERHALING VAN DE GESCHIEDENIS?

DATE

10.08.20 DAGBLAD DE WEST.

Is de geschiedenis zich aan het herhalen en wordt de destabilisatie van een wettelijk gekozen regering, in verhevigde vorm voortgezet? Het is duidelijk dat de NDP en haar leiders, het opgelopen verlies bij de op 25 mei gehouden algemene en geheime verkiezingen, niet zomaar over zich heen zullen laten gaan. Er is alvast een financieel-economische ravage aangericht en er zijn op alle ministeries goederen gestolen om het kabinet Santokhi, het werken onmogelijk te maken. Van kantoorinventaris tot voertuigen zijn verduisterd in een serie van destabilisatiepogingen, die zeker aanzienlijke opvolging zullen genieten. Velen zijn vergeten wat er na de verkiezingen van 1987 met het kabinet Shankar-Arron is gebeurd. We kennen de creatie van de zogenaamde inheemse verzetsorganisatie “Tucajana-Amazones” met als leiders de commandanten Thomas en Matto en het afgrendelen van delen van het Surinaamse grondgebied. We weten ook allemaal, dat deze verzetsbeweging door Bourterse en zijn NDP werd gesticht en dat de bewapening van deze zogenaamde verzetsgroep, uit de wapenkamer en munitiebunker van het Nationaal Leger op touw werd gezet. En als dat niet genoeg was, werden er ook nog jeugdige Marrons onder de noemers Mandela, Angula en Koffiemakka, aangezet om hele gebieden te destabiliseren. Navolgend op deze grootschalige en niet ondoorzichtige destabilisering van de regering Shankar-Arron, werd erop kerstnacht 1990, een drogreden bedacht, om de tweede staatsgreep te plegen, die bekend staat als “De Telefooncoup”. Een staatsgreep die gewoon met veel militaire intimidatie en machtsvertoon werd gepleegd. Na deze staatsgreep werden er in mei 1991, wederom verkiezingen gehouden en de NDP wederom weggestemd. Het eerste kabinet Venetiaan trad aan, en in 1992 werd er een vredesakkoord gesloten met het Jungle Commando en al de door Bouterse gecreëerde verzetsgroepen, die het land alleen maar nog meer materiële en andere vormen van nadeel hadden berokkend. Inmiddels circuleert er een filmpje op sociale media van een jonge inheemse jongeman, gestoken in camouflagekleding en voorzien van een five-shooter jachtgeweer, die dreigt met acties tegen de regering, omdat hij van mening is, dat Suriname van de inheemsen is en dat het niet meer lang zal duren, alvorens een inheemse president het land zal besturen. Het kan zijn dat het hier om een totaal misplaatste grap gaat, maar er moet vanwege de regering, zeker niet schouderophalend aan voorbij worden gegaan. We leven niet meer in de jaren tachtig of negentig van de vorige eeuw, maar dienen er wel rekening mee te houden, dat er nog steeds bejaarde krachten in ons midden existeren, die denken dat een democratisch gekozen regering op een dergelijke wijze kan worden gedestabiliseerd en uiteindelijk verwijderd.

https://dagbladdewest.com/2020/08/10/herhaling-van-de-geschiedenis/?fbclid=IwAR1Tp5CCuLzk4Ju1u-zv_6AU60FS9_3fejJnmz_TV-YBmgrX2bxvZtcBdtI

De Surinaamse pers: een grote maatschappelijke ramp

07 Aug, 2020, 04:38

De afgelopen 10 jaar hebben wij als pers/media op de eerste rij gezeten tijdens de D-kwaliteit reality soapserie die heette ‘regering-Bouterse’, deel 1 en 2. Ik ga geen tijd besteden aan een soort van samenvatting over wat zich in die 10 jaar heeft afgespeeld. Het was niveauloos, weinig verheffend, destructief en ongekend beschamend.

Maar de balans die wij aan het einde moesten opmaken was dat het Desi Bouterse voor de vierde keer (sinds 1980) was gelukt om onze economie te ruïneren en om ons moreel ethisch uit te hollen, in naam van zijn ‘ideologie’. Het verschil met de voorgaande keren is dat het financieel gat dat is geslagen, ditmaal astronomische afmetingen heeft.

Hoewel het besef van wat Bouta weer eens heeft kunnen doen nog moet aankomen, is er een andere ramp die zich verder voltrekt: de Surinaamse pers. Sommige collega’s en niet collega’s weten dat ik de Surinaamse pers in belangrijke mate verantwoordelijk hou voor wat in de afgelopen 10 jaar en daarvoor, is gebeurd. Matig ontwikkeld, individueel zwakke persoonlijkheden, met een autoriteitgevoeligheid (iets dat geen enkele journalist mag hebben) waren de basis voor de rol die de pers heeft gespeeld.

En ondanks ik dit weet, is wat de pers nu doet, a whole new level van incompetentie en bizar. 2 voorbeelden: 1. Ex-minister Gilmore Hoefdraad, de spil in de vernietiging van onze economie, slaat als een ordinaire crimineel op de vlucht. En, terwijl hij op de vlucht is, stuurt Hoefdraad een ‘verklaring’ om tegen te spreken wat president Chandrikapersad Santokhi aan feiten onthulde.

En tot overmaat van ramp, de Surinaamse pers brengt die ‘verklaring’ ook nog, zonder Hoefdraad ook maar één vraag te stellen, zonder hem te dwingen een interview af te staan, zonder hem te confronteren met de zeer ernstige beschuldigingen. Hoefdraad heeft de pers (zijn dom hoertje) ordinair gebruikt om iets de ether in te slingeren en om Santokhi en zijn minister van Financiën tot leugenaars te degraderen.

Voorbeeld 2. Wat mij een aan een nachtmerrie grenzende verbazing heeft bezorgd, was de online massameeting die de NDP woensdag heeft gehouden, uitgerekend via een medium dat vaker als ‘vijand’ en vijandig is bestempeld in de afgelopen 10 jaar. Maar het ergste van alles is dat Bouterse, zonder nog maar één pittig interview te hebben afgelegd, zonder aan de tand te zijn gevoeld door één of meer journalisten met lef en ballen, zonder zich te hoeven verantwoorden voor de verschrikkelijke ravage die is aangericht, de kans krijgt zaken te roepen en te schreeuwen.

De vrije pers gaf Bouterse drie weken (mi Gado, mi Jezus DRIE WEKEN!) nadat de nieuwe regering, temidden van zijn ravage en het bankroet van de staat is aangetreden, de ruimte om laf te schoppen tegen de schenen van Santokhi en zijn team, en de inventarisatie van de historische vernietiging van ons land, is nog maar net begonnen. Wat een ramp met onze pers/media. T’is om van te huilen en je voor te schamen!

Bouterse mag en moet de kans krijgen te praten. Dat recht is, als ex-dictator en uitgesproken machtspoliticus, totaal niet zijn verdienste. Het staat in de grondwet dat elke burger zich mag uiten, dezelfde grondwet die Bouterse openlijk respectloos behandelde. Maar Bouterse heeft meer dan elke andere burger de verplichting eerst te komen uitleggen wat er is gebeurd.

De pers heeft nu een belangrijke keuze te maken: 1 gaan wij ons gedragen naar de eisen van ons vak, of 2. kiezen wij ervoor niets meer te zijn dan domme doorgeefluiken van goedkoop, niveauloos en destructief volkstheater? Tot nu toe hebben wij (bij meerderheid) gekozen voor optie 2: doorgeefluiken zijn van goedkoop, niveauloos en destructief volkstheater.

Bouterse mag praten, maar alleen nadat hij in interviews, met uiterst kritische journalisten, komt uitleggen in welke hel hij ons weer heeft gesleurd. Als hij dat weigert te doen, moet Bouterse zijn mond eindelijk eens houden. De vrije pers mag Bouterse geen podium meer geven, voordat hij verantwoording aflegt. Een belangrijke hint: Bouterse’s grootste angst nu is dat hij niet meer gehoord zal worden. Pers, daarmee heeft u een hele sterke onderhandelingspositie als Bouterse de media weer nodig heeft.

Collega’s, jij bent de baas, en jij bepaalt, niet Bouterse. Niet meer! Wij moeten de verhaallijn bepalen. Dit mogen en moeten wij doen, namens het volk. Wij journalisten mogen niet meer het hoertje zijn van politici. Pas dan zal het volk iets aan ons hebben als de vierde macht. Anders zijn de vrije pers en de media niets meer dan een maatschappelijke ramp, en de ingrediënten voor een heerlijke, domme brafu voor Bouta.

Arney Belfor

https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/60017

Hoe komt Suriname van torenhoge schuld af?

vrijdag 7 augustus 2020 | BNNVARA | Redactie De Nieuws BV

Desi Bouterse heeft Suriname beroofd en berooid achtergelaten. De nieuwe president Chan Santokhi maakte deze week bekend dat hij een miljardenschuld van zijn voorganger erft. Hoe krijgt hij Suriname er weer bovenop?

Hoe komt Suriname van schuld af?

Volgens Santokhi zit Suriname nu opgezadeld met een totale schuld van 2,5 miljard euro. Op zijn eerste werkdag kwam Santokhi er zelfs achter dat álle computers op de ministeries spoorloos zijn verdwenen. Waar begin je dan?

Het vruchtbare land Suriname

Volgens Kathleen Ferrier, dochter van de eerste Surinaamse president en momenteel voorzitter van de Nederlandse Unesco commissie, staat de nieuwe Surinaamse regering een enorme taak te wachten. Het oud CDA-Kamerlid heeft er wel vertrouwen in, “omdat ik zie wat de capaciteit van het vruchtbare land Suriname is.”

Over angst heenkomen

Steven Coutinho, directeur van de commerciële bank DSB Suriname, zegt dat de vooruitgang van Suriname op dit moment wordt belemmerd door keuzes, zowel op economisch als sociaal gebied. Economisch gezien neemt Suriname, net als meerdere post-koloniale landen, geen risico. Daarom zijn volgens Coutinho de keuzes conservatief, “we kijken niet vaak in de toekomst.”

“Er is geen harmonie tussen mensen”, zegt Coutinho. Volgens hem heerst er een angstcultuur in het land die funest is, ook voor de economie. “Als we uit deze situatie willen komen en onze economie daadwerkelijk willen herstructureren, moeten we voornamelijk ook kijken naar onszelf. De aannames die wij gemaakt hebben, jarenlang, ook over onszelf en elkaar. Dan moeten we kijken, hoe kunnen we over die angst heenkomen.”

Om over die angst heen te komen, zijn Ferrier en Coutinho het eens, speelt onderwijs een essentiële rol. Ferrier: “Goed investeren in het onderwijs en onafhankelijk en kritisch denken: dat moet meer gericht zijn op toekomstige productie capaciteiten en technologie en ook vrouwen moeten geschoold worden in dat soort zaken. En de cultuur is heel belangrijk, de trots op je eigen land.”

Mogelijkheden benutten

Mogelijkheden voor Suriname zijn er dus genoeg, volgens Ferrier. Dus nu is het aan de nieuwe regering de uitdaging om die mogelijkheden te benutten, “en dat, voor de kiezers die voor die verandering kozen, zichtbaar wordt dat er verandering komt.”

https://twitter.com/i/status/1291683041820258304

https://twitter.com/i/status/1291681356179820544

https://www.nporadio1.nl/buitenland/25661-hoe-komt-suriname-van-torenhoge-schuld-af?fbclid=IwAR1DgxkBRxXgZyteSiRbOpIIQq-EvsKAfQJ2O_-lWl9dIIGmxAg7R5HBSy0

14. HET KATIBO DENKEN VAN FOEFJES EN TRUCJES.